Ταμπέλες (πινακίδες, επί το ελληνικότερο) - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη
Ήμουν μικρός όταν είδα μια ταμπέλα, να την ξεκολλά ο άνεμος από τη πρόσοψη ενός μαγαζιού και να τη πετά στο δρόμο. Μπρος στα πόδια μου. Παρ’ ολίγον να μου έρθει στο κεφάλι. Από τότε, τις ...ταμπέλες της πήρα από φόβο. Ιδίως τις χρωματισμένες! Να πχ , τις πράσινες, τις κόκκινες, τις θαλασσιές και τώρα τελευταία τις μαύρες και τις πορτοκαλιές! Για το λόγο αυτό στα 85 χρόνια της ζωής μου , τις ταμπέλες τις ...αποφεύγω! Δεν τις πλησιάζω ούτε και με ενδιαφέρουν όσα διαφημίζουν. Κατά κανόνα, είναι ψεύτρες! Άλλα διαφημίζουν και άλλα προσφέρουν. Ιδίως δε όταν φθάσουν σε σοβαρά και κυρίως Εθνικά ή Λαϊκά θέματα, τότε, αντί να διαφωτίζουν, συσκοτίζουν!
Μακριά λοιπόν από αυτές. Τόσα χρόνια μια χαρά πέρασα απολαμβάνοντας την ομορφιά μόνο μιας, που έγραφε με ωραία γράμματα ΕΛΛΑΔΑ. Αλλά οι άλλες πλήθυναν τόσο, που κοντεύουν να την πνίξουν. Ευτυχώς μέχρι τώρα, αυτοί που τις κρατούσαν περπάταγαν χωριστά και μπορούσες να διαβάσεις τι έγραφε η κάθε μία. Τελευταία τα πράγματα μπερδεύτηκαν τρομερά. Αυτοί που τις κρατάνε, άρχισαν τα ζικ-ζακ και δεν ξέρεις για πού πάνε ή ποιες ταμπέλες κρατάνε. Άσε που ακόμα πιο τελευταία, την ίδια ταμπέλα, θέλουν να τη κρατήσουν περισσότεροι από ένας και κοντεύουν να την κομματιάσουν (παρντόν. Να τη διαλύσουν ήθελα να πω!). Με το έτσι και το αλλιώς την κουρελιάσανε και γελοιοποιηθήκανε. Τι στο καλό μια ταμπέλα ήταν, δεν ήταν κανένα βουνό να θέλει πολλά χέρια για να κρατηθεί, κι έτσι χαλάσανε όλη την «ιλουζιόν» σε πολλούς που περίμεναν να τη θαυμάσουν σε δυνατά χέρια! Τι να γίνει όμως αυτά έχουν οι ταμπέλες. Άμα δε ξέρεις πως να τις κρατάς μπορεί να σου φύγουν απ’ τα χέρια , όπως έγινε με πολλές τελευταία. Το κακό είναι, ότι φεύγουν, ανακατώνονται και γίνονται μπάχαλο. Κι άντε να βρεις τι γράφουν. Και μπερδεύουν κι εμάς που περιμένουμε να δούμε προς τα πού να πάμε. Απελπισία!
Έλεος βρε παιδιά! Αν δε μπορείτε να αποφασίσετε ποιος θα κρατήσει ποια, κι αυτή η ποια, τι θα γράφει, κάτι που γελοιοποιεί όχι μόνον εσάς, αλλά μπερδεύει κι εμάς που δεν μπορούμε να δούμε προς τα πού πάμε, Παρατήστε τις χρωματιστές ταμπέλες και πιάστε μια μεγάλη που να γράφει «Σαράι του Καραγκιόζη». Θα είναι η μόνη που θα ταιριάζει σ’ όλους σας και σ’ όλους μας και θα εκφράζει εύγλωττα, ό,τι, όλες οι άλλες οι χρωματιστές θέλουν να πουν!
Θ.Μ. Ένας απελπισμένα μπερδεμένος Έλληνας!
22/11/2015
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
