Πέρα στους πέρα κάμπους - Της Γεωργίας Δαλιανά*
Να’ μουνα λέει βουλευτής σε κάποιο κόμμα
να τρέχω λέει αξημέρωτα ακόμα
σε εφημερίδες τηλεόραση και τέτοια
πιασ’ τα τσιγάρα και τελείωνε τα ρέστα
να βγάζω λόγους τολμηρούς που αλήθειες λένε
“τι έχουν μάτια μου τα μάτια σου και κλαίνε”
για τον κοσμάκη που υποφέρει να μιλούσα
σιγά μη γίνω η Αγία Ελεούσα
να’ μουνα λέει βουλευτής Αχ με τον Κούλη
σε θέση καίρια που θα ζηλεύαν ούλοι
εγώ της πλύστρας και αυτός του θυρωρού
χρυσό μου η Τρούμπα έχει κλείσει προ πολλού
να ’μουνα λέει βουλευτής με την ξανθούλα
το σαπιοκάραβο «Hellas» ξανά βαρκούλα
του Καστελόριζου οι μνήμες σκάνε πάλι
και μας ξεβράζουν έναν έναν στ’ ακρογιάλι
να στήνω φιέστες και ομιλίες στις πλατείες
και παραμάσχαλα να σέρνω όλες τις θείες
τάξη και ασφάλεια να λάμπουν στην αυλή μου
ο Χίτλερ μάτια μου υπήρξε μαθητής μου
Να’ μουνα λέει βουλευτής κι εγώ σπουδαία
και το λαό να τον κοροϊδευα χυδαία
να κουτουλούσα αφηρημένη στη γωνία
και να νομίζω πως με σπρώχνει η ιστορία
Μ΄ένα τηλέφωνο στο χέρι να τη βγάζω
και το ξεπούλημα της χώρας να εξετάζω
για την ταυτότητα να ψάχνω στα σκοτάδια
σε συζητήσεις πιο απτές να χάνω λάδια
Να’ μουνα λέει στης προόδου την ομάδα
είναι που μπέρδεψα η δόλια τα καλάμια
να χτίζω πλάνες πιο πικρές απ’ τη σκλαβιά
με τα ίδια μπάζα και τα ίδια σκηνικά
να’ μαι αδιάφορη για όλα χεσε μέσα
σε ό,τι λέω να μην έχω διόλου μπέσα
να ενσωματώνομαι στα δρώμενα των ρόλων
να’ μαι γραμμένη στ’ αχαμνά των συνενόχων
να’ μουνα λέει βουλευτής μα και ρεπόρτερ
μέσα και έξω απ’ τη Bουλή να κόβω βόλτες
να στήνω ειδήσεις σαν ειδήσεις ένα πράγμα
και η Αλήθεια να’ ναι φέρετρο στη Δράμα
να’ παιζα λέει στα μεγάλα γεγονότα
“σε ποιο κατάστημα την πήρατε την μπότα;”
να μη δειλιάζω σε ευθείες ερωτήσεις
“τον αγαπούσατε πολύ τον μακαρίτη;”
Μπροστά στην κάλπη είμαι μόνο η “ψηφοφόρα”
μ’ αυτό το μάτι που γυαλίζει παίρνω φόρα
όλα τα κούτσουρα τα βάζω στη σειρά
και στις οκτώ θέλω το δάσος να θροΐζει και πουλιά
Σε μια Ευρώπη που η ανάγκη σε σκοτώνει
μιας σκοτεινής δικαιοσύνης να’ μαι πιόνι
οι δολοπλόκοι να μου κλείνουνε το μάτι
γιατί χαθήκαν οι λοστρόμοι οι βαρβάτοι;
τώρα που φίδια τους καιρούς έχουν τυλίξει
τώρα που αίμα και σιωπή έχουνε σμίξει
που μ’ αλυσίδες χρυσοδέθηκε η χώρα
απ’ το σκοτάδι στο κενό τι λέμε τώρα
Τώρα που χτύπησε ταβάνι η ανεργία
και σε χαρτόκουτα κοιμάται η δυστυχία
που η απόγνωση πηδάει απ ' τις ταράτσες
και που τσουληθρα παίζει ο θάνατος στους χάρτες
τώρα που κόκαλα ασπρίζουνε στις όχθες
φτώχεια πορνεία και σκυλιά σέρνουν οι ρότες
τώρα που η θάλασσα υψώθηκε καθρέπτης
σε ποια ελπίδα να αφεθείς και με ποιον ψεύτη
Να’ μουνα λέει βουλευτής σε κάποιο κόμμα
άκου τι λέει το αχόρταγο το στόμα
τέλος για πάρτη μου η ΕΡΤ να ράβει πλάνα
άστο αγόρι μου καλύτερα πουτάνα
*Γεωργία Δαλιανά
Ποιήτρια- Εικαστικός
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
