Συνέχεια δεν θα υπάρξει - Του Γιώργου Κράλογλου

Η παρέα που κυβερνά θα παραδώσει ερείπια. Τίποτε από ό,τι παραλάβει η επόμενη κυβέρνηση δεν θα είναι σε κατάσταση συνέχειας. Τίποτε δεν θα είναι σε φάση εξέλιξης που να ολοκληρώνεται. Οι πάντες και τα πάντα θα χρειάζονται οικοδόμηση. Από τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική πολιτική, μέχρι την παιδεία. Και από την επιχειρηματικότητα μέχρι τους ορίζοντες της οικονομίας.

Λες και μας εκδικούνται. Η παρέα που μας κυβερνά γκρεμίζει συθέμελα και όσα μπορούσαν να διορθωθούν. Αυτά που στεκόντουσαν αλλά θα άλλαζαν γιατί άλλαξαν οι καιροί.

Και εάν μεν παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν κάποιες δυνατότητες διεκδικήσεων από σοβαρές ελληνικές κυβερνήσεις. Με πολιτικές που θα προκύπτουν από εσωτερικές πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις.

Εάν μας διώξουν (όπως δείχνει το κλίμα και το ρεύμα) η Ελλάδα θα μεταφέρει τα ερείπιά της σε κλειστά Βαλκανικά σύνορα. Και θα παραδοθεί από τους Έλληνες Μαδούρο και Φιντέλ στα κοράκια.

Τα γνωστά από σήμερα κοράκια. Που όμως περιμένουν το γκρέμισμα να το κάνουν οι πολιτικοί και όχι οι ίδιοι.

Προς ώρας όμως τίποτε δεν είναι σε κατάσταση να συνεχιστεί. Η όποια κυβερνητική μεταβολή θα μας θυμίσει μεταπολεμική περίοδο. Σαν να περάσαμε ακόμη έναν εμφύλιο. Τα πάντα θα είναι ή ρημάδια ή ετοιμόρροπα.

Ας ρίξουμε μια ματιά στα εύκολα. Στις εξαγωγές και στον τουρισμό.

Η Ελλάδα κουτσά στραβά από το 1950 και μετά ουδέποτε έλειψε από τους καταλόγους των εξωστρεφών και εξαγωγικών χωρών της διεθνούς αγοράς έστω και με λεμόνια ή λάδι.

Ας μην ξεχάσουμε τις δεκαετίες 1960 και 1970 που η χώρα μας ήταν γνωστή στην Ευρώπη όχι μόνο για το συρτάκι... αλλά για τα εξαιρετικής ποιότητας ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ και πρώτες βαμβακερές και μάλλινες ύλες για την (τότε) ευρωπαϊκή μέχρι και κοινοτική κλωστοϋφαντουργία.

Γνωστή ακόμη και από τα επώνυμα προϊόντα τροφίμων μέχρι τον χάλυβα, το τσιμέντο και τα φασόν βιομηχανικά προϊόντα έως τις αλλεπάλληλες πετρελαϊκές κρίσεις.

Τέλος πάντων. Περασμένα μεγαλεία (προς της παγκοσμιοποίησης) και διηγώντας τα να κλαις...

Και όπως σωστά επισημαίνει στα γραπτά του και ο σχολιαστής "Stefanos_ Lazaridis" σημασία έχει τι βλέπουμε μπροστά μας και όχι τι αφήνουμε πίσω μας.

Τι βλέπουμε όμως μπροστά μας; Ότι η Ελλάδα είναι έξω από το ανταγωνιστικό παιχνίδι (γιατί το παραγωγικό της κόστος -μόνο από ενεργειακές επιβαρύνσεις- είναι 40% πάνω από το ευρωπαϊκό) και η κυβερνητική παρέα σφυρίζει αδιάφορα αντί να φροντίζει όχι να κερδηθεί ο πόλεμος. Τουλάχιστον κάποιες μάχες στην ανταγωνιστικότητα.

Οι εξαγωγές ως κεφάλαιο της οικονομικής πολιτικής και ως εργαλείο ανάπτυξης πρέπει να οικοδομηθούν από την αρχή. Η κατάστασή τους δεν επιτρέπει αστήρικτες αισιοδοξίες.

Στον τουρισμό τώρα. Τη διετία 2015-2016 χάθηκε κάθε ελπίδα αναβάθμισης της τουριστικής μας οικονομίας από μικρομεσαίο επίπεδο σε επίπεδο τουριστικής βιομηχανίας με προσφορές και εναλλακτικές λύσεις. Για επενδύσεις ούτε λόγος.

Ο διωγμός των τουριστικών επενδύσεων και τη διετία 2015-2016, σε συνδυασμό με την παρωδία της πολιτικής στο προσφυγικό, φέρνουν και τον άλλο πόλο ανάπτυξης, τον τουρισμό, σε απόγνωση καθώς και η φορομπηχτική πολιτική του 2017 λειτουργεί ήδη σαν βρόγχος στον λαιμό της τουριστικής Ελλάδας.

Ο Ερντογάν  ξέρει να μας πατάει στον κάλο... και στον τουρισμό δημιουργώντας κλίμα πολέμου από το οποίο τα κέρδη θα μεταφερθούν στα παράλιά του τώρα που τα έχει ιδιαίτερη ανάγκη.

Η λεγόμενη τουριστική πολιτική της κυβερνητικής παρέας είναι μάλλον διαλυτικό στοιχείο και όχι αναπτυξιακό. Ο τουρισμός θα χρειαστεί ανόρθωση και επαναφορά.

Το επιχειρηματικό περιβάλλον της διετίας 2015-2016 δεν είναι μόνο εχθρικό προς το επιχειρείν αλλά και ελλειμματικότατο σε εμπιστοσύνη προς την πολιτική και τους πολιτικούς...

Το νομοθετικό πλέγμα επενδύσεων και ανάπτυξης, όπως και αυτό που είναι σε φάση διαβούλευσης, είναι από αστείο έως απατηλό.

Διαβάστε (οι ενδιαφερόμενοι -αν έχετε υπομονή-) τα νομοθετήματα για τα αναπτυξιακά μέτρα, για τις απλοποιήσεις των διαδικασιών, τα ψεύτικα fast-track και τις Υπηρεσίες Μιας Στάσης. Θα κατανοήσετε εύκολα τι λέμε.

Η επόμενη κυβέρνηση θα παραλάβει μόνο χαρτούρα με ανοησίες χωρίς ουσία. Οπότε και εδώ θα φανεί αναγκαία η ανοικοδόμηση...

Ο χώρος της στήλης δεν φτάνει για ανάλυση των ερειπίων που θα παραλάβει η επόμενη κυβέρνηση στην ασφάλεια των πολιτών, στην παιδεία (με ανοικτά θέματα και μέτωπα) στην ασφάλιση, στην αγορά εργασίας και στην κρατική υγεία. Τα αφήνω να τα σχολιάσει όποιος πιστεύει αν η κυβερνητική παρέα, του 2015-2016, ήξερε από πολιτική. Αν είχε σχέδιο. Αν είχε έστω και μπολσεβίκικο όραμα. Και (πάνω απ' όλα) αν σεβάσθηκε όσους παραπλανήθηκαν και τους έκαναν εξουσία.

george.kraloglou@capital.gr

Capital.gr