Υποκρισία και ψέματα για την ανώτατη παιδεία - Του Γιώργη Μασαβέτα
ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, «Αυγή» και «Ριζοσπάστης», ξεσπαθώνουν κατά του νομοσχεδίου για την ανώτατη εκπαίδευση. Άρθρα επί άρθρων και δηλώσεις επί δηλώσεων.
Ας σταθούμε σήμερα μόνο σε δύο σημεία:
- Ιερή αγανάκτηση εκφράζεται για τη δημιουργία του ειδικού σώματος φύλαξης των πανεπιστημίων, με κορώνες για «αστυνομικό κράτος». Και ποιοι τα καταγγέλλουν αυτά; Εκείνοι που πάντοτε θαύμαζαν τη λειτουργιά των ΑΕΙ στις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού», παριστάνοντας ότι δεν θυμούνται τίποτε από το πώς λειτουργούσαν αυτά. Λες και μπορούσε οποιοσδήποτε να μπει στους χώρους τους, να βανδαλίσει, να καταστρέψει δημόσια περιουσία, να προπηλακίσει καθηγητές, να τρομοκρατήσει σπουδάζοντες. Ενώ η πραγματικότητα ήταν ακριβώς αντίθετη. Την είδα με τα μάτια μου -όπως και πολλοί άλλοι- όταν κατά τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 επισκέφθηκα αρκετές πόλεις του τότε «σοσιαλιστικού στρατοπέδου». Μόσχα, Λένινγκραντ, Βουκουρέστι, Κίεβο, Σόφια κ.ά. επισκεπτόμενος και τα πανεπιστήμια, όπως π.χ. το περίφημο Λεμονόσοφ. Η «περιφρούρηση» ήταν κραυγαλέως έντονη σε όλα και όποιος τολμούσε να συγκρουστεί μαζί της το πλήρωνε ακριβά.
- Διαβάζω και… εξορκισμούς για τη «σύνδεση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με την καπιταλιστική παραγωγή», δηλαδή με τις ανάγκες της οικονομίας. Όπερ αντιμετωπίζεται ως έγκλημα καθοσιώσεως από εκείνους οι οποίοι θεωρούν τη σύνδεση της εκπαίδευσης με τις ανάγκες της παραγωγής, στα χρόνια του «υπαρκτού σοσιαλισμού», ως μέγα προτέρημα των τότε καθεστώτων. Αν αμφιβάλλετε, μπείτε στην ιστοσελίδα του «Ριζοσπάστη» και αναζητήστε το αφιέρωμα «Οκτωβριανή Επανάσταση και Παιδεία», που δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο του 2017, όπου θα διαβάσετε: «Η επίδραση του κεντρικού, πανεθνικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την αξιοποίηση του παραγωγικού δυναμικού της χώρας από τη σοβιετική εξουσία, στο έδαφος της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, ήταν καθοριστική και για την ανάπτυξη της ανώτατης εκπαίδευσης στην ΕΣΣΔ. Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι σε πανεθνικό επίπεδο μπορούσαν να σχεδιαστούν και να κατανεμηθούν οι όγκοι της παραγωγής, έβρισκε την αντιστοιχία του στο γεγονός ότι ο αριθμός των αποφοίτων αλλά και το «προφίλ» (γνώσεις, ικανότητες κ.λπ.) που αυτοί αποκτούσαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, αποτελούσαν εξίσου αντικείμενο σχεδιασμού, προκειμένου να αντιστοιχηθούν με τις ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας εν γένει».
Ας απαντήσουν, κνίτες και νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ: Μπορούσαν να πατήσουν το πόδι τους στο Λεμονόσοφ οι «μπαχαλάκηδες»; Η απάντηση ήταν: Γκούλαγκ.
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
