Θριαμβεύουμε ηττώμενοι… - Του Χρήστου Μπουσιούτα

Έχουμε ένα κόμμα που παραμένει στην εξουσία όσο διαρκεί ακόμα η δικαιολογημένη οργή του λαού για το σάπιο πολιτικό σύστημα του χθες.

Έχουμε μια κυβέρνηση που αυτή την οργή και τον φόβο επανόδου στην εξουσία της δεξιάς, την ερμηνεύει ως στήριξη της.

Έχουμε ένα κόμμα, οπαδό μέχρι χθες της απλής άδολης αναλογικής που σήμερα προσπαθεί να ξεχάσει, να κυβερνά με το «αντισυνταγματικό» μπόνους των 50 εδρών και την απλή αναλογική θα την ξαναθυμηθεί όταν θα νοιώσει ότι χάνει την εξουσία από τα χέρια του.

Έχουμε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, φανατικούς υποστηριχτές χθες της απόλυτης κυβερνητικής πλειοψηφίας του 50%+, να νομοθετούν τα πιο επαχθή μέτρα, σκληρότερα από αυτά των άθλιων προηγούμενων, στηριζόμενοι στο 20% του Ελληνικού λαού.

(Εγγεγραμμένοι 9.808.760 με την απογραφή του 2015, εκ των οποίων μόνο οι 1.925.904 ψήφισαν στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου ΣΥΡΙΖΑ )

Και το υπόλοιπο 80% του Ελληνικού λαού  γι αυτή την κυβέρνηση δεν υπάρχει.

Τι και αν φωνάζει τι και αν διαμαρτύρεται στην πυρά.

Στην δημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ οι υποστηριχτές του ΝΑΙ αφού προπηλακίστηκαν, λοιδορήθηκαν, δέχτηκαν επιθέσεις βίας, κατηγορήθηκαν ως προδότες, Γερμανοτσολιάδες και Μερκελιστές την εποχή της δράσης τους, σήμερα που οι θέσεις τους δικαιώθηκαν από την ίδια την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να αποκατασταθεί η εικόνα τους, τιμωρούνται και διαγράφονται από τις επαγγελματικές τους ενώσεις.

Και οι «πατριώτες» υποστηριχτές του ΟΧΙ, την ημέρα της ταπείνωσης, της ήττας τους και της αποδοχής της πλάνης τους, απονέμουν στον εαυτό τους χωρίς ντροπή μετάλλια ανδρείας.

Έτσι γίνεται στην δημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ.

Έχουμε μια κυβέρνηση που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι πώς θα χαϊδέψει τα αυτιά  των ψηφοφόρων της και πώς θα τους πείσει ότι είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι.

Όλα όσα κάνει η κυβέρνηση έναν στόχο έχουν, πώς θα κρατήσει την μάζα των ψηφοφόρων της συμπαγή.

Με ψέματα, με ιδεολογήματα, με  τον φόβο επανόδου της δεξιάς στην εξουσία, με το ίδιο παραμύθι για την διαπλοκή, για άλλη μια φορά οι κορώνες για την διαφθορά, τα οικονομικά συμφέροντα και την ολιγαρχία  που είναι απέναντι στην κυβέρνηση και την πολεμούν.

Δεν κουράστηκαν πια με όλα αυτά;

Και να συμφωνήσουμε ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ καλλιέργησαν την διαφθορά και την διαπλοκή, ο ΣΥΡΙΖΑ τι έχει κάνει τόσο καιρό για να τις πατάξει εκτός από το να τις επικαλείται κάθε φορά που «στριμώχνεται».

Ενάμιση χρόνο κυβέρνηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πόσο χρόνο θέλει να βάλει μια τάξη σε όλα αυτά που καταγγέλλει.

Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει μόνο αντιπολιτευτικό παρελθόν, αλλά και μακροχρόνιο κυβερνητικό παρόν.

Έχουμε μια Ελλάδα που έχει παραφρονήσει και οδηγείται στον αφανισμό.

Και οι οπαδοί πιστοί στον παραλογισμό τους.

Φανατικοί υποστηριχτές του ΣΚΙΣΙΜΑΤΟΣ των μνημονίων στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, περήφανοι ψηφοφόροι του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα παρωδία και υποταγμένοι ΦΙΛΟΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου.

Πώς να αντιμετωπίσεις αυτή την παράνοια.

Πώς να πείσεις τον φανατικό οπαδό ότι κάνει λάθος, όταν δεν θέλει να μπει σε μια διαδικασία αυτοκριτικής.

Πώς να περιγράψεις την ομορφιά ενός έναστρου ουρανού, σε κάποιους που επιμένουν να κρατούν κλειστά τα μάτια τους.

Οι πολιτικοί σωτήρες δεν αποτελούν καινούριο φαινόμενο σε περιόδους κρίσεις.

