Οι συνδικαλιστές και η απεργία στα μέσα μεταφοράς - Του Αντώνη Πανούτσου

 Τα όσα ανέφερε ο πρόεδρος των εργαζομένων των ΗΣΑΠ για την απεργία στα ΜΜΜ, δείχνουν πόσο θεωρούν τις εταιρείες δικές τους –και όχι του κράτους. Και όταν οι συνδικαλιστές ζητάνε στήριξη από αυτούς που μποτιλιαρίστηκαν δεν ψάχνουν για συμμάχους αλλά για θύματα του Συνδρόμου της Στοκχόλμης

Ο πρόεδρος των εργαζομένων των ΗΣΑΠ Παναγιώτης Κοντογιάννης απευθυνόταν στους αθηναίους πολίτες για να τους ενημερώσει για τους κινδύνους της εισβολής του ιδιωτικού τομέα στις ΔΕΚΟ: «Δηλώνουμε την αντίθεσή μας σε αυτό το νομοσχέδιο και στις ρυθμίσεις του και για αυτόν τον λόγο κάνουμε απεργία. Κάναμε κάποιες εταιρείες για να μπορούμε να εξυπηρετήσουμε την κοινωνία, να προσφέρουμε κοινωνικό έργο, τέτοιες είναι οι συγκοινωνίες, αλλά είναι και άλλες εταιρείες, όπως η ΕΥΔΑΠ και άλλες. Αυτές οι εταιρείες με αυτό το νόμο χάνουν εντελώς το δημόσιο χαρακτήρα τους, παύουν να είναι εταιρείες κοινής ωφέλειας».

Φυσικά, μιλώντας στον Parapolitika FM στον Σκουρή και στον Ξενάκη στις οκτώ παρά τέταρτο το πρωί της Τετάρτης το ακροατήριο του ήταν εξασφαλισμένο: Από την Εθνική μέχρι την Αττική Οδό και από την Παραλιακή μέχρι την Κηφισίας και τη Μεσογείων, οι Αθηναίοι, μπλοκαρισμένοι στα αυτοκίνητα τους, μπορούσαν να τον ακούνε στο ραδιόφωνο και να χαίρονται ότι οι συγκοινωνίες δεν έπεσαν στα χέρια κανενός αδίστακτου καπιταλιστή.

Να ξεκαθαρίσω ότι είμαι υπέρ των εταιρειών κοινής ωφελείας. Το κράτος έχει την υποχρέωση να εγγυάται κάποιες βασικές παροχές στους πολίτες σε προσιτές τιμές. Για να τις εξασφαλίζει όμως πρέπει να μπορεί να παρεμβαίνει. Και το πρόβλημα είναι πως ο δημόσιος χαρακτήρας των επιχειρήσεων είναι μια εγγύηση ότι όταν οι συνδικαλιστές κατεβάζουν τους διακόπτες, τραβάνε τα χειρόφρενα και κλείνουν τους σταθμούς, το κράτος είναι αδύνατον να παρέμβει. Στην πραγματικότητα, πιο εύκολα ελέγχονται από το Δημόσιο οι ιδιωτικές εταιρείες από όσο οι ΔΕΚΟ.

Οι ΔΕΚΟ είναι εταιρείες που δημιουργήθηκαν από το Δημόσιο για να παραχωρηθούν στους συνδικαλιστές στους οποίους και ανήκουν. «Κάναμε κάποιες εταιρείες για να μπορούμε να εξυπηρετήσουμε την κοινωνία», δήλωσε σε κάποιο άλλο σημείο ο Παναγιώτης Κοντογιάννης. Για να φανεί πόσο θεωρούν τις εταιρείες πλέον δικές τους. Οι συνδικαλιστές είναι τα διοικητικά συμβούλια των ΑΕ και οι εργαζόμενοι οι μέτοχοι… Ακόμα καλύτερα για τους ίδιους –και χειρότερα για τους υπόλοιπους– μέτοχοι σε μια μονοπωλιακή εταιρεία.

Οι συνδικαλιστές μπορούν να αποφασίζουν ότι θα κατέβουν σε απεργία την επόμενη μέρα και όταν τους ρωτάνε γιατί από μια εταιρεία κοινωνικής ωφέλειας ο κόσμος δεν ειδοποιήθηκε πιο έγκαιρα να απαντάνε: «Είναι λάθος, θα έπρεπε να την έχουμε εξαγγείλει νωρίτερα την απεργία. απλώς συνέπεσε το Σαββατοκύριακο στο ενδιάμεσο και ίσως φταίει αυτό», όπως είπε ο πρόεδρος των εργαζομένων των ΗΣΑΠ. Συνέπεσε ρε παιδί μου, ώχου μωρέ…. Χωρίς να μπει στον κόπο να πει γιατί δεν το ανακοίνωσαν τη Δευτέρα.

Οι ΔΕΚΟ δεν ανήκουν στους συνδικαλιστές. Οπως τα πανεπιστήμια δεν ανήκουν στις συλλογικότητες και τα ΕΑΑΚ. Ανήκουν στο κράτος. Χρηματοδοτήθηκαν από τους φόρους και η διαχείριση τους γίνεται από την εκάστοτε κυβέρνηση που δημοκρατικά εκλέχθηκε. Αν οι συνδικαλιστές ζητάνε στήριξη από αυτούς που έκλεισαν το πρωί της Τετάρτης στις κεντρικές αρτηρίες της Αθήνας, ψάχνουν όχι για συμμάχους αλλά για θύματα του Συνδρόμου της Στοκχόλμης. 

Πηγή: Protagon.gr