Τα Παιδία παίζει! - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Τι να κάνουμε; Παιδάκια είναι ας παίζουν! Αλλά προς Θεού, όχι στη πλάτη μας. Χρόνια βαστά αυτό το έρμο το παιχνίδι τους και μας έχουνε τρελάνει. Κοντεύουν να κάνουν την πλάτη μας αλάνα! Γιατί όμως σχεδόν μόνο στη δικιά μας πλάτη παίζουνε και δεν πάνε να παίξουνε και κάπου πιο πέρα;

Αλλά και τι παίζουνε;  Παίζουνε με τα σπίρτα!  Ναι φίλοι μου. Δεν έχουν ακούσει φαίνεται ποτέ το παραμυθάκι με τα δυο πιτσιρίκια που παίζανε κάποτε με τα σπίρτα. Πετούσε το ένα στο άλλο σπίρτα, από αυτά τα παλιά που άναβαν σ' όποια σκληρή επιφάνεια επάνω τα έτριβες. Έτσι όταν κάποια στιγμή, ένα από αυτά τα σπίρτα τρίφτηκε απρόοπτα κι από απροσεξία στο πάτωμα, άναψε κι από αυτή τι μικρή φλόγα που έβγαλε, πήρε φωτιά και κάηκε όλο το σπίτι μαζί του και τα δυο άμυαλα πιτσιρίκια, για να μην πω ότι κάηκε κι όλη η γειτονιά!

Τέτοια παιχνίδια που πολλές φορές πάνω στη βλακεία τους παίζουν και οι μεγάλοι, τα έχουμε δεί να μας τσουρουφλίζουν πολλές φορές! Αλλά φαίνεται τα ξεχνάμε, ίσως γιατί δεν μας κάψανε αρκετά ή δεν είχαμε γεννηθεί, όπως πιθανόν συμβαίνει και με τα σημερινά άτακτα παιδάκια που παίζουν με τη φωτιά, εκτοξεύοντας άφρονα το ένα εναντίον του άλλου, εκτός από σπίρτα και πυρωμένες προκλητικές κουβεντούλες, που μερικές φορές, αυτές μπορεί να είναι πιο εμπρηστικές κι από αναμμένα σπίρτα!

Τι επιδιώκουν με το παιχνιδάκι αυτό;  Το ένα να μεγαλώσει τη Χώρα του;

Δεν του φτάνει που σε έκταση είναι ίσως η πιο μεγάλη στη γειτονιά της και θέλει να τη μεγαλώσει κι άλλο προσθέτοντας και δυο τρεις βράχους ακόμη;

Τι θα κερδίσει μ’ αυτό; Μάλλον αναλογικά, όσο θα κέρδιζε το ένα από τα δυο άτακτα παιδάκια, ήτοι ένα σπιρτόξυλο!  Ή θέλει να αποδείξει σ’ όλους το πόσο βλάκας είναι  και θυσιάζει την ευημερία του Λαού του, που μετά από πολλούς αγώνες κατάφερε να την απολαμβάνει, προκειμένου να τον θαυμάσουν σαν νέο Σουλεϊμάν; Γιατί δεν παραδειγματίζεται από το τι  συνέβη σε γειτονική του, πρόσφατα ευημερούσα χώρα, από τη στιγμή που άλλοι άφρονες την ενέπλεξαν σε μια τέτοια φωτιά; Υπάρχει άραγε σήμερα αυτή η Χώρα ή υπάρχουν μόνον καμένα ερείπια και απέραντη δυστυχία σε όσους από τους κατοίκους της έχουν απομείνει; Αν έμεινε κανένας! Δεν φθάνει όμως δυστυχώς η δική του αφροσύνη! Μερικά από τα τσιράκια του, προκειμένου να κερδίσουν βλακωδώς κάτι περισσότερο από όσα παίρνουν, γίνονται πιο θρασείς και από το αφεντικό τους. Αλλά, έστω και αλλόπιστοι, ας σκεφτούν το δικό μας χριστιανικό ρητό «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι»!! Μπορεί να εφαρμόζεται παντού!!!