Ανίκανοι αγύρτες ανέβηκαν στις υψηλότερες βαθμίδες εξουσίας στο όνομα της δημοκρατίας και στα πλαίσια της κρίσης αυτής.

Ήταν οι άνθρωποι που περίμεναν στην σκιά, μέχρι την στιγμή που θα τους φωνάξουν να κάνουν μια «επανάσταση», που όχι μόνο δεν την έκαναν αλλά μας έχωσαν πιο βαθιά στο πηγάδι της απελπισίας

Όχι μόνο δεν χτύπησαν τους ζουρνάδες και τα νταούλια να «χορέψουν» οι δανειστές, αλλά ακούμε εμείς από μακριά τον ήχο από τα ταμπούρλα και τις σάλπιγγες της κόλασης.

Την ίδια στιγμή που μέσα στις πλατείες και τους δρόμους, εκεί που ο απελπισμένος κόσμος προσπαθεί να πιαστεί από τα τελευταία κουρέλια των ονείρων του, οι ανίκανοι φαφλατάδες του ετοιμάζουν την τελευταία θηλιά, τον ανεβάζουν στο σκαμπό για την τελευταία κλωτσιά.

Ασήμαντα και ανίκανα ανθρωπάκια, παίζουν στα υπουργικά συμβούλια σε παντομίμα, το μέλλον και την ιστορία αυτού του τόπου.

Σε πολύ κρίσιμες περιόδους ο κόσμος κλείνει το μάτι πάντοτε προς το μέρος των δημαγωγών, όπως ο άρρωστος αφήνεται στα χέρια του γιατρού που τον καθησυχάζει όσο ανίκανος και αν είναι.

Οι τσαρλατάνοι της πολιτικής παραμονεύουν κρυφά, μέχρι την στιγμή που παρουσιάζονται οι κατάλληλες συνθήκες για την εμφάνιση τους.

Οι συνθήκες αυτές είναι ο φόβος, η αβεβαιότητα, η διάλυση των κοινωνικών συστημάτων που δεν μπορούν να αντέξουν από την πίεση που δέχονται.

Τα συμπτώματα παρουσιάζουν την ίδια ποικιλία που έχουν και οι αυταπάτες.

Η μεθοδική ρητορική των «επαναστατών» που διατείνονται ότι η αλήθεια βρίσκεται σε μία φράση: «εμείς είμαστε οι καλοί, οι πατριώτες, οι αγωνιστές, οι καλοί διαπραγματευτές που θα σας σώσουν»

Και στην πυρά όποιος τολμήσει να διαφωνήσει με τον ορισμό τους.

Τα αποτελέσματα αυτής της στρατηγικής και το ξέρουν πάρα πολύ καλά στον ΣΥΡΙΖΑ   είναι πάντα επιτυχή.

Ο λαός αρχίζει να φοβάται και να παραλογίζεται, να βλέπει δεξιούς εφιάλτες, να δημιουργεί ευχάριστες αυταπάτες και να γίνεται εύκολο θύμα για όσους εμπορεύονται γιατροσόφια, μαγικά ξόρκια και μίσος για τους άλλους.

Ο Αλέξης έχει εγκαταλείψει πια την θέση που ήταν η μόνη που προσέφερε κάποιο όνειρο και ελπίδα για το αύριο. Ισχυρίζεται τώρα ότι είναι καλύτερος διαχειριστής της κρίσης από τους άθλιους προηγούμενους.

Τώρα επενδύει στο θυμικό του οπαδού και στο ψέμα. Τέρμα οι επαναστάσεις, οι ηρωισμοί και οι κόκκινες γραμμές.

Στο μόνο που επενδύει είναι η κακή δεξιά του Μητσοτάκη που έρχεται.

Δεν προσφέρει πια καμιά ελπίδα παρά μόνο τον κατακλυσμό και μια υπόσχεση ότι θα γίνουν στο μέλλον καλύτερα τα πράγματα σε όσους επιβιώσουν.

Γεμίσαμε Σωτήρες και τσαρλατάνους μάγους που θα μας σώσουν, αλλά ξεχνούν ότι όταν γκρεμίζεται ένα σπίτι, χτίστες χρειάζεσαι και όχι προφήτες.

Και από κάτω ο οπαδός συνεχίζει να χειροκροτεί.

Χωρίς να αναρωτιέται: Αυτό σου τάξανε; Αυτό ήθελες; Αυτό ψήφισες; Αυτό προσδοκούσες;

Σ τους δύσκολους καιρούς πίστεψαν ότι κομίζουν κάτι νέο.

Υ στερα τους διέφθειρε η κουτάλα της εξουσίας.

Ρ ήμαξαν τις ιδέες και την «επανάσταση» στην μοιρασιά της κρατικής πίτας.

Ι σοπέδωσαν τις ελπίδες του λαού για ένα καλύτερο αύριο.

Ζ ουν ψάχνοντας τρόπους να δραπετεύσουν …..

Α ποδέχτηκαν μνημόνια, επαχθή μέτρα και την ήττα τους .