Μάγδα και Μαίρη: Βίοι παράλληλοι

Την ημέρα της μητέρας δεν γιορτάζουν όλες οι μανάδες. Είναι εκατομμύρια εκείνες σε όλον τον πλανήτη που δεν έχουν την πολυτέλεια της χαράς. Αντί μάλιστα να δεχθούν λουλούδια, θα πάνε εκείνες λουλούδια στους τάφους των παιδιών τους. Στα καθ’ ημάς, θα ήθελα να σταθώ σε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις μανάδων που τη 14η Μαΐου θα τη βιώσουν ως ημέρα πένθους, αντί γιορτής.

Τον Ιούλιο του 2012 η 15χρονη Μυρτώ Παπαδομιχελάκη βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε άγρια στην Πάρο, από τον νεαρό Πακιστανό Αχμέτ Βακάς. Το δράμα του κοριτσιού είναι γνωστό τοις πάσι. Η Μυρτώ, είκοσι χρόνων σήμερα, δεν ζει, απλά υπάρχει. Το ίδιο και η μητέρα της, Μαίρη Κοτρώτσου, η οποία, με τα χίλια δίκια της, κάνει διαχωρισμό μεταξύ προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, δηλώνοντας για τους τελευταίους: «… Αυτούς τους ανθρώπους εγώ τους φοβάμαι και το λέω ανοικτά γιατί έχω υποστεί τη βαρβαρότητα κάποιου συγκεκριμένου. Και κάποιοι θα πουν, είναι όλοι το ίδιο; Όχι, δεν μπορώ να πω ότι είναι όλοι το ίδιο, απλά εγώ τους φοβάμαι και νομίζω πως δικαιούμαι να τους φοβάμαι με αυτό που συνέβη στο παιδί μου».

Παράλληλα, η απελπισμένη μητέρα έχει επανειλημμένα κάνει εκκλήσεις για οικονομική βοήθεια, καθότι επιστρέφοντας η Μυρτώ στο σπίτι από το κέντρο αποκατάστασης ANIMUS, η οικογένεια θα αντιμετωπίσει οικονομικό πρόβλημα. Πρόσφατα μάλιστα η κυρία Κοτρώτσου δέχτηκε δωρεά της Χρυσής Αυγής για νοσοκομειακό κρεβάτι και οξυγόνο, γεγονός που κατακρίθηκε σφόδρα από κάποιους κήνσορες της ηθικής, από εκείνους που κατακλύζουν το πανελλήνιο.

Λίγο αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2013, μια άλλη τραγική ιστορία ξεκινά. Ο 34χρονος Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε από το μέλος της Χρυσής Αυγής Γιώργο Ρουπακιά, επειδή ο τελευταίος - και οι ηθικοί αυτουργοί και συνένοχοι του αποτρόπαιου εγκλήματος – ενοχλήθηκαν από τους στίχους που έγραφε και τραγουδούσε. Η μητέρα του, Μάγδα, με τα χίλια δίκια της επίσης, είναι ορκισμένη εχθρός της φασιστικής οργάνωσης, την οποία αποκαλεί εγκληματική και ζητεί την αμείλικτη τιμωρία του ενόχου. Διατείνεται μάλιστα ότι η Χρυσή Αυγή καλύπτεται από την Αστυνομία και «… ότι στην πολιτική σκηνή επιχειρείται ένα ξεδιάντροπο ξέπλυμα του φασισμού και των ηττημένων του 1945…».

Δυο παράλληλες ιστορίες απέθαντης θλίψης, δυο μανάδες που η ζωή τους γύρισε καπάκι από τη μια στιγμή στην άλλη. Η μία έχασε το παιδί της μέσα σε δευτερόλεπτα και η άλλη το βλέπει να υποφέρει και να αργοσβήνει χωρίς επαφή με τον κόσμο, ωσεί παρόν.

Βλέπετε, στ’ αλήθεια, καμιά διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές γυναίκες; Δεν υπάρχουν ούτε ιδεολογίες ούτε δικαιολογίες όταν μια μητέρα χάνει το παιδί της. Ούτε κατηγορίες για τον τρόπο αντίδρασης και συμπεριφοράς τους μπορούν να στοιχειοθετηθούν, όσο υπερβολικός κι αν είναι. Κανένας δεν δικαιούται να τους κουνά το δάχτυλο! Ανεξάρτητα από τον λόγο και τον τρόπο που χτυπήθηκε το παιδί της καθεμιάς, ο άφατος και έσχατος πόνος είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσά τους, που τελικά γίνεται αλυσίδα και συνδέει όλες τις μάνες που έχουν βιώσει παρόμοιες οδυνηρές εμπειρίες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Αλυσίδα που θα τις κρατά δεσμώτριες μέχρι το τέλος της μίζερης ζωής τους.

Κουράγιο Μάγδα, Μαίρη κι όλες εσείς που κουβαλάτε σταυρό, όπου κι αν βρίσκεστε, σε όποια φυλή κι αν ανήκετε!

Σε όλες τις υπόλοιπες μανούλες, χρόνια πολλά! Χαρείτε τη γιορτή σας! Σας αγαπάμε και σας οφείλουμε τα πάντα!