Ἰούνιος καὶ τὸ πρωτάθλημα μίσους - Του Σαράντου Καργάκου

Σε ολη τη διάρκεια τοῦ ἔτους –καὶ ὄχι μόνο στὸν ἀθλητισμὸ– διεξάγεται ἕνα πρωτάθλημα μίσους, ἀφοῦ οἱ πράξεις βίας εἶναι πιὸ συναρπαστικές, πιὸ ἑλκυστικὲς ἀπὸ τὶς πράξεις ἀγάπης. Ὁ Νομπελίστας συγγραφέας Ἐλίας Κανέτι στὸ βιβλίο του «Πάρτι καὶ ἀερομαχίες» γράφει ὅτι στὸν καιρὸ ὅπου ὁ ἀπαγχονισμὸς στὴν Ἀγγλία ἦταν δημόσιο θέαμα, «ἡ χαρὰ ποὺ προκαλοῦσε τότε ἡ θέα τῆς ταλάντευσης τῶν κρεμασμένων μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μονάχα μὲ ἐκείνη ποὺ προκαλοῦν σήμερα οἱ Μπίτλς». Τὸ βιβλίο εἶχε γραφτεῖ στὰ χρόνια τῆς μεγάλης δόξας τοῦ ἀγγλικοῦ συγκροτήματος, ποὺ ἕνα μέλος του ἔπεσε θῦμα μιᾶς ἀκατανόητης πράξης βίας. Τὸ κείμενό μου αὐτὸ γράφτηκε στὶς 14 Ἰουνίου, ἐνῶ βρισκόμαστε στὴν ἀρχὴ μιᾶς μεγάλης γιορτῆς τοῦ ποδοσφαίρου ποὺ γίνεται στὴν Γαλλία. Μέχρι στιγμῆς τὰ πιὸ ἐνδιαφέροντα μὰτς γίνονται ὄχι ἐντὸς ἀλλ’ ἐκτὸς γηπέδου. Ὅπου, ἀντὶ γιὰ μὰτς, παρακολουθοῦμε ἀγῶνες... κάτς! Μὲ θύματα πολλά. Στοὺς δῆθεν ἑνωμένους λαοὺς τῆς Εὐρὼπης ἀρχίζει, λόγῳ τῆς ἀποτυχίας τοῦ ἑνωτικοῦ πειράματος, νὰ ξυπνᾶ τὸ ἐθνικιστικὸ ἔνστικτο ποὺ ἔχει σὰν στέρεο «λογικὸ» ἐπιχείρημα τὴ βία. Δὲν ξέρω τὶ θὰ ἐπακολουθήσει τὶς ἑπόμενες ἡμέρες.

