Το «Χαμόγελο» θέλει στήριξη, όχι υπονόμευση - Του Γιώργου Μασσαβέτα
Προσπαθώ με μεγάλο κόπο να συγκρατηθώ. Να μην αφήσω τα συναισθήματά μου να με οδηγήσουν σε «εκτροπές». Να μη μεταφέρω στο γραπτό κείμενο όσα αυθορμήτως μου έρχονται στο μυαλό και τη γλώσσα, καθώς διαβάζω το νέο εγχείρημα της υφυπουργού Δόμνας Μιχαηλίδου, με το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ επιχειρείται να διαλυθεί ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός «Το Χαμόγελο του Παιδιού».
Είστε με τα καλά σας; Έχουμε πολλούς φορείς άσκησης κοινωνικής πολιτικής, ιδίως στον τόσο ευαίσθητο τομέα της προστασίας των παιδιών, που να λειτουργούν τόσο υποδειγματικά, κυρίως δε τόσο αποτελεσματικά όσο το «Χαμόγελο του Παιδιού» και τα Παιδικά Χωριά SOS;
Παρακολουθώ από το 1995 τη δράση αυτού του εθελοντικώς λειτουργούντος οργανισμού και υποκλίνομαι μπροστά στο έργο του. Και αν κάτι θα περίμενα από την κυβέρνηση, οποιαδήποτε κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία, θα ήταν ένα και μόνο: Να νομοθετήσει μέτρα στήριξης αυτού του οργανισμού, ώστε να καταστεί ακόμη περισσότερο παρεμβατικός και αποτελεσματικός.
Αντί όμως να δούμε κάτι τέτοιο, η κ. Μιχαηλίδου καταθέτει ένα νομικό κατασκεύασμα που λειτουργεί ως εκσκαφέας και οδοστρωτήρας αντιμετωπίζοντας το «Χαμόγελο» όχι ως έναν ζωντανό οργανισμό που λειτουργεί ως αγκαλιά για τα παιδιά, ιδίως τα κακοποιημένα και παραμελημένα, αλλά ως «ίδρυμα». Θέτοντας ως υπέρτατο κριτήριο όχι το κοινωνικό έργο που παράγεται ως αποτέλεσμα αγάπης αλλά και επιστημοσύνης, αλλά τα… ντουβάρια. Δεν έχεις τόσα τετραγωνικά στεγασμένους χώρους; Άρα δεν δικαιούσαι άδεια λειτουργίας. Πρέπει να κλείσεις.
Ξαφνικά το νομικό έκτρωμα της κ. Μιχαηλίδου αποθεώνει, σε αντιδιαστολή προς τον «ιδιωτικό» αυτό φορέα, το παραμορφωτικό έργο των κρατικών και εκκλησιαστικών «ιδρυμάτων», η μεγαλύτερη «συνεισφορά» των οποίων είναι συνήθως ο «ιδρυματισμός», μία τραυματική εμπειρία για τις παιδικές ψυχές. Για να μην θυμηθώ και τα χειρότερα. Τις αμέτρητες αποκαλύψεις για συστηματική σωματική κακοποίηση, ακόμη και σεξουαλική εκμετάλλευση, των απροστάτευτων παιδόπουλων σε τέτοιου είδους ιδρύματα, όπως π.χ. «Ο Άγιος Παύλος» ή παλαιοτέρα το «Παπάφειο» κ.λπ.
Πάρτε το αμέσως πίσω το αποτρόπαιο κατασκεύασμα, γιατί θα ξεσηκωθούν ακόμη και οι πέτρες. Και κανείς δεν θα θυμάται τελικώς ότι είναι «έργο» της κυρίας Δόμνας. Θα το χρεώνουν στην κυβέρνηση συνολικώς.
Αν δεν μπορείτε να κάνετε τα «ιδρύματα» να λειτουργούν σαν το «Χαμόγελο», τουλάχιστον μη χαλάτε ό,τι με πολλές θυσίες κτίσθηκε σε αυτόν τον οργανισμό. Κάτω τα ξερά σας κ. Μιχαηλίδου.
Γ. Π. Μασσαβέτας
giorgismassavetas@gmail.com
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
