Χωρίς ποιότητα, αλλά με αριθμούς - Του Απόστολου Βεργή*
Κι όμως, είναι η άρνηση κάτι γοητευτικό - όμως για λίγους. Για λίγους; Για πόσο λίγους; Πόσο; - Αορίστως πόσο: για να υπάρχει ένα δείγμα ποιότητας τέτοιο, που να εξουδετερώνει την αδυναμία των προσώπων έναντι των αριθμών. Έτσι έρχεται για άλλη μια φορά στην επιφάνεια ένα από τα πιο αρχέγονα διλήμματα: ποιότητα ή αριθμοί; Ή, ως ποιο βαθμό μπορεί κανείς να νερώνει το κρασί - κι αυτό να πίνεται; Ή πόση νοθεία αντέχει μια ιδεολογία; Κι από νοθεύσεις άλλο τίποτα ετούτη η ζωή. Κι από νοθεύσεις, κι από χαμένο χρόνο, και από σιγουριά για τούς εδώ και τούς απέναντι μα κι από ουτοπίες.
Ας μιλήσουμε για ποιότητα λοιπόν, για ποιότητα ήχων: Σκεφτείτε τη διαφορά ποιότητας μεταξύ των ήχων ενός παρατεταμένου μαρσαρίσματος και των ήχων από μια εσπερινή μοναχική καμπάνα. Τη διακρίνετε τη διαφορά; Οι ποιητές τη διακρίνουν σίγουρα, όπως επίσης διακρίνουν και τη διαφορά ποιότητας μεταξύ των ήχων από μαρσαρίσματα μιας Porsche ή μιας Ferrari και των ήχων από τα μαρσαρίσματα κοινών αυτοκινήτων τής σειράς: Έτσι, συγκριτικά, δημιουργήθηκαν οι κλίμακες και από τότε: ζωγράφοι, ποιητές, μουσικοί και αρχιτέκτονες χάσαν τον ύπνο τους - κέρδισαν όμως ταυτόχρονα πολύτιμα πετράδια χρόνου: γεννήθηκε η Guernica του Picasso, οι Μήνες τού Τσαρούχη, η Ενάτη τού Beethoven, οι Τέσσερις Εποχές τού Vivaldi, η Θεία Κωμωδία του Δάντη, το Άξιον Εστί τού Ελύτη, ο Παρθενώνας των Αθηνών, η Notre- Dame de Paris και το Empire State εις τη Νέα Υόρκη.
Τώρα, γιατί τα γράφω όλ' αυτά - ειλικρινά δεν ξέρω. Ή μήπως ξέρω μα κρατώ μυστικό τον απώτερο σκοπό μου; - Ίσως. Ίσως θέλω κι εγώ όπως και τόσοι άλλοι (κατά το παρελθόν) ο χρόνος να αλλοιώσει τις αναλογίες των συμβολισμών, δημιουργώντας τους ρωγμές - όχι ρωγμές από αυτές που μπαίνει φως όπως σ' αυτές που αναφέρεται ο ποιητής Cohen αλλά, από εκείνες που δι' αυτών εισέρχονται τυχοδιώκτες σε πολιτικά σχήματα, που έπειτα ανέρχονται κι εξουσιάζουν: Κι εμείς, μη γνωρίζοντας, να αφηνόμαστε στα μαγικά τα χέρια κάποιας πίστης - τι τραγωδία!
Και ύστερα: δικτατορία: δικτατορία τού ενός, δικτατορία των κάποιων - τι σημασία έχει; Μυριάδες δρόμοι οδηγούν σ' αυτή, συνωμοτούν υπέρ αυτής προθέσεις αγαθές, έρωτας, ηλιθιότητα και πίστη. - Έρωτας; -Ναι, κι ο έρωτας - δεν ξέρετε ότι οι μάζες ερωτεύονται; - Ε, αν δεν το ξέρετε, αλίμονό σας! Τουλάχιστον, κοιτάξτε στο μέλλον να μην ανήκετε στις παράπλευρες απώλειες που είναι δεδομένες• σε κάθε περίπτωση, σε κάθε εποχή, σε κάθε λατρεία, σε κάθε σχέση με αυτό που λέμε εξουσία.
*Συγγραφέας - Ποιητής
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
