Η κυβέρνηση θα συνεχίσει να παραπαίει και μετά τον φημολογούμενο ανασχηματισμό - Ήρθε η ώρα για το προφανές - Πρόωρες εκλογές - του Ιάκωβου Γωγάκη

Ούτε 4 μήνες δεν έχουν περάσει από την προσφυγή της χώρας μας στο μηχανισμό στήριξης και ο Γιώργος Παπανδρέου προσμετράει τα συν και τα πλην  αυτής της απόφασης για τον ίδιο και το κόμμα του, λίγους μήνες πριν τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

Όσο και να θέλει δε μπορεί να αγνοήσει τις μετρήσεις που δείχνουν α) μια τάση του εκλογικού σώματος να βρίσκεται για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση σε τόσο μεγάλη απόσταση από τα κόμματα εξουσίας και  β) την πρωτοφανή φθορά της κυβέρνησης του, να αγγίζει τις τελευταίες παρακμάζουσες  μέρες του Κώστα Καραμανλή.

Ακούγεται από το πρωθυπουργικό περιβάλλον πως ο Παπανδρέου σχεδιάζει ανασχηματισμό εντός Σεπτεμβρίου και μια προσπάθεια να περάσει στη κοινή γνώμη το επιχείρημα πως τα σκληρά μέτρα δεν είναι απόφαση της τρόικας αλλά δική του, ώστε να περιορίσει την κρατούσα αντίληψη των πολιτών που λένε πως δεν κυβερνιόμαστε από το ΠΑΣΟΚ αλλά από το Δ.Ν.Τ.

Πιστεύει κανείς ειλικρινά πως τέτοιου είδους τακτικισμοί θα βρουν ευήκοα ώτα στους πολίτες? Άραγε στο παρελθόν ο πατέρας του ή ο Σημίτης δεν προχώρησαν σε κινήσεις εντυπωσιασμού για να ανατρέψουν το αρνητικό κλίμα? Πέτυχαν? Όχι.  Προφανώς αυτό θα συμβεί και τώρα. Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου δεν έχει να ελπίζει σε ένα come back γιατί άλλα είπαν προεκλογικά και άλλα έπραξαν. Δεν ζήτησαν από τον λαό να εγκρίνει ή όχι το έξωθεν πρωτοφανές πρόγραμμα λιτότητας. Το επέβαλαν. Υπό τύπου αστείου διέδωσαν πως τα μέτρα αυτά είναι ένα πικρό φάρμακο το οποίο ο ασθενείς( δηλαδή το ελληνικό κράτος μαζί με αυτό και οι πολίτες) θα πρέπει να το πιούν ως ένα είδος θεραπείας.  Δεν μας ενημέρωσαν για πόσο διάστημα θα μας χορηγείται η αγωγή και  εάν εν τέλει θα θεραπευτούμε.

Όλα τα στοιχεία συνηγορούν πως για τα επόμενα χρόνια η ανεργία θα αυξάνεται, η ύφεση θα συνεχίζεται , οι νέοι υπουργοί που θα αναλάβουν θα συνεχίζουν να υλοποιούν αντιδημοφιλή μέτρα και βέβαια σχεδόν κανείς Έλληνας δε θα πιστέψει πως αυτά τα μέτρα είναι του Παπανδρέου και όχι της τρόικας.

Ο  Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει άλλη επιλογή. Τον προσεχή Νοέμβριου μαζί με τις αυτοδιοικητικές να προκηρύξει και εθνικές εκλογές. Αυτό που δεν έκανε τον Απρίλιο να το κάνει τώρα. Δεν μπορεί να δηλώνει σε ξένα μέσα πως έχει την στήριξη της πλειοψηφίας της κοινωνίας, αλλά ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι  να ετοιμάζονται  για ένα νέο σκληρό γύρο κινητοποιήσεων στον τομέα της παιδείας, της ενέργειας της υγείας κλπ.

Αν ελπίζει πως οι μικροπαροχές στο τέλος της τετραετίας θα τον διασώσουν τότε κάνει μέγα λάθος και δεν παραδειγματίζεται από τους  προκατόχους  του.

Οι εκλογές αυτή την χρονική στιγμή είναι αναγκαίες γιατί θα δούμε ιδίοις όμμασι αν πράγματι μιλάμε για αποστασιοποίηση των ψηφοφόρων από τους 2 πόλους εξουσίας ,την αποδοχή ή μη των σκληρών μέτρων και ίσως την αποφυγή της ακυβερνησίας. Θεωρώ  πολύ πιθανόν αν γίνουν εκλογές μετά από 2-3 χρόνια τα κόμματα που θα εκπροσωπούνται στη βουλή να μην είναι μόνο 5 με αποτέλεσμα να μην οδηγηθούμε απαραίτητα σε κυβέρνηση συνεργασίας αλλά σε απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις που θα δοκιμάζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα την σταθερότητα του πολιτικού συστήματος  και θα παραλύσουν τη χώρα.

Η μη προκήρυξη πρόωρων εκλογών από τον Πρωθυπουργό υποδηλώνει  φόβο, ανασφάλεια για απώλεια κοινοβουλευτικών εδρών και μια παλαιοκομματική αντίληψη που την είδαμε και σε στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης( Λιάπης, Τραγάκης ) να λένε την φράση « Δεν προχωράς σε πρόωρες εκλογές αν δεν ξέρεις πως σίγουρα θα τις κερδίσεις».

Η Ελλάδα μέσα σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία  δεν μπορεί να πορευτεί με τέτοιες κοντόφθαλμες προσεγγίσεις υποτιμητικές για τους πολίτες, και δυστυχώς παρατηρώ την σημερινή κυβέρνηση να αντιγράφει πρακτικές που η ίδια κατέκρινε. Ο χρόνος δεν κυλάει υπέρ της αυτό είναι το μόνο σίγουρο και όσο παρατείνει την ψήφο εμπιστοσύνης από τους πολίτες  τόσο περισσότερο θα φθείρεται, θα στριμώχνεται θα χάνει τα κοινωνικά της ερείσματα και θα προκαλεί ζημιά στο τόπο.