Μετάφραση του σήμερα - Της Θεοδώρας Ατζεμιάν

Τελικά δεν μας έκαναν λοβοτομή...πάνω που είχα αρχίσει να βεβαιώνομαι, ήρθαν τα παλλόμενα και πείστηκα για το ακριβώς αντίθετο. Όχι...είμαστε ακόμα υπεύθυνοι και υπόλογοι του εαυτού μας. Το γεγονός το οποίο με έκανε να βεβαιωθώ, ήταν το μένος και η ενότητα με την οποία αντιμετωπίσαμε όλοι τον Βέλγο δημιουργό. Εικαστικοί καλλιτέχνες άνθρωποι του πνεύματος και της Τέχνης απλοί πολίτες, έπεσαν πάνω στο Εθνικό μείζον ζήτημα και με το ανάστημα τους, φόβισαν τόσο την Κυβέρνηση, όσο και τον ίδιο τον Fabre. Παραιτήθηκε και όλα γύρισαν στα φυσιολογικά τους. Έτσι τουλάχιστον θέλουμε να πιστεύουμε. Όμως για όλους εμάς, που καθίσαμε πάλι στη γωνιά του καναπέως, θα ήθελα να πω....πως εφόσον δείξαμε πως η φωνή μας μετράει γιατί σωπάσαμε ξανά και επι αορίστου χρόνου; Το δικό μας hot spot θεωρώ πως είναι η σιωπηλή συγκατάθεση απέναντι σε όλους όσους νομίζουν πως είμαστε πλέον χαμένη υπόθεση.  Εξακολουθούμε να πέφτουμε στο κενό και ακόμα δεν έχουμε δει τον πάτο του φαραγγιού. Αλλά πέφτουμε, αυτό να μην το ξεχνάμε. Επίσης όπως πέφτουμε εμείς, άλλοι άνθρωποι παραδίδουν με ελαφριά συνείδηση Γη και Ύδωρ. Είμαστε σε πόλεμο, έτσι το αντιλαμβάνομαι...και δυστυχώς πολλοί απ' την αντίθετη πλευρά μιλούν την ίδια γλώσσα με την δική μου. Οι (εχθροί) μου στερούν εργασία, αξιοπρέπεια, ελευθερία μέσα στη χώρα μου, παιδεία, κοινωνική ασφάλεια, σύνταξη, όραμα και όνειρα. Πολλά χρόνια τώρα, μην γελιόμαστε, δεν χρειάστηκε να φτάσουμε στα τωρινά για να πειστούμε πως μας έχουν μαντηλάκι της τσέπης για τις μύξες τους. Μας έδωσαν σε εικονική μορφή λεφτά....μας πήραν Παιδεία, μας έδωσαν δήθεν πολιτισμό ευρωπαικό, αλλά αυτοί μετέφραζαν  Αρχαίους Έλληνες. Αιώνες τώρα, καμωνόμαστε πως ξεχωρίζουμε...και όντως, μας ξεχώρισαν. Πέταξαν στην άκρη μια ολόκληρη φυλή, και το χειρότερο είναι πως για να μπορέσουμε να το δεχτούμε, υποκριθήκαμε πως λόγω της καταγωγής μας, επιβάλλεται να είμαστε ξεχωριστοί. Ενω στην πραγματικότητα, αυτοί μας έχουν στη γωνία...και εμείς γονατίσαμε απέναντι σε δασκάλους χωρίς πνευματικές πιστοποιήσεις. Οι (δάσκαλοι)  αυτοί εμφανίστηκαν σπ' το καιρό που είμαστε υπόδουλοι, και η σπορά τους απο τότε μέχρι τώρα, καθορίζει την δική μας θέση στο κόσμο. Διαβάζουμε με μάτια κλειστά, γράφουμε με αόρατο μελάνι, μιλάμε χωρίς λέξεις, μα πάνω απ' όλα, νιώθουμε περηφάνια για την κατάντια μας. Λυπάμαι τόσο πολύ τις γενεές που έρχονται και αυτές που ήδη υπάρχουν, αυτά τα βλασταράκια που περπατάνε σε γέφυρες χωρίς προστατευτικό σχοινί να κρατεί τα κορμάκια τους, χωρίς δασκάλους να φωτίσουν τα μυαλά τους. Με όλο το θάρρος που μπορώ να σηκώσω στη πλάτη θα φωνάξω πως φταίμε...και καλά θα κάνουν οι πιο μορφωμένοι απο μένα, οι πιο ιθύνοντες, οι πιο τολμηροί, να βρουν το κουράγιο να πουν επιτέλους φταίμε ρε παιδιά...Φταίμε...Αξίζει να σωθούμε, Αξίζει να σώσουμε τη γενιά μας, όχι για τους Αρχαίους...για εμάς, τους Νεοέλληνες. Αφήστε τους Αρχαίους στη δόξα τους. Εμείς ζούμε τώρα...ή μήπως  όχι;

Θεοδώρα Ατζεμιάν