Μίλα Κώστα… Βαρέθηκα να περιμένω άλλο… Νυστάζω... - Του Χρήστου Μπουσιούτα

Όλοι περιμένουν με αγωνία και λαχτάρα να μιλήσει ο Κώστας Καραμανλής για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια.

Να μας δείξει επιτέλους ότι έχει φωνή, ότι δεν είναι «μουγκός».

Να πάρει θέση, να τοποθετηθεί δημόσια  για την συμφωνία των Πρεσπών.

Μίλα Κώστα, τώρα που το πήρες απόφαση, ο λαός δεν μπορεί να περιμένει άλλα δέκα χρόνια.

Μίλα Κώστα, πες τα όλα.

-------------------------------------------------------------------------

Είχαμε κάποτε έναν φέρελπι νέο με βαρύ όνομα και ιστορία, που ήταν μέλος του Ελληνικού κοινοβουλίου, με χιούμορ, άνθρωπο της παρέας και της πλάκας, που πέρναγε τις ώρες του ευχάριστα στα μπαρ, που φορώντας το τζινάκι του έλεγε ανέκδοτα στα καφέ και έπινε το κρασάκι του στις ταβέρνες της Αθήνας και τις Θεσσαλονίκης.

Που έκανε τις καλοκαιρινές του διακοπές στην Ίο, μακριά από τα φώτα του πολιτισμού και της δημοσιότητας.

Είχαμε κάποτε δηλαδή έναν ευτυχισμένο νέο.

Είχαμε κάποτε ένα κόμμα που προερχόταν από αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες, με γερασμένη αρχηγική ομάδα, που οι δεινόσαυροί του μην αντέχοντας να βλέπει ο ένας τον άλλον στην αρχηγία του κόμματος, αποφάσισαν ότι αρχηγός έπρεπε να είναι κάποιος εκτός από αυτούς και κατέληξαν ότι κατάλληλος για αυτήν την θέση ήταν ο φέρελπις νέος.

Αφού του φόρεσαν το επίσημο κουστούμι τον κάθισαν στον αρχηγικό θώκο.

Του έφτιαξαν ένα άλλο προφίλ, προσδίδοντας του μια σοβαροφάνεια που δεν την είχε, τον έκαναν έναν μοναχικό άνθρωπο που δεν ήταν.

Τον  προέτρεψαν να παντρευτεί γιατί αυτό επέβαλε το αρχηγικό προφίλ ενός συντηρητικού κόμματος και αντικατέστησαν τις παρέες του με ένα τσούρμο αυλικούς που δεν τους πήγαινε.

Και αυτός για να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία του, τα δέχτηκε όλα αυτά που δεν τα ήθελε.

Είχαμε κάποτε δηλαδή  έναν δυστυχισμένο αρχηγό κόμματος.

Είχαμε κάποτε έναν πρωθυπουργό που το κουστούμι του ρόλο του επειδή τον «στένευε», το φόρεσε στον ανεκδιήγητο Θοδωρή Ρουσόπουλο, ανέθεσε τα οικονομικά της χώρας στον άτολμο Γιώργο Αλογοσκούφη και αυτός έπαιζε Playstation  στην Ραφήνα, η έπαιρνε την μεσημεριανή του σιέστα στην γκαρσονιέρα του Λυκαβηττού.

Είχαμε κάποτε έναν πρωθυπουργό που φέρει μαζί με τις προηγούμενες άθλιες κυβερνήσεις, την μεγαλύτερη ευθύνη για την οικονομική καταστροφή της χώρας και την είσοδό της στα μνημόνια.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς τι παρέλαβε από την προηγούμενη κυβέρνηση και τι άφησε μετά από 4 χρόνια πίσω του.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία:

«Το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 ξεπέρασε τα 36 δισ. ευρώ,

εκ των οποίων τα 24 ήταν το πρωτογενές έλλειμμα,

και έκλεισε,

κατόπιν και των αναθεωρήσεων του 2010, στο 15,7% του ΑΕΠ.»

«Ο Κώστας Καραμανλής παρέλαβε χρέος ύψους 183,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, το 2004,

και παρέδωσε χρέος 299,5 δισ. στο τέλος του 2009».

Και όταν ο Αλογοσκούφης με τον Δούκα του ζητούσαν να πάρει μέτρα αυτός κώφευε. Και φυσικά όταν διαπίστωσε ότι η χώρα βουλιάζει εγκατέλειψε την εξουσία.

Είχαμε κάποτε δηλαδή έναν πρωθυπουργό που δεν έκανε τίποτα.

