Άγνωστοι Ήρωες του Ελληνισμού … - Του Ντίνου Αυγουστή

Ήταν πολύ αργά το βράδυ, πριν περίπου δύο μήνες, όταν κτύπησε το τηλέφωνο μου. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Γεώργιος Δούλος, ο οποίος με φωνή τρεμάμενη, συχνά διακοπτόμενη και σιγανή, προσπαθούσε να μου διηγηθεί ένα κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας στα μαύρα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Μου μιλούσε αρκετή ώρα, χωρίς σχεδόν καμιά ανάσα. Ο κ. Γεώργιος Δούλος, όπως μου διηγήθηκε ο ίδιος, είναι ένας από τους τελευταίους εν ζωή αντιστασιακούς. Αφού δεν μπορούσαμε να πούμε τα πάντα από το τηλέφωνο, μου πρότεινε να συναντηθούμε στο σπίτι του, για να τα πούμε ξανά και να μου δώσει, όπως μου είπε, μια παλιά έκτακτη έκδοση του Δήμου Λεμεσού (Ιουλίου 1946) την οποία είχε στα χέρια του. Πρόκειται για ένα ειδικό αφιέρωμα του Δήμου Λεμεσού προς τιμή του αείμνηστου Ήρωα Ανδρέα Αργυρού Δρουσιώτη, συμπολεμιστή του Γεώργιου Δούλου, που έπεσε ένδοξα στο Τότοβο της Κατερίνης,  στις 19 Οκτωβρίου του 1944.

Ο Ανδρέας Δρουσιώτης καταγόταν από τη Λεμεσό. Πατέρας του ήταν ο φιλόλογος Αργυρός Ιωάννου Δρουσιώτης, ένας από τους Κύπριους εθελοντές που πολέμησαν στην πολύνεκρη μάχη του Κιλκίς-Λαχανά, στις 19-21 Ιουνίου 1913. Το σάλπισμα της 28ης Οκτωβρίου, βρίσκει τον Ανδρέα και τον αδελφό του Γιαννάκη ανάμεσα στους πρώτους, στην πρώτη γραμμή πυρός του μετώπου. Το Ελληνικό βουνό δοξάζεται καθημερινά από την πλούσια δράση τους και την παλληκαριά τους. Ο Ανδρέας έπεσε νεκρός την ώρα που το πολεμικό τυφέκιο του έριχνε τους τελευταίους πυροβολισμούς ενάντια στον τύραννο φασίστα κατακτητή. Έπεσε ο Ήρωας, όταν οι γερμανοί έντρομοι εγκατέλειπαν την Ελλάδα καίγοντας τα πάντα στο πέρασμα τους. Στις 19 Οκτωβρίου του 1944 το λευτερωμένο από το τάγμα του Ανδρέα Τόχοβο της Κατερίνης, δέχθηκε στα σπλάχνα του τον μεγάλο Έλληνα Λεμεσιανό αγωνιστή της λευτεριάς. Έπεσε από το ύστατο βόλι του τελευταίου υποχωρούντος Ναζί. Έδωσε και την ύστατη ελληνική του ανάσα για την τιμή και την δόξα της Μάνας Ελλάδας.

Έγραφε στον πατέρα του από τα αντάρτικα του λημέρια: « .. η Ελλάδα σήμερα αγωνίζεται για τη λευτεριά της όπως το 1821. μόνο που ο σημερινός αγώνας είναι πολύ πιο συνειδητός και πολύ καλά οργανωμένος από τότε. Οι θυσίες και οι δυσκολίες του σημερινού αγώνα είναι τεράστιες. Ο Ελληνικός όμως λαός ενωμένος και οργανωμένος μέσα στην Πανελλαδικήν Απελευθερωτικήν Οργάνωση το Ε.Α.Μ. (Εθνικόν Απελευθερωτικόν Μέτωπον) και τον νέον ελληνικόν στρατόν, τον Ελληνικόν Λαϊκόν Απελευθερωτικόν στρατόν (ΕΛΑΣ) που έχει ξαναγεννηθεί από την στάχτην του παλιού στρατού και ατσαλωμένος από τις κακουχίες και τις καταπιέσεις που έχει υποστεί προχωρεί σταθερά και αποφασιστικά και ακλόνητα προς την Εθνικήν απελευθέρωσην και την κατοχύρωση των Λαϊκών δικαιωμάτων …».

Στο τελευταίο του γράμμα προς τον πατέρα του, αποδίδει ξεκάθαρα και λακωνικά το πνεύμα του αγώνα για τον οποίο πρόσφερε τη ζωή του: «Κάπου στην Ελλάδα 20.5.44, Αγαπητέ μου Πατέρα, είμαι καλά σε εμφάνιση και υγεία. Ελπίζω σύντομα όλα να τελειώσουν και όλοι γρήγορα να συναντηθούμε ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι. Τους καλύτερους μου χαιρετισμούς σ’ όλους τους φίλους και τους συγγενείς, Σε φιλώ  Α Ν Τ Ρ Ε Α Σ».

