Ζήτω το «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα»!

Μέσα στον γενικότερο εξανδραποδισμό των πάντων που βιώνει η χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες, ισταμένη πλέον επί ξυρού ακμής, την πρώτη θέση στον κατάλογο της δυσώδους αποσύνθεσης – με διαφορά στήθους με την Υγεία – αναμφίβολα κατέχει η Παιδεία. Αίτιο και αιτιατό, ταυτόχρονα.

Ο υπουργός Παιδείας, κύριος Γαβρόγλου, συναγωνιζόμενος επαξίως πολλούς προκατόχους του, επιχειρεί κι αυτός να βάλει με τη σειρά του το λιθαράκι του στο κλυδωνιζόμενο οικοδόμημα της Παιδείας (ή μήπως να το βγάλει;).

Επ’ ευκαιρία λοιπόν της επιστολής διαμαρτυρίας για την απαράδεκτη κατάσταση στο Αριστοτέλειο, (ναρκωτικά και πορνεία στο campus) που έστειλαν 471 φοιτητές πρόσφατα, ξεστόμισε – απεκδυόμενος  κάθε ευθύνη για την τήρηση της τάξης στον πανεπιστημιακό χώρο – ότι παρόμοιες καταστάσεις αντιμετωπίζονται με ένα «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα». Δεν ξέρω τι καταλαβαίνετε εσείς, προσωπικά πάντως αυτό που εκλαμβάνω είναι ότι, σύμφωνα με τον κύριο υπουργό, οι φοιτητές πρέπει να αναλάβουν καθήκοντα αστυνομικών και να προστατέψουν το χώρο τους! Να φυλάνε βάρδιες και γερμανικά νούμερα δηλαδή, με μοναδικό τους όπλο το δίκιο τους. Θα πλησιάζει,  για παράδειγμα, ο φοιτητής-φρουρός το βαποράκι και θα του εξηγεί ότι η διακίνηση ναρκωτικών είναι παράνομη (λες και δεν το ξέρει!) και θα τον παρακαλεί ν’ αδειάσει τη γωνιά αυθωρεί και παραχρήμα. Κι εκείνος θα κοκκινίζει, θα κατεβάζει το κεφάλι από ντροπή και θα αποχωρεί μετανιωμένος. Μάλιστα! Πανέξυπνη ιδέα! Πώς δεν την είχαμε σκεφτεί νωρίτερα;

Φαίνεται πάντως ότι το «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα», κατόπιν των παραινέσεων του  κυρίου υπουργού, δεν έχασε καθόλου χρόνο και ανέλαβε δράση. Στόχος,  η αποκατάσταση της τάξης στον πανεπιστημιακό χώρο. Αμ’ έπος, αμ’ έργον! Και ξεκινάμε από τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με αφορμή πρόσφατη υπογραφή μνημονίου συνεργασίας μεταξύ ΠΑΜΑΚ και Γ΄Σώματος Στρατού, όπως ισχυρίζονται οι «ρωμαλέοι», όπου Γ΄ΣΣ, επιχειρησιακό αρχηγείο στη Θεσσαλονίκη, που κατευθύνει τις διεθνείς δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.

Υψίστης σημασίας η διαλεύκανση των απόψεων του κυρίου Αχιλλέα Ζαπράνη σχετικά με το… ΝΑΤΟ. Περίπου τριάντα φοιτητές μπουκάρουν κορυβαντιώντες και αλαλάζοντες στο γραφείο του ετσιθελικά, την ώρα μάλιστα που έχει σύσκεψη με το προεδρείο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος,  στο πλαίσιο της συνεργασίας για κοινές δράσεις των δύο φορέων και ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ: είσαι, κύριε, υπέρ ή κατά του ΝΑΤΟ; Ε; Γιατί αν είσαι κατά, το γλίτωσες το γιαούρτωμα ή το κτίσιμο του γραφείου σου. Αν όμως είσαι υπέρ, μαύρο φίδι που σ’ έφαγε! Γιατί, πώς θα διδάξεις, κύριε, Εφαρμοσμένα Μαθηματικά αν είσαι υπέρ του ΝΑΤΟ; Ε; Για να μην πούμε για Στατιστική, Χημεία ή Λατινικά! Ακόμα χειρότερα!

Κι ενώ οι εκπρόσωποι του «ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος» με βλοσυρό βλέμμα ανακριτή γ΄ βαθμού της λαμπρής εποχής του Λαυρέντη Μπέρια, αδημονούν για την απάντηση, προκειμένου να βγάλουν την ετυμηγορία τους, ο κατηγορούμενος, με δόλο προσπαθεί να παραπλανήσει τους ιεροεξεταστές και να παρελκύσει τη λαϊκή δίκη, αρνούμενος να σχολιάσει το ζήτημα, ως θέμα «εκτός του πλαισίου των καθηκόντων του». Άκου, να δεις! Οι απόψεις του για το ΝΑΤΟ εκτός του πλαισίου των καθηκόντων του!