Ἀλλὰ τὸ τραγικώτερο ἀπ’ ὅλα τὰ περιστατικὰ βίας ἔμελλε νὰ συμβεῖ στὴν ἀνασούμπαλη Ἀμερικὴ ὅπου ἡ ὁπλοφορία εἶναι... κουλτούρα! Τὸ 87% τῶν Ἀμερικανῶν ὁπλοφορεῖ. Εἶναι «φυσικὸ» ὅποιος λωλὸς τὰ ἔχει μὲ τὴν κοινωνία, μὲ τὸ «σύστημα», μὲ τοὺς συνανθρώπους του ἤ μὲ τοὺς γονεῖς ἤ τὴ γυναῖκα του νὰ παίρνει ἕναν μοντέρνο γκρὰ καὶ νὰ σκοτώνει στὴ σειρὰ, ὅπως ἔγινε σὲ κάποιο gay bar τοῦ Ὀρλάντο. Ἄς προσεχθεῖ αὐτὸ. Φοβᾶμαι ὅτι τὰ στέκια ὁμοφυλόφιλων θὰ γίνουν μελλοντικὰ στόχος κι ἄλλων παλαβῶν. Καὶ μετὰ θὰ ἔρχεται τὸ Χαλιφάτο νὰ υἱοθετεῖ ὅλες αὐτὲς τὶς πράξεις καὶ νὰ τὶς εὐλογεῖ. Ὡστόσο, τὰ φαινόμενα τῆς βίας, ὅπως ἀπέδειξε τὸ φρικιαστικὸ ἔγκλημα ἑνὸς 14χρονου σὲ βάρος ὁμηλίκου του σ’ ἕνα χωριὸ τῆς Θεσσαλονίκης δὲν πρόκειται νὰ περιοριστεῖ οὔτε μὲ δακρύβρεχτες διακηρύξεις σὰν αὐτὲς τοῦ Ὀμπάμα, οὔτε μὲ τὴ διεύρυνση τῆς ἀστυνομεύσεως. Μετὰ τὴν πτώση τῶν Δίδυμων Πύργων στὶς Η.Π.Α. ἐπανῆλθε στὴν ἐπικαιρότητα τὸ «Ποτὲ πιὰ» ποὺ ἀκούστηκε μετὰ τὸ Πέρλ Χάρμπορ. Κι ὅμως οἱ νεκροὶ Ἀμερικανοὶ ἀπὸ τὰ πυρὰ ἄλλων Ἀμερικανῶν ὑπερβαίνουν σὲ ἀριθμὸ τοὺς νεκροὺς ποὺ εἶχαν οἱ Ἀμερικανοὶ στοὺς «ἐκπολιτι­στικοὺς πολέμους» ποὺ ἔκαναν στὸ Βιέτ-Νάμ, στὸ Ἀφγανιστὰν, στὸ Ἰράκ καὶ ἀλλοῦ.

Λυπᾶμαι, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἡ ὁπλοφορία ποὺ διεγείρει τὴν ὁπλοχρησία, ὅπως διατείνονται πολλοὶ. Ἡ ὁπλοχρησία (ὅπλο εἶναι καὶ ἕνα τραπεζομάχαιρο) εἶναι ἀπότοκος τῆς κουλτοὺρας τῆς βίας ποὺ καλλιέργησε πρῶτα μὲ τὸν κινηματογράφο ἡ Ἀμερική. Καὶ μετὰ ἡ τηλοψία συμπλήρωσε τὸ κακό. Δεκαετίες τώρα οἱ νέες γενιὲς τρέφονται ψυχαγωγικὰ μὲ τὸ ἔγκλημα, μὲ ταινίες φρίκης ποὺ εὐφημιστικὰ ὀνομάζονται «θρίλερ»! Ἡ καλλιέργεια τοῦ μίσους εἶναι διάχυτη παντοῦ. Ἡ ἀνθρωπιστικὴ παιδεία ἔχει ἐξοβελιστεῖ πανταχοῦ. Τὸ μῖσος κινεῖ τὰ γρανάζια τῆς σύγχρονης ἱστορίας. Καμμιὰ θεωρία δὲν ἔχει πέραση στὸ παρόντα καιρὸ, ἐὰν δὲν εἶναι ἁλατισμένη μὲ μῖσος. Τὰ παιδιὰ μας, πόσο μαθαίνουν σήμερα στὸ σχολεῖο ὅτι τὸ μῖσος ἔχει κάποια πιθανὴ συγγένεια μὲ τὸ λατινικὸ miser, ποὺ σημαίνει θλιβερός, ἀξιολύπητος ἄνθρωπος; Κατὰ πόσο κατανοοῦν ὅτι τὸ μισάνθρωπος μπορεῖ νὰ σημαίνει καὶ μισὸς ἄνθρωπος; Ἐφόσον δὲν καλλιεργηθεῖ σὲ παγκόσμια κλίμακα ἡ ἀνεξικακία καὶ ἡ μακροθυμία, τὸτε ἡ παράνοια ποὺ ἀπειλεῖ τὸν κόσμο θὰ καταπιεῖ τὰ πάντα.

Πηγή:  Κόντρα

Ημερομηνία:  25/06/2016

Σαράντος Ι. Καργάκος