Την έκδοση αφιέρωμα στον Ήρωα προλογίζει ο ενωτικός-αριστερός Δήμαρχος Λεμεσού αείμνηστος Πλουτής Σέρβας. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία του κατά την τελετή μετονομασίας του κεντρικότερου δρόμου της Λεμεσού σε οδό Ανδρέα Δρουσιώτη: «Μπροστά μας -ενός μεγάλου αγωνιστή, του ήρωα Ανδρέα Δρουσιώτη το κενοτάφιο. Εγγόνι του Αντρέα Θεμιστοκλέους- του μεγάλου δασκάλου ολάκαιρης της Λεμεσού. Παιδί του Αργυρού Δρουσιώτη- του αγαπημένου Γυμνασιάρχη όλους μας που βαστούμε σήμερα στους ώμους μας τα 20 ή 50 μας χρόνια. Θρέμμα της πόλης μας, καμάρι της Κύπρου μας, στολίδι της Ελλάδας. Πρωτοπόρου και δοξασμένου αγωνιστή της λευτεριάς και τη δικαιοσύνης.

Δεν κλαίμε τον νεκρό. Μα τιμούμε τον ήρωα. Κι οι ήρωες δεν πεθαίνουν. Πεθαίνουν, όσοι δεν έζησαν για τον λαό, για την ιδέα, για την Πατρίδα, για  τον άνθρωπο. Κι ο Αντρέας δεν πέθανε. Έζησε και πως έζησε! ….. ο Αντρέας κατέλαβεν ήδη τη θέση του στο Πάνθεον των αθανάτων ηρώων μας δίπλα στο Χριστόδουλο Σώζο (ο εν ενεργεία Δήμαρχος Λεμεσού που έπεσε ηρωικά μαχόμενος από τούρκικο βόλι στις 6 Δεκεμβρίου 1912, στο ύψωμα Προφήτης Ηλίας της Ηπείρου) και τους άλλους νεκρούς μας των απελευθερωτικών μας αγώνων. Από την πόλη που τον ανάθρεψε, από την πόλη, που τόσο πολύ την τίμησε -με θυσία αίματος- ας δεχτεί σήμερα ο μεγάλος μας νεκρός σαν δείγμα ευγνωμοσύνης με τη μετονομασία αυτού του κεντρικού δρόμου -στον οποίο τιμούμε τη μνήμη του- σε οδό ΑΝΔΡΕΑ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ και τη μετονομασία της κεντρικωτέρας μας πλατείας -που αγκαλιάζεται από το δρόμο του- σε ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΘΝΙΚΩΝ ΗΡΩΩΝ ... ». Ο Ανδρέας Δρουσιώτης δικαιούται μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στο Πάνθεον των Ηρώων της Ελληνικής Ιστορίας. Με τη θυσία του γέμισε με περηφάνια και δόξα όλους τους συμπολίτες του, την πόλη του, την Κύπρο και την Ελλάδα μας.

Κλείνω το μικρό αυτό αφιέρωμα στο ξεχωριστό αυτό βλαστάρι της Λεμεσού με στίχους από ένα ποίημα του μεγάλου ποιητή της Κύπρου Τεύκρου Ανθία, με τίτλο «Η λεβεντιά δεν πέθανε στην Κύπρο», γραμμένο ειδικά για τον Ανδρέα Δρουσιώτη: «Και συ παιδί της Κύπρου αγαπημένο, ενσάρκωση των θρύλων και ψυχή, της λεβεντιάς που δεν έσβυσε η δουλεία, δεν γνώρισες ποτέ σου, τη φυγή… είσαι μαζί μας ολύμπιος, απολλώνειος, φεγγοβολή και σκίρτημα της Νιότης, αμάραντος ανθός της εποχής μας, της Νέας Γενιάς πρωτοπόρος στρατιώτης…».

Υ.Σ 1: Το όνομα του Ανδρέα Δρουσιώτη θα το βρούμε γραμμένο και στο μνημείο αφιέρωμα ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΠΟΥΡΛΟΤΙΕΡΗΔΕΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΟΛΥΜΠΟΥ 1941-1945, που βρίσκεται στην κοιλάδα των Τεμπών, δίπλα ακριβώς από το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής.

Υ.Σ 2: Ευχαριστώ τον Γιώργο Δούλο και τη γυναίκα του Κατερίνα για τη φιλοξενία τους και την όμορφη κουβέντα που είχαμε. Πρόκειται για πολύ έντιμους και καθ΄ όλα αξιόλογους ανθρώπους και πατριώτες. Για τα όσα σπουδαία κουβεντιάσαμε θα επανέλθω σύντομα.

Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή

Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας

Από το Μονάγρι Λεμεσού

a.avgoustis@hotmail.com