Η μοναδικότητα του ανθρώπου - Του Χρήστου Μπουσιούτα

Η μοναδικότητα του ανθρώπου δεν βρίσκεται μόνο στις γενετικές διαφορές, όπως είναι το DNA, τα δακτυλικά αποτυπώματα και οι οδοντοστοιχίες του, αλλά περισσότερο στα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν την προσωπικότητά του.

Η μοναδικότητα του ανθρώπου βρίσκεται στον τρόπο που σκέφτεται, που αντιδρά και στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα.

Βάλτε για παράδειγμα εκατό ανθρώπους να δουν από ένα λόφο ένα ηλιοβασίλεμα.

Ανθρώπους από μακρινές χώρες, διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα και παραστάσεις και ζητήστε τους να σας περιγράψουν κάτι από αυτό που βλέπουν.

Κάποιοι θα περιγράψουν απλά το γεγονός. Δηλαδή έναν ήλιο να πέφτει στην θάλασσα.

Κάποιοι άλλοι θα εκφράσουν τον θαυμασμό τους γι αυτό το φυσικό γεγονός.

Κάποιοι μπορεί να χαρούν η να μελαγχολήσουν.

Κάποιοι ίσως πουν, σιγά, το δικό μου χωριό έχει πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα.

Κάποιος μπορεί να εντυπωσιαστεί τόσο πολύ που θα γράψει ένα ποίημα.

Κάποιος άλλος ίσως ζωγραφίσει έναν πίνακα και κάποιος άλλος να γράψει μουσική.

Όταν η εμπειρία αυτή θα έχει τελειώσει και ο ήλιος θα έχει χαθεί στο βάθος του ορίζοντα, το συμπέρασμα θα είναι ένα.

Ενώ όλοι θα έχουν δει το ίδιο γεγονός, κάθε ένας θα το περιγράψει με τον δικό του τρόπο.

Κάποιοι θα μιλήσουν  για τον ουρανό και την θάλασσα.

Κάποιοι για τον ήλιο που χάθηκε ξαφνικά από το βλέμμα τους.

Κάποιοι άλλοι, για το κόκκινο του ουρανού και το μπλε της θάλασσας.

Ωστόσο αν και όλοι θα έχουν δει το ίδιο ηλιοβασίλεμα, κάθε ένας θα έχει δει έναν διαφορετικό ουρανό, ένα άλλο σύννεφο, μία άλλη θάλασσα, τον ίδιο ήλιο με διαφορικά χρώματα.

Αυτοί είμαστε οι άνθρωποι και ευτυχώς που είμαστε έτσι.

Κάθε ένας από μας μέσα στην ατέλειά του έχει την μοναδικότητά του.

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι μπορεί να μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά σε όλα αυτά τα δισεκατομμύρια δεν θα βρεθεί ποτέ κανείς ίδιος με κάποιον άλλον.

Όμοιοι ναι, ίδιοι όμως ποτέ.

Κάθε ένας από μας θα κουβαλάει στις πλάτες του την μοναδικότητά του.

Όχι μόνο όσο αφορά την εικόνα του, αλλά και στον τρόπο σκέψης και έκφρασής του.

Η κοινωνία μας είναι το μωσαϊκό και οι άνθρωποι τα πετραδάκια του.

Χιλιάδες κομματάκια που το ένα συμπληρώνει το άλλο και στο σύνολό τους δημιουργούν μια όμορφη εικόνα, αλλά που κανένα δεν είναι ίδιο σε μέγεθος, σχήμα και χρώμα.

Το κάθε ένα κομμάτι ξεχωριστά, μικρό και ασήμαντο, αλλά όλα μαζί σχηματίζουν μία αρμονία και κανένα δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο γιατί θα χαθεί η ισορροπία.

Αν δεν υπήρχε αυτή η μοναδικότητα τότε κάθε ένας από μας, θα μπορούσε να αντικατασταθεί από κάποιον άλλον, να πάρει την θέση κάποιου άλλου.

Αν γινόταν αυτό, η ύπαρξή μας δεν θα ήταν σημαντική, γιατί ότι μπορεί να αντικατασταθεί είναι ευτελούς αξίας.

Αυτή η μοναδικότητα κάνει την ύπαρξη μας - κατά την διάρκεια της παρουσίας μας - αναντικατάστατη.

Αυτή η μοναδικότητα είναι και η πραγματική αξία του καθενός μας ...