ΚΥΠΡΟΣ Αγάπη Αγώνας Αγoνος Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον - Της Λαμπριάνας Κυριακού

Ξεσηκώθηκε η καρδιά μου και γύρισα την πλάτη μου στον Πενταδάκτυλο για να μην βλέπω την πληγή του, με εκείνο το κατάστικτο από αίμα μισοφέγγαρο .

Κίνησα για το αεροδρόμιο για να έρθω στη μητέρα Ελλάδα και ν’ απαγκιάσω τα θέλω μου μιας και εγώ είμαι η γενιά που δεν έζησα  την εισβολή αλλά αφουγκράστηκα την απελπισία του πατέρα μου όταν κοιτάει προς την Κερύνεια. Στην δική μου γενιά εναποθέτουν το θέμα της λύσης. Θέλετε τη μισή η να την έχουμε μαζί –λένε οι Τούρκοι-  Θα την έχετε ολόκληρη κατά εξάμηνο. Πως γίνεται να έχουν σ ΄ όλη την ιστορία της Κύπρου οι κατακτητές που την βεβήλωσαν με το μέρος τους  διαπραγματευτές, δεν έχω καταλάβει.

Πως στ΄ αλήθεια θα παντρέψουμε μια Κύπρο που έχει καταφέρει να τρέχει με τις ταχύτητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με την άλλη μισή  που έχει μείνει στο 1974; Οι χρυσοί πορτοκαλεώνες της έχουν γίνει τσαντίρια από τους κατακτητές. Μόνο ένα κτήριο φαντάζει καινούργιο και σπουδαίο το κτήριο που στεγάζει το καζίνο τους. Αντίθετα και δεν μεροληπτώ η Κύπρος  μάζεψε τα κομμάτια της από την εισβολή και μετά –άλλωστε μαθημένη στην ξένη μπότα που ποτέ όμως δεν έγινε αποδεκτή  μάρτυρές μας ο Παλληκαρίδης ο Καραολής ο Δημητρίου - και έφθασε τη στιγμή του 2003 που έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η οικονομική της ανάκαμψη είναι μεγάλη. Έχει μια από τις σταθερότερες οικονομίες της Ευρώπης . Από την 1η Ιανουαρίου του 2008 άλλωστε σαν μέλος και της ευρωζώνης το εθνικό νόμισμα της χώρας μας είναι το ευρώ. Τώρα πως έβαλε η Ευρώπη στην αγκαλιά της μια χώρα  τεμαχισμένη στα δύο χωρίς να βλέπει την αιμορραγία της στ΄ αλήθεια δεν ξέρω. Ίσως η λέξη Ελευθερία στην Ευρώπη να είναι ξεπερασμένη.  Άλλωστε η πανίσχυρη Γερμανία μετά από 30 χρόνια δεν έριξε το τείχος της; Θεέ μου τη υποκρισία . Αν δεν ξαναγινόταν η μοιρασιά του χάρτη  από την αρχή ούτε πετρούλα δεν θα μπορούσε να πέσει . Όσο για την δική μας πράσινη γραμμή είναι αόρατη σχεδόν για όλο τον πλανήτη . Και σ΄ αυτό η Ελλάδα παίζει μόνη της. Που είναι ακριβώς οι φίλοι μας; Και ποιοι άλλωστε είναι; Οι περισσότεροι με την προβιά του λύκου. Ας είναι γιατί με τους αριθμούς δεν τα πάω καλά και θα στεναχωρήσω τη Γουόλ  Στρήτ και την Μόργκαν Σακς που καμιά σχέση δεν έχουν με τους G20 και μ’ όλη την κρίση που περνάει η ιστορία του πλανήτη μας και όχι μόνο η τσέπη μας. . Τι να λέμε τώρα… Δεν πρέπει όμως να  παραβλέψει κανείς τις διαπραγματεύσεις που γίνονται τόσα χρόνια. Δύσκολες γιατί εδώ μιλάμε για δυο Λαούς με διαφορετικό  Θρήσκευμα και Εθνικότητα .Και όσο ευφυής να είναι οι πολιτικιές ηγεσίες μας είναι γεγονός ότι τους βγάζουν να χορέψουν πάνω σε τεντωμένο σχοινί κρατώντας τους για εκβιασμό το απόλυτο χάος που κοιτάνε από κάτω. Το 2004 ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Κόφι Ανάν   πρότεινε την γνωστή πια σ΄ όλους  επίλυση του Κυπριακού προβλήματος. Το 75% του Κυπριακού Λαού  είπε ΟΧΙ. Και να σας εξηγήσω γιατί . Όταν ακόμη και σήμερα το 2010 μέσα από το DNA ψάχνουμε για να ανακαλύψουμε τον πατέρα τον αδελφό το παιδί μας που μέχρι χθες ήταν αγνοούμενοι , είναι αρκετά δύσκολο να πεις Ναι και να ‘συγγενέψεις’ μ΄ εκείνους που τους εξαφάνισαν. Ναι ξέρω πρέπει να δούμε μπροστά και να ξεπεραστεί ότι έχει σχέση με το παρελθόν ,αλλά εδώ στην Κύπρο μας διδάσκουν ότι πρέπει να ανατρέχουμε στην Ιστορία για να μην κάνουμε λάθη. Και συγχωρήστε με αλλά το μυαλό μου πάει σ΄ εκείνο το σύμφωνο του Μονάχου που ο Τσάμπερλαιν και ο Ντελαντιέ υπέγραφαν με τον Χίτλερ ότι ο άξονας δεν επρόκειτο ποτέ να χτυπήσει  την Ευρώπη.

Καινούργιος κύκλος λοιπόν διαπραγματεύσεων έχει ξεκινήσει. Αλλά η αφετηρία είναι μία. Η ΕΙΣΒΟΛΗ .Να την παραβλέψουμε ; Να ξεχάσουμε εκείνο το ζεστό πρωινό του Ιουλίου που ανακλαριζόταν ανέμελος ο Πενταδάκτυλος και ο ποιητής μας Κώστας Μόντης  περιδιάβαινε στους χρυσούς ελαιώνες του κι αυτός αμέριμνος αφού οι γυναίκες και τα παιδιά κοιμόντουσαν  στις γειτονιές αναπνέοντας για τελευταία φορά τον ελεύθερο αέρα της Κύπρου. Οι ξιφολόγχες τους ξύπνησαν στα κρεβάτια τους .Είναι λίγα πολύ λίγα τα παιδιά που κρύφτηκαν στ αναχώματα που είχαν φτιάξει στο χθεσινό παιχνίδι. Που τρέχαν να σώσουν τις μανάδες από κάποιους που δεν καταλάβαιναν γιατί τις έσερναν  από τα μαλλιά και τις μαχαίρωναν. Τα παιδιά κάποια παιδιά γλύτωσαν. Και εκείνα σήμερα καλούνται να δώσουν λύση. Να ξεχάσουν ότι είδαν ότι  έζησαν. Και εμείς που δεν τα είδαμε. Η δική μου δηλαδή γενιά.  Να ξεχάσει το λυγμό της μητέρας  τον αγνοούμενο μεγάλο αδελφό τον Θείο τη γιαγιά .Η δική μου γενιά χωρίς μνήμη πρέπει να δώσει τη λύση. Κι ας την ψυχή σου να αφουγκράζεται τον ποιητή και ν΄ αναρωτιέται αλήθεια «τι μπορεί να λεν οι Τούρκοι με τον Πενταδάκτυλο σε ποια γλώσσα του μιλάνε».

3/7/2010

Newstrap

http://www.newstrap.gr/apopseis/2194-kypros-agapi-agonas-agonos--------gyrizo-tis-plates-moy-sto-mellon-.html