Έξαλλοι οι εκπρόσωποι, δεν καταφέρνουν να εκμαιεύσουν απάντηση. Προβληματίζονται, σκέφτονται, συσκέφτονται, ο κατηγορούμενος αγωνιά, ιδρώνει, φοβάται για τα χειρότερα, το προεδρείο του ΚΘΒΕ, ξεχασμένο σε μια γωνιά του δωματίου, ζαρωμένο. Tρέμουν μην τους πάρει κι αυτούς η μπάλα. Τα νεύρα τεντωμένα, η αδρεναλίνη ανεβοκατεβαίνει σαν ασανσέρ,  η αγωνία χτυπά κόκκινο, τα λεπτά μοιάζουν αιώνες, ώσπου… habemus veredictum culpabilis*! Οι εκπρόσωποι έκριναν μεν ένοχο τον κατηγορούμενο, αποφάσισαν, δε, να του τη χαρίσουν προς το παρόν. Δήλωσαν πως θα τον έχουν υπό παρακολούθηση και πως θα επανέλθουν δριμύτεροι, χτύπησαν τη γροθιά τους στο γραφείο του, του έριξαν ένα δολοφονικό βλέμμα, διατύπωσαν εκ νέου εις άπταιστον γαλλικήν τις απόψεις τους για τους δολοφόνους των λαών, απαίτησαν το κλείσιμο του Νατοϊκού Στρατηγείου στη Θεσσαλονίκη, προσπέρασαν το έντρομο προεδρείο και αποχώρησαν από το γραφείο οργίλοι.

Κάτι όμως έπρεπε να κάνουν για να δώσουν ένα μάθημα στον απείθαρχο, ιμπεριαλιστή πρύτανη: Πήραν λοιπόν πινέλο και κόκκινη μπογιά και, πάνω στα κατάλευκα μάρμαρα της εισόδου του Πανεπιστημίου, έγραψαν αυτολεξεί τα εξής:

«ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους! ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΠΑΜΑΚ».

Και στον τοίχο δίπλα στην είσοδο:

«ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠ’ ΤΟ ΠΑΜΑΚ»

Κύριε υπουργέ, μήπως θα πρέπει να αναθεωρήσετε τα περί «ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος», γιατί κάτι στη συνταγή δεν κολλάει; Μένουν αναπάντητα δύο καίρια ερωτήματα: α) Ποιος θα προστατέψει τους χώρους του πανεπιστημίου, τους καθηγητές και τους φοιτητές που πραγματικά θέλουν να σπουδάσουν από το «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα»; Και β) Ποιος πληρώνει τον βαρκάρη; Δηλαδή όλες εκείνες τις ανυπολόγιστες φθορές που προκαλούν κατά καιρούς οι «ρωμαλέοι» στην περιουσία των ιδρυμάτων, από τα κτίρια έως τον εξοπλισμό, κοινώς τους βανδαλισμούς. Εν προκειμένω, θα πάτε εσείς να καθαρίσετε τα μάρμαρα και τους τοίχους του ΠΑΜΑΚ;

Μήπως – λέω, μήπως – ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση λίγο πιο σοβαρά, να κλειδώσουμε στο χρονοντούλαπο ταμπού και αγκυλώσεις του παρελθόντος και ν’ αφήσουμε τη Δικαιοσύνη και την Αστυνομία να φροντίσουν για την τήρηση των νόμων μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο; Γιατί, δεν μοιάζει καθόλου λογικό τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να αποτελούν κράτος εν κράτει, βαλλόμενα έσωθεν και έξωθεν, ούτε τιμά η εικόνα αυτή την Ελλάδα στο ελάχιστο (όπως και πολλές άλλες, άλλωστε).

Και ξέρετε κάτι; Κάποιοι νέοι – και είναι αρκετοί αυτοί – πέρασαν στο Πανεπιστήμιο  για να σπουδάσουν και όχι για να κάνουν χαβαλέ ή να γράφουν συνθήματα στους τοίχους και να γιαουρτώνουν καθηγητές. Σ’ αυτούς εναποθέτουμε όλοι τις ελπίδες μας και σ’ αυτούς ανήκει η Ελλάδα του αύριο. Ας τους δώσουμε λοιπόν την ευκαιρία να σπουδάσουν με αξιοπρέπεια και να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Έχουμε υποχρέωση να το κάνουμε. Έτσι κι αλλιώς, αυτή είναι μάλλον και η δική  μας τελευταία ευκαιρία ως χώρα. Take it or leave it!

*Έχουμε ετυμηγορία ενοχής