Παιδιά ενός κατώτερου Θεού - της Χριστιάννας Λούπα

Κάθε 5 δευτερόλεπτα, ένα παιδί γεννιέται. Κάθε 5 δευτερόλεπτα, ένα αεροπλάνο απογειώνεται. Κάθε 5 δευτερόλεπτα, κλείνεται μια συμφωνία. Κάθε 5 δευτερόλεπτα κάποιος παντρεύεται, κάποιος γελά, κάποιος κλαίει, κάποιος σκοτώνεται σε τροχαίο.
Κάθε 5 δευτερόλεπτα, ένα παιδί πεθαίνει από την πείνα, κυρίως στην υποσαχάρια Αφρική, το Κέρας της Αφρικής και τη ΝΑ Ασία. Για να μην συμπεριλάβουμε εκείνα τα παιδιά που πεθαίνουν από αρρώστιες και κακές συνθήκες διαβίωσης.

Είναι γεγονός ότι οι δύο μάστιγες του καιρού μας, ο υποσιτισμός και το HIV/AIDS, βασανίζουν τις ξεχασμένες από Θεό κι ανθρώπους χώρες του Τρίτου Κόσμου, που αδυνατούν να ορθοποδήσουν λόγω της φτώχειας και πολύ συχνά μετατρέπονται σε πεδία μάχης, αφού στο έδαφός τους και κυρίως λόγω του ορυκτού πλούτου τους ή της γεωγραφικής θέσης τους, διακυβεύονται τα συμφέροντα των ισχυρών της Γης.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία που παρέχουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα: 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι υποφέρουν από ελλιπή θερμιδική πρόσληψη, με συνέπεια να μην ικανοποιούν βασικές βιολογικές τους ανάγκες. 11 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν το χρόνο από υποσιτισμό, ενώ 30% του πληθυσμού της Γης υποφέρει από πείνα και υποσιτισμό.

Στο Νταρφούρ για παράδειγμα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, που είναι και η μόνη ανθρωπιστική οργάνωση εγκατεστημένη στην περιοχή, δίνουν συγκλονιστικές μαρτυρίες: «Αντιμετωπίζουμε πολλούς περιορισμούς όσον αφορά τις μετακινήσεις», τονίζει ο τεχνικός Νίκολας Μπαρουιγιέ, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τις διανομές. «Για παράδειγμα, χρειαζόμαστε επτά ώρες για να διανύσουμε 70 χιλιόμετρα με τα φορτηγά. Παθαίνουν συνέχεια λάστιχο ή κολλάνε. Ωστόσο, ο πληθυσμός είναι πολύ συνεργάσιμος. Σε κάθε τοποθεσία χρειαζόμασταν εκατοντάδες εθελοντές να βοηθήσουν και ποτέ δεν είχαμε οποιοδήποτε πρόβλημα να κινητοποιήσουμε τον κόσμο. Υπάρχει ένα πραγματικό αίσθημα κοινότητας».

Δύο ημέρες πριν αρχίσει η διανομή, οι εθελοντές εκπαιδεύονται στο να μετρούν σωστά τo βαθμό σίτισης χιλιάδων παιδιών με τo ειδικό, πολύχρωμο περιβραχιόνιο υποσιτισμού. Η γιατρός Σίλβια των ΓΧΣ ζητά από έναν από τους εθελοντές να μετρήσει πρώτα την ίδια τοποθετώντας το περιβραχιόνιο στον άνω βραχίονά της. Ο εθελοντής φωνάζει «πολύ, πολύ πράσινο» (δείγμα καλής υγείας) και όλοι ξεσπάνε στα γέλια. Η Σίλβια ζητά στη συνέχεια από έναν άλλο εθελοντή να τοποθετήσει το περιβραχιόνιο γύρω από τα δυο της δάχτυλα μέχρι η ένδειξη να γίνει κόκκινη (δείγμα σοβαρού υποσιτισμού). 
«Εάν αυτά τα δύο δάχτυλα είναι ο βραχίονας του παιδιού, το παιδί είναι σοβαρά υποσιτισμένο. Τότε δεν του δίνουμε μπισκότα αλλά το μεταφέρουμε σε μια σκηνή όπου μπορεί να πάρει γάλα με υψηλή περιεκτικότητα πρωτεΐνης».

Ο Νίγηρας θεωρείται η φτωχότερη χώρα του κόσμου, με προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση 47,08 και ποσοστό παιδικής θνησιμότητας 259/1000. Η χώρα μαστίζεται από χρόνιο υποσιτισμό με κορύφωση την περίοδο μεταξύ Ιουνίου και της σοδειάς του Οκτωβρίου, όταν οι οικογένειες αναγκάζονται να εξαντλήσουν και τα τελευταία τους αποθέματα τροφίμων. Συνολικά το 40% των παιδιών υποφέρει από χρόνιο υποσιτισμό.

Οι ΓΧΣ παρέχουν επισιτιστική φροντίδα σε παιδιά ηλικίας 6 μηνών έως 5 ετών που υποφέρουν από σοβαρό και μέτριο υποσιτισμό. Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει την παροχή δωρεάν υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγείας σε όλα τα παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών που ζουν σε αστικές και αγροτικές περιοχές της χώρας. Η Oργάνωση επίσης παρέχει ολοