Κρίνονται και οι δημοσιογράφοι, έτσι δεν είναι; - Της Ρέας Βιτάλη

Ηθελε γερά νεύρα για να δεις τη συνέντευξη του Τσίπρα στον ΑΝΤ1. Οχι όμως τόσο για τον Τσίπρα. Είναι διαχρονικά για μελέτη του θράσους, ο συνεργάτης του Καμμένου να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για συνεργασία Μητσοτάκη - Βελόπουλου. Το θέμα ήταν η ανάγωγη συμπεριφορά του Παπαδάκη προς την Αναστασοπούλου

Παρακολούθησα τη συνέντευξη του τέως Πρωθυπουργού και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα στους Γιώργο Παπαδάκη και Μαρία Αναστασοπούλου. Ηθελε γερά νεύρα. Όχι όσον αφορά την παρουσία του Αλ. Τσίπρα. Συγχωρέστε με αλλά βαριέμαι και να επιχειρηματολογώ εναντίον του, αναλύοντας όσα είπε. Είναι διαχρονικά για μελέτη του θράσους, ο συνεργάτης του Πάνου —«ο στρατός εγγυάται την ασφάλεια στο εσωτερικό της χώρας»— Καμμένου να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στον λαό για συνεργασία Μητσοτάκη – Βελόπουλου, κάτι που έχει αποκλείσει ο Μητσοτάκης. Ο πολιτικός που σε όποια ερώτηση τον στριμώχνει δίνει πάντα την απάντηση: «εμείς έχουμε γι΄αυτά κριθεί». Αρα, όλα καλά, όλα οκ!… Και πάμε γι’ άλλα ως παρθενογεννημένοι.

 Παπαδάκης και Αναστασοπούλου. Απορείς γιατί ο πρώτος θέλησε τη συνεργασία με μια γυναίκα, αν δεν δύναται να την αντιληφθεί ως αυτοδύναμη |CreativeProtagon

Εντέλει ο Αλέξης Τσίπρας είναι ιδανικός για ψηφοφόρους που οικειοθελώς στερούνται μνήμης και στοιχειώδους αυτοεκτίμησης. Τι λοιπόν μένει να πούμε;

Στις συνεντεύξεις όμως κρίνονται και οι δημοσιογράφοι. Έτσι δεν είναι; Αυτό λοιπόν που θα ήθελα να επισημάνω επ΄αφορμή και αυτής της συνέντευξης είναι η ανάγωγη συμπεριφορά του κ. Παπαδάκη προς την κυρία Αναστασοπούλου.

Αξίζει να δείτε τη συνέντευξη για να αντιληφθείτε το παθογενές της κατάστασης. Απορείς γιατί θέλησε τη συνεργασία με μια γυναίκα που έχει κατορθώσει καριέρα, αν δεν δύναται να την αντιληφθεί ως αυτοδύναμη. Δεν της επέτρεπε να λάβει τον λόγο και «αν», και «όποτε», μετά μεγάλου κόπου το κατόρθωνε, εκείνος και πάλι επενέβαινε σχεδόν ανήσυχος (όπως οι γονείς παιδιών που απαντούν στο «πώς σε λένε;» αντί για τα παιδιά τους) και πάλι διακόπτοντάς την αγενώς, για να εξηγήσει στον συνεντευξιαζόμενο, «τι ήθελε να πει η Μαρία». Δεν ήταν επαρκής; 

Αναγνώστες μου, δεν γνωρίζω αν σε άλλη χώρα οι «παλιοί» μαρκάρουν ως σκύλοι την περιοχή τους, τόσο όσο η ράτσα μας πράττει. Συχνά παρακολουθώ σε κάθε είδους ενημερωτικές εκπομπές τη σύνδεση της/του εκάστοτε «βεντέτας» με τον/την ρεπόρτερ-συνεργάτη. Νέοι που έχουν στηθεί με τις ώρες αναμένοντας τη σύνδεση. Και ο δημοσιογράφος, προσέξτε το και θα αντιληφθείτε πλήρως αυτό που σας λέω, θεωρεί λογικό και δικό «του», να αποκαλύψει όλο το ρεπορτάζ ως δήθεν προλογίζοντας, τόσο, που απορείς τι απομένει στον έρμο ρεπόρτερ να πει.

Η εποχή μας στερείται καλών τρόπων. Και είναι τόσο δραματικά σύνηθες που έχει πάψει και να μας κάνει εντύπωση. Επιτρέψτε μου, να συνεχίζει να μου κάνει.  

Πηγή: Protagon.gr