Την Ελληνική σημαία και τα μάτια μας - Της Έλενας Ακρίτα

Να ενώσουμε τις φωνές μας και να πούμε όλοι μαζί. "Την Ελληνική σημαία και τα μάτια μας". Γιατί έτσι όπως πάμε, σε λίγο οι φασίστες θα της ζωγραφίσουν και σβάστικα.

Με αφορμή την καμπάνια μας "καμιά σημαία σε χέρια φασιστών" ας μιλήσουμε σήμερα για τούς αγώνες που έκαναν αγωνιστές δημοκράτες ανεξαρτήτως κομμάτων για την ελληνική σημαία. Αριστεροί και κεντρώοι και δεξιοί.

Να τα θυμόμαστε αυτά. Ιστορία της Ελλάδας είναι. Κι όποιοι τα "ξεχνούν" εδώ θα είμαστε να τούς τα τρίβουμε στη μουρίτσα.

Επί Χούντας υπήρχαν στρατιωτικοί που πλήρωσαν βαρύ τίμημα για την αντιστασιακή τους δράση. Δεξιοί ως επί το πλείστον και αρκετοί κεντρώοι.

Και προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως οι απόγονοι των ηρωικών μορφών που στελέχωσαν το Κίνημα του Ναυτικού και πρωτοστάτησαν στην ανταρσία του αντιτορπιλικού "ΒΕΛΟΣ", δεν εξανίστανται σήμερα όταν βλέπουν τους φασίστες τους οποίους πολέμησαν οι πατεράδες και παππούδες τους – να σφετερίζονται την Ελληνική σημαία.

 Γι’ αυτούς τους ήρωες της αντίπερα όχθης θα μιλήσουμε σήμερα.

 Αυτούς που κόντρα σε ομοϊδεάτες τους δεξιούληδες που "κοίταξαν τη δουλίτσα τους και δεν ανακατεύτηκαν", όρθωσαν το μπόι τους και με φόρο αίματος, τίμησαν τον τόπο τους.

 Στις 23 Μαϊου του 1973, διακόσιοι επτά (207) αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού στασίασαν με σκοπό την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος. Κάτι που τελικά δεν κατέστη εφικτό γιατί το κίνημα προδόθηκε μια μέρα πριν εκδηλωθεί.

 Οι χουντικοί συνέλαβαν τους πρωταίτιους αξιωματικούς. Ήταν 63 αξιωματικοί του ναυτικού, πέντε αεροπόροι, πέντε του στρατού ξηράς και έξι πολίτες. Τους φυλάκισαν, τους εξόρισαν και τους βασάνισαν απάνθρωπα στο κολαστήριο της ΕΑΤ-ΕΣΑ (Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας), στις φυλακές και στις εξορίες.

Δόγμα της ΕΑΤ-ΕΣΑ τότε ήταν το εφιαλτικό ”Φίλος ή σακάτης βγαίνει όποιος έρχεται εδώ μέσα”

 Ποιος δεν θυμάται τον στρατιωτικό Σπύρο Μουστακλή; Τον απόστρατο τότε ταγματάρχη που από τα επί 45 ημέρες συνεχόμενα βασανιστήρια, έμεινε ανάπηρος για την υπόλοιπη ζωή του και δεν μπόρεσε να ξαναμιλήσει ποτέ.

 «Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων που του έγιναν, από ομάδα υπό του βασανιστή Αναστασίου Σπανού, τα χτυπήματα στην καρωτίδα του προκάλεσαν εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα να διακομιστεί (με καθυστέρηση πολλών ωρών) στο 401 Γ.Σ.Ν.Α., όπου εισήλθε με το ψευδώνυμο "Μιχαηλίδης" και αιτιολογία εισαγωγής "τρακάρισμα στον Ιππόδρομο". Από τα χτυπήματα προκλήθηκε ολική παράλυση των δεξιών του άνω και κάτω άκρων».

 Αντικομμουνιστής ήταν ο Μουστακλής. Στην Εθνική Αντίσταση είχε καταταγεί εθελοντικά ως στην οργάνωση Ε.Ο.Ε.Α. κάτω. Από τις διαταγές του στρατηγού και ιδρυτή του ΕΔΕΣ Ναπολέοντα Ζέρβα.

 Στο Εμφύλιο πόλεμο ο Μουστακλής πήρε μέρος σε πολλές μάχες κατά των ΕΛΑΣιτών κι αργότερα πολέμησε στην Κορέα.

 Στη Χούντα πρωτοστάτησε στο Κίνημα του Ναυτικού. Πέθανε το 1986 και προτομή του υπάρχει στην Αθήνα, στην Πλατεία Ελευθερίας μπροστα στα πρώην κρατητήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ όπου ο Μουστακλής βασανίστηκε έως θανάτου.

 Δυο μέρες μετά την προδοσία του Κινήματος του Ναυτικού, το αντιτορπιλικό "ΒΕΛΟΣ" με 270 άτομα πλήρωμα αποσχίστηκε από τα σκάφη που συμμετείχαν σε άσκηση του ΝΑΤΟ και προσάραξε στην Ιταλία.

Φωτο: Συνέντευξη Τύπου του κυβερνήτη του Α/Τ Βέλος και μελών του πληρώματος στην Ιταλία  ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΡΤ

Εκεί ο κυβερνήτης Νίκος Παππάς, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί του Βέλους ζήτησαν πολιτικό άσυλο σε μια συνέντευξη Τύπου με φόντο την Ελληνική σημαία. Το άσυλο τους δόθηκε μετά από καιρό, η χούντα εξευτελίστηκε διεθνώς και για να μην ξευτιλιστεί τελείως έκανε λόγο για «οπερέτα ναυτικού κινήματος ολίγων αποστράτων αξιωματικών».