Είχαμε κάποτε έναν πρωθυπουργό που παρ όλες τις ευθύνες του για την οικονομική καταστροφή της χώρας έμεινε στο απυρόβλητο.

Ο λαός τον στηρίζει ακόμα και σήμερα και ο Τσίπρας τον χαϊδεύει, βγάζοντας τον μάλιστα έξω από το κάδρο των ενόχων στην σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα μνημόνια, εξαιρώντας την περίοδο της δικής του διακυβέρνησης από την έρευνα.

Αλήθεια γιατί Αλέξη;

Έχετε συμφωνήσει κάτι για το μέλλον;

Ακόμα και ο Τσαντιροτσαρλατάνος μέσα από την προπαγανδιστική του εκπομπή δεν του έκανε ποτέ καμία προσωπική κριτική.

Είχαμε κάποτε δηλαδή έναν ένοχο αλλά και προστατευόμενο πρωθυπουργό.

Είχαμε κάποτε έναν τέως πρωθυπουργό που από τότε που εγκατέλειψε την εξουσία δεν έχει μιλήσει ποτέ, παρ όλες τις εκκλήσεις και προκλήσεις για τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης του.

Να εξηγήσει στον Ελληνικό λαό τι πήγε στραβά και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Τι λάθη έγιναν, ποιος τα έκανε και να αναλάβει τις όποιες ευθύνες του αναλογούν.

Να ζητήσει έστω ένα συγγνώμη από τον Ελληνικό λαό που τον τίμησε και τον έκανε πρωθυπουργό.

Είχαμε κάποτε δηλαδή ένα ευθυνόφοβο και άλαλο τέως πρωθυπουργό.

Έχουμε σήμερα έναν βουλευτή που δεν εκλέγεται πια, αλλά έχει ισοβίως την ιδιότητα του βουλευτή, που εδώ και δέκα χρόνια κάθεται πάντα στα πίσω έδρανα της βουλής, αμέτοχος και απλός παρατηρητής σε ότι συμβαίνει γύρω του.

Η παρουσία του στην βουλή είναι ελάχιστη, δεν έχει καταθέσει ούτε μία επερώτηση σε όλα αυτά τα δέκα χρόνια, δεν έχει πάρει ποτέ τον λόγο, δεν έχει ζητήσει να συμπεριληφθεί ποτέ σαν ομιλητής από το βήμα της βουλής.

Ακόμα και αυτές τις μέρες που συζητείτε στην ολομέλεια της βουλής η συμφωνία των Πρεσπών, Μακεδόνας ο ίδιος, δεν αξιώθηκε να ανέβει στο βήμα της βουλής να μιλήσει, να πάρει θέση.

Η μόνη του παρουσία κάθε μήνα στο λογιστήριο της βουλής.

Έχουμε σήμερα δηλαδή έναν ακόμα τσάμπα αμειβόμενο βουλευτή.

Και ο Ελληνικός λαός περιμένει με αγωνία την δημόσια τοποθέτηση αυτού του ανθρώπου.

Πόση τρέλα πια; Πόσος παραλογισμός; Η προσωπολατρία σε αυτήν την χώρα δεν έχει όρια.

Μίλα Κώστα. Σπάσε την σιωπή σου. Πες τον χρησμό σου να πάω για ύπνο.

Και επιτέλους ο Καραμανλής μίλησε.

Όχι βγαίνοντας μπροστά όπως έχει υποχρέωση κάθε υπεύθυνος πολιτικός άνδρας, αλλά για άλλη μία φορά στα μουλωχτά, με γραπτή του δήλωση.

Ευτυχώς αυτή την φορά δεν μίλησε «μέσω κύκλων» του.

Δεν ξέρω πραγματικά τι προσδοκούσε ο Ελληνικός λαός να ακούσει από τα χείλη του Καραμανλή.

Αλλά αν διαβάσει κανείς προσεχτικά πίσω από τις λέξεις, η δήλωση του αν δεν είναι στήριξη προς τον Τσίπρα δεν είναι σίγουρα και καταδίκη.

Είναι μια δήλωση που θα μπορούσε να είχε κάνει ακόμα και ένας Μακεδόνας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Καμία αναφορά για το όνομα, καμία θέση για την Μακεδονική ιθαγένεια, καμία αντίδραση για την Μακεδονική γλώσσα.

Όπως πάντα δηλαδή όχι Κώστας, αλλά Κωστάκης.

Να τον χαιρόμαστε!!!!!!!