Κατάσταση... ασάφειας... - Του Απόστολου Βεργή*

Γεμίζοντας τούς μήνες με ασάφεια τραβάνε οι ζωές μας προς τα μπρος. Ασάφεια: μαζί νίκη και ήττα, όπως προέκυψε, ως αποτέλεσμα, από όλες σχεδόν τις τελευταίες εκλογές ανά τον κόσμο.  Ενενήντα τόσο (λέει) τοις εκατό πήρε στο δημοψήφισμα που έγινε στην ΠΓΔΜ το ναι στη συμφωνία των Πρεσπών -  και πάλι δεν το λες και νίκη, μιας και συμμετείχε μόνο 34% !!!τού λαού τού κρατιδίου. Ήταν σαν να γίνανε εκλογές εδώ και σε αυτές να ψήφιζαν μονάχα οι θαμώνες συγκεκριμένων καφενείων. Εσχάτως, το φαινόμενο κατά το οποίο τεράστιες μερίδες τους λαού απέχουν από τη συμμετοχή στα κοινά  παρατηρείται στις πιο πολλές από τις σύγχρονες ανεπτυγμένες κοινωνίες. Μάλιστα δε, όπου η συμμετοχή δείχνει να είναι αυξημένη, είναι εκεί που τραβά τον κόσμο από το μανίκι ο λαϊκισμός  προς το αυτά που λέγονται: συντήρηση, ξενοφοβία, ρατσισμός, ακραίες καταστάσεις - βίαιες (και όχι χωρίς λόγο), που επαναφέρουν στο προσκήνιο τον φασισμό, το ναζισμό, τη βλαβερή - μηδενιστική πλευρά τής αναρχίας.

Και επειδή πίσω από ότι συμβαίνει βρίσκονται πάντα αρκετά “γιατί”, για την πορεία τού κόσμου μας στο γκρίζο, θα παραθέσω κάποια απ' αυτά: Η ασυνέπεια των κυβερνήσεων σε ότι αφορά τις εκάστοτε προεκλογικές τους εξαγγελίες (κυρίως αυτές οι κυβερνήσεις που πλασάρονται τάχα μου ως αριστερές), οι πληθυσμιακές μετακινήσεις οι οποίες γίνονται για διαφόρους λόγους, η δεδομένη δυσκολία αποδοχής κάθε διαφορετικότητας, το ντόμινο των οικονομικών κρίσεων, η έλλειψη ηγετών στην πλευρά τού ανθρωπισμού, η διάψευση κοινωνικών συστημάτων που προωθήθηκαν ως προοδευτικά  κατά τον εικοστό αιώνα, για να καταλήξουν στις τελικές τους φάσεις να μετατραπούν σε αρχηγικά στυγνές δικτατορίες. Η υποχώρηση των ανθρωπιστικών σπουδών και η δι αυτής τής υποχώρησης η υποβάθμιση της παιδείας, η θεοποίηση τού χρήματος, η καταπίεση  από τούς συστημισμούς, όλων  των πολιτικών παρατάξεων, κάθε ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΥ ΑΤΟΜΟΥ, τα στρατηγικά παιχνίδια των λεγόμενων υπερδυνάμεων, η ιμπεριαλιστική συμπεριφορά των θρησκειών και η αποδοχή από αυτές της χρήσης βίας, η απότομη φτωχοποίηση  μεγάλων πληθυσμιακών μερίδων, ο όχι πια αδικαιολόγητος φόβος για ότι βρίσκεται απέναντι, οι διαρκείς κατευθυνόμενες αναθεωρήσεις τής ιστορίας, η εύκολη στρατολόγηση (κυρίως για οικονομικούς λόγους) ικανότατων ανθρώπων από την πλευρά τού εκάστοτε κακού, ο εθνομηδενισμός, η δημιουργική χρήση τού διεθνισμού ως φάμπρικα κατασκευής νέων πατρίδων, οι κατασκευασμένες εντάσεις και τα κεντρίσματα προαιώνιων εχθροτήτων, η φυγή από τα εγκόσμια εκείνων οι οποίοι υπέστησαν τη βαρβαρότητα τού φασισμού και χίλια δυο από τις κάθε χρώματος δικτατορίες κατά τον εικοστό αιώνα. Ο θρίαμβος τού μικροαστισμού, η λατρεία των ονείρων από τούς μικροαστούς - και ανικανότητα αυτών (των μικροαστών) να αποδεχθούν τις διαψεύσεις, το γεγονός της εγκατάλειψης των “αποκλεισμένων” ακόμα και από παρατάξεις δήθεν προοδευτικές, είναι κάποιες από τις αιτίες οι οποίες οδηγούν πρώτα στην αβεβαιότητα και ύστερα στην αποχή.

Οπότε, υποστηρίζουμε για να υποστηρίζουμε (άντε, κάποιοι και για να “βολευτούν” ή να “βολέψουν”), μαλώνουμε για να μαλώνουμε (άντε, κάποιοι προς 0,60 του ευρώ για κάθε τους τουίτ), εκλέγουμε για να εκλέγουμε - και καταλήγουμε διαρκώς στην ίδια βάση. Κι ως Έλληνες, εσχάτως, πάντα ηττημένοι. “Με κάτασπρο πανί ένα καράβι απ' το πενήντα έχει να φανεί” μας λέει ο σημαντικός ποιητής Δημήτρης Βάρος στο ποίημα του “Ηλεκτρικός Θησέας”. Ποιο πενήντα; Η τελευταία, εθνικά, πραγματικά ανυψωτική στιγμή ήταν το 1920, η στιγμή τής υπογραφής από τον πραγματικά μέγα (για τα νεοελληνικά δεδομένα) Ελευθέριο Βενιζέλο τής συνθήκης των Σεβρών. Έκτοτε μετράμε  κάποιες νίκες όμορφες μόνο σε  γήπεδα, σε διαγωνισμούς τραγουδιού - και κάποιες ομορφότερες παίρνοντας βραβεία Νόμπελ, Λένιν κτλ (που και αυτά, βεβαίως, τα παίρνουν άτομα και προπαντός ανήκουνε στα άτομα αυτά). Και μην αυταπατάστε (όπως μονίμως κάνει ο νυν πρωθυπουργός), όμοια πορεύονται και οι λαοί τής υπόλοιπης ηπείρου μας - ακόμα και οι Γερμανοί που ζουν στο συννεφάκι της ασάφειάς τους και αυτοί, ενώ τυφώνες βρίσκονται κοντά, πολύ κοντά τους.

*Συγγραφέας