Ιράν, ανθρώπινα δικαιώματα και ΟΗΕ

«Σκοπός των Ηνωμένων Εθνών είναι να ενώσουν όλα τα έθνη του κόσμου ώστε να εργαστούν για την ειρήνη και την ανάπτυξη, με βάση τις αρχές της δικαιοσύνης, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ευημερίας όλων των ανθρώπων».

Καταστατικός χάρτης ΟΗΕ, 1945

Εμβρόντητοι πληροφορηθήκαμε πρόσφατα ότι το Ιράν ήταν προεδρεύουσα χώρα στο διήμερο (2-3 τρέχοντος μηνός) Κοινωνικό Φόρουμ του Συμβουλίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, που έλαβε χώρα στη Γενεύη. Ναι, καλά ακούσατε: το Ιράν!

Η αλήθεια είναι ότι ανθρώπινος νους δεν μπορεί να κατανοήσει τον παραλογισμό μιας τέτοιας απόφασης. Σχήμα οξύμωρο, που μοιάζει με κακόγουστο ανέκδοτο, η Ισλαμική (κατ’ επίφασιν!) Δημοκρατία του Ιράν, το θεοκρατικό καθεστώς των μισογύνηδων μουλάδων-δολοφόνων - για το οποίο τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν άγνωστες λέξεις-  να προεδρεύει στο εν λόγω φόρουμ των Ηνωμένων Εθνών! 

Είναι δυνατόν ο λύκος να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των αμνών; Ένας κατά συρροήν δολοφόνος να προεδρεύει ενός ποινικού δικαστηρίου; Ένας παιδόφιλος να ηγείται μιας οργάνωσης για τα δικαιώματα των παιδιών; Είναι δυνατόν το Ιράν να προεδρεύει σε επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Ερωτήσεις καθαρά ρητορικές. Η απάντηση περιττεύει.

Σε όλον τον ελεύθερο κόσμο είναι γνωστά τα αίσχη και οι φρικαλεότητες της χώρας αυτής, δεν έχει νόημα να τα επαναλαμβάνουμε. Αξίζει, ωστόσο, δειγματοληπτικά να αναφερθούν ελάχιστα πράγματα. 

Για παράδειγμα, η Ιρανή δημοσιογράφος και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών και κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης 2023, Ναργκίς Μοχαμαντί, έχει συλληφθεί 13 φορές και έχει καταδικασθεί 5 φορές σε κάθειρξη 31 ετών συνολικά και 154 μαστιγώματα. Η συμμετοχή της στο κίνημα «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» υπήρξε βασική. Από το 2021 βρίσκεται έγκλειστη σε φυλακή της Τεχεράνης. Η υγεία της έχει επιδεινωθεί δραματικά, αλλά οι Αρχές κατηγορηματικά απαγορεύουν τη μεταφορά της σε νοσοκομείο, επειδή αρνείται να φορέσει χιτζάμπ (μαντήλα). 

Τον περασμένο μήνα η 16χρονη Αρμίτα Γκεραβάντ ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από την αστυνομία ηθών στο μετρό της Τεχεράνης, επειδή δεν φορούσε χιτζάμπ.

Το ίδιο διάστημα, δώδεκα Ιρανές ηθοποιοί εμφανίστηκαν δημόσια χωρίς χιτζάμπ και, σύμφωνα με τον νόμο, τους αφαιρέθηκε το δικαίωμα εργασίας.

Ο βασανιστικός θάνατος της 22χρονης Μάχσα Αμινί, τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, επειδή δεν φορούσε σωστά το χιτζάμπ – φαινόταν μια μπούκλα από τα μαλλιά της! -, πυροδότησε τη μεγάλη γυναικεία – και όχι μόνο – εξέγερση, κατά την οποία πραγματοποιήθηκαν αμέτρητες συλλήψεις κι έχασαν τη ζωή τους αρκετοί πολίτες. Στη συνέχεια δολοφονήθηκε και η 20χρονη Ναντίς Νατζαφί. Χιλιάδες οργισμένες γυναίκες είχαν κατακλύσει τους δρόμους, όμως η αστυνομία χτυπούσε αλύπητα και τελικά όλα κατέληξαν στο ίδιο σημείο απ’ όπου είχαν ξεκινήσει.

Ας θυμηθούμε και την πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε από τους φονταμεταλιστές του Ισλάμ το 1980, τη γιατρό, υπουργό και ηρωίδα Farrokhroo Parsa https://www.palmografos.com/permalink/36898.html για τις μεταρρυθμίσεις της περί ισότητας των φύλων και γιατί αρνήθηκε να φορέσει το τσαντόρ.

Θέλετε να μάθετε και για τους ομοφυλόφιλους; Η νομοθεσία του Ιράν προβλέπει την εσχάτη των ποινών δι’ απαγχονισμού σε δημόσιο χώρο! 

Από την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 μέχρι το 2018 υπολογίζεται ότι  έχουν εκτελεστεί από τέσσερις έως έξι χιλιάδες άνθρωποι με την κατηγορία ότι ήταν ομοφυλόφιλοι.

Εν κατακλείδι, οι ιρανικές φυλακές ασφυκτιούν από χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους, συνδικαλιστές, ακτιβιστές, όλους εκείνους, δηλαδή, που, κόντρα στην αφωνία και το σκοταδισμό, υψώνουν φωνή στεντόρεια και δονούν τα θεμέλια του θεοκρατικού, αναχρονιστικού κράτους του Ισλάμ, με τίμημα την ελευθερία ή και ακόμα τη ζωή τους.

Αφετέρου, αναρωτιέται κανείς, ποιος ο ρόλος του ΟΗΕ. Πιο υποκριτής, καίγεσαι! Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που ο περί ου ο λόγος Οργανισμός, - ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, συστήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως αντικαταστάτης της εντελώς αποτυχημένης ΚτΕ -, αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων, ανεπαρκής, δυσκίνητος και ολίγιστος. Παγιδευμένος στη γραφειοκρατία, συχνά κινείται σαν παραπληγική χελώνα. Χωρίς πυγμή, χωρίς τσαγανό, φοβούμενος να ταράξει τις ισορροπίες, να σπάσει αυγά. Αντί να επιπλήξει και να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα πίεσης που διαθέτει, κανακεύει. Σφίγγει τα χέρια με στυγνούς δολοφόνους και σφυράει αδιάφορα. Είναι πολλές οι αποτυχίες του Οργανισμού, λόγω κακών χειρισμών, ατολμίας ή βραδυπορίας, όπως: 

Ο ΟΗΕ ουδέποτε καταδίκασε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Ο ΟΗΕ δεν κατάφερε να αποτρέψει τη σφαγή 800.000 ανθρώπων στη Ρουάντα το 1994.

Ο ΟΗΕ δεν κινητοποιήθηκε εγκαίρως για να αποτρέψει τη γενοκτονία των μουσουλμάνων της Σρεμπρένιτσα το 1995.

Στη Συρία οι προσπάθειες του ΟΗΕ να σταματήσουν τις σφαγές του  Άσαντ, απέτυχαν παταγωδώς.

Όμως, τώρα τι παίζει λοιπόν;

Ο επικεφαλής Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ Josep Borrell υπερασπίστηκε τον διορισμό του Ιράν στην προεδρία, ως ζήτημα περιφερειακής εναλλαγής, (regional rotation) «σε συνέπεια με τις καθιερωμένες διαδικασίες του ΟΗΕ».

Ωστόσο, η έρευνα του UN Watch δείχνει ότι στην πραγματικότητα η ασιατική ομάδα, στην οποία ανήκει το Ιράν, κατείχε τη θέση τέσσερις φορές τα τελευταία έξι χρόνια, αποκλείοντας άλλες περιφερειακές ομάδες.

Ποιος κοροϊδεύει ποιον; Το διήμερο φόρουμ δέχτηκε μεγάλο μποϋκοτάζ από τις χώρες της Δύσης και τα έδρανα ήταν σχεδόν άδεια. Ωστόσο, η προεδρία του Ιράν, παρ’ όλη τη διεθνή κατακραυγή και την αθρόα συλλογή υπογραφών, παρέμεινε σε ισχύ. Το λες και ύβρη προς όλους αυτούς που αγωνίζονται και πεθαίνουν για τα αυτονόητα.

Και την ώρα αυτή που γράφονται τούτες οι γραμμές, στον απόηχο του γελοίου κι απαράδεκτου αυτού τσίρκου/πανηγυριού, κάποιος μουλάς τρίβει χαιρέκακα τα χέρια του, κάποιοι στενάζουν μέσα στις φυλακές της Τεχεράνης και κάποιων γυναικών τα κόκαλα τρίζουν μέσα στους τάφους…