Και ερχόμαστε τώρα στην άλλη, την απέναντι πλευρά. Τη δική μας! Εκεί όπου πραγματικά κάτι παιδάκια που ακόμη και λόγω ηλικίας μπορεί να χαρακτηρισθούν «παιδάκια», που λόγω απειρίας  αντιμετωπίζουν μάλλον επιπόλαια την άφρονα ρητορική των αντιπάλων τους καθώς και την τόσο βλακώδη έμπρακτη επιθετικότητά τους. Αυτή την έμπρακτη επιθετικότητα έπρεπε να την έχουν κάνει «σημαία», όπως λέγεται, και με αυτή μπροστά να προσπαθήσουν να αποδείξουν στους γύρω τι κινδύνους για όλους εγκυμονεί αυτή η επιθετικότητα των γειτόνων μας. Τότε οι διάφοροι θα γινόντουσαν ένα σώμα και θα αντιμετώπιζαν τον ταραξία, όπως ένα έγιναν και το 39/40 πολλοί άλλοι και αντιμετώπισαν έναν άλλο  τότε ταραξία, ονόματι Χίτλερ, και αναμφισβήτητο και τότε σύμμαχο του σημερινού  ταραξία και γείτονά μας.

Αλλά είπαμε, παιδάκια είναι και τα δυο τους δυστυχώς και μπορεί κάποτε να μάθουν, ότι η τακτική που ακολουθούσαμε σαν παιδάκια στις αλάνες όταν κάποιος άλλος μας ενοχλούσε, δεν αποδίδει, όπως δεν απέδιδε και τότε!

Το «Ξέρεις ρε ποιος είμαι και τι θα σε κάνω;» Τέτοιες απειλές ποτέ δεν πιάνανε! Μονάχα αν σε βλέπανε να συλλογιέσαι και να ρίχνεις ματιές γύρω σου, τότε υποψιαζόντουσαν ότι κάποιον δικό σου έχεις εκεί κοντά και παίρνανε δρόμο, αφήνοντάς σε ήσυχο!  Αν στα πειράγματά τους ανταπαντούσες με αυθάδεια που έδειχνε και την αφροσύνη σου, τότε τη πάταγες και γύρναγες σπιτάκι σου κλαμένος !

Δεν υπαινίσσομαι ότι στη προκειμένη περίπτωση τα παιδάκια μας , που κατάντησαν να αποκτήσουν και το τίτλο του «κακομαθημένου» πρέπει να βάζουν κάτω το κεφάλι και να σωπαίνουν! Αντιθέτως τους θέλω να είναι πιο διορατικοί και πιο συγκρατημένοι. Ο φανερά συγκρατημένος, σε τέτοιες περιστάσεις, κάποιον «άσσο κρύβει στο μανίκι του»,  όπως λένε .

Εκεί που φωνάζουν απειλούν και ανταπαντούν κυρίως στις προφορικές βλακείες των γειτόνων μας, ας προσπαθήσουν να τους κάνουν να υποψιαστούν ότι κι αυτοί «κάποιον άσσο κρύβουν στο μανίκι τους» κι ας φροντίσουν συγχρόνως και σιωπηρά να τον αποκτήσουν αυτόν τον άσσο!

Έτσι κι αλλιώς με τη γενικώς υπερφίαλη  διαγωγή των γειτόνων μας πολλοί θα μπορούσαν και θα ήθελαν, όπως και το 40 , να παίξουν και στην πραγματικότητα ακόμη και να γίνουν, οι «Άσσοι στο μανίκι μας»!!! Σωφροσύνη λοιπόν και διπλωματία χρειάζεται εδώ και όχι άφρονα και απερίσκεπτα παιδαριώδη  παιχνιδίσματα !

Θ.Σ.Μ. 28/02/17