 Είναι χαρακτηριστικό το μήνυμα που μέσω ασυρμάτου έστειλε ο Νίκος Παππάς εξηγώντας τους λόγους της ιστορικής εκείνης απόφασης.

 "Πιστοί στη συμμαχία και στον πολιτισμό των λαών μας, ο οποίος έχει θεμελιωθεί επί των αρχών της δημοκρατίας, της προσωπικής ελευθερίας και του σεβασμού των νόμων, όλοι οι Αξιωματικοί και το πλήρωμα (270 άνδρες) του πλοίου μου, ως ένας άνθρωπος, πιστοί στον δοθέντα όρκο μας, με βαθύτατη λύπη εγκαταλείπουμε τις ασκήσεις.

 Με τη συμπάθεια ολόκληρου του ελεύθερου κόσμου θα παλέψουμε για να επαναφέρουμε τη δημοκρατία στην Ελλάδα.

 Σας είναι πολύ καλά γνωστό και ιδιαιτέρως στους Αμερικανούς ότι μια συμμορία ιδιοτελών αξιωματικών επέβαλε στην Ελλάδα μια απάνθρωπη και μισητή δικτατορία προ έξη και πλέον ετών. Η σημερινή εξέγερση του Ναυτικού ανταποκρίνεται στα αισθήματα ολόκληρου του λαού της χώρας μας.

 Ο ελεύθερος κόσμος και ιδιαιτέρως οι χώρες του ΝΑΤΟ πρέπει να αντιληφθούν και τη διάβρωση και την καταστροφή των ενόπλων δυνάμεων στις οποίες στηρίζεται η άμυνα της νοτιοανατολικής πτέρυγας. Σκεφτείτε ότι αυτή τη στιγμή αξιωματικοί εν ενεργεία έχουν συλληφθεί και υφίστανται ταπεινώσεις και κακομεταχείριση από άλλους αξιωματικούς και στρατιώτες της Στρατιωτικής Αστυνομίας".

 Τιμή και δόξα λοιπόν.

 Τιμή και δόξα στους πατριώτες που αγωνίστηκαν στο όνομα της Ελληνικής Σημαίας. Της σημαίας που τώρα βεβηλώνουν ρετάλια με σβαστικές στο μπράτσο, μακονομάχοι, παρακρατικοί, ναζίδια κι αποβράσματα.

 Τιμή και δόξα στον ταγματάρχη Σπύρο Μουστακλή.

 Τιμή και δόξα στον πλωτάρχη Νίκο Παππά.

 Τιμή και δόξα στον Αρχηγό του Γ.Ε.Ν. Κωνσταντίνο Εγκολφόπουλο που μόλις κηρύχτηκε δικτατορία, παραιτήθηκε αμέσως από τη θέση του - κίνηση που εφερε ισχυρό πλήγμα στους φασίστες.

 Τιμή και δόξα στον συνταγματάρχη Δημήτριο Οπρόπουλο που με την αντιστασιακή του ομάδα σχεδίασαν την κατάληψη της ΑΣΔΕΝ (Ανώτατη στρατιωτική Διοίκηση Εσωτερικού και Νήσων). Ο Οπρόπουλος αποτάχτηκε από το στράτευμα, εξορίστηκε στη Λέσβο, βασανίστηκε κι έμεινε παράλυτος από τη μέση και κάτω.

 Τιμή και δόξα στον αντιπλοίαρχο Αλέξανδρο Παπαδόγγονα που συμμετείχε ενεργά στο κίνημα του Ναυτικού για την ανατροπή της Χούντας, συνελήφθη και φυλακίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.

 Τιμή και δόξα στον αντιναύαρχο Σπύρο Κονοφάο που μετά την απόταξη του λόγω του αντιδικτατορικού του αγώνα, εκτοπίστηκε από τους πραξικοπηματίας στα Φουρνά Ευρυτανίας και στη συνέχεια εξορίστηκε στην Κύμη Ευβοίας.

 Τιμή και δόξα στους πλωτάρχες Παναγιώτη-Σταύρο Μάλλιαρη, Γεώργιο Σέκερη, Μιλτιάδη Παπαθανασίου, Ιωάννη Σταθόπουλο, Γκιόγκεζα, Κουσουρή.

Εν κατακλείδι.

 Στη Χούντα δεν ήταν όλοι βασανιστές, όπως ο Θεοφυλογιαννάκος, ο Σπανός, ο Μάλλιος, ο Μπάμπαλης, ο Σκαλούμπακας, ο Κραβαρίτης κι όλοι αυτοί που με συνοπτικές διαδικασίες στη Μεταπολίτευση οδηγήθηκαν στον σκουπιδοντενεκέ της Ιστορίας.

 Υπήρχαν και αγωνιστές που δεν ήταν αριστεροί, ούτε ασπάζονταν τις αρχές του κομμουνισμού. Ήταν δεξιοι, καραμανλικοί και αρκετοί φιλομοναρχικοί.

 Ας κάνουμε λοιπόν, έκκληση στους απογόνους που φέρουν όνοματα ηρωικά στις πλάτες τους να διεκδικήσουν τα ιερά και τα όσια για τα οποία οι γονείς και οι παππούδες τους θυσίασαν τη ζωή τους. Να ενώσουμε τις φωνές μας και να πούμε όλοι μαζί.

 "Την Ελληνική σημαία και τα μάτια μας".

 Γιατί έτσι όπως πάμε, σε λίγο οι φασίστες θα της ζωγραφίσουν και σβάστικα.

News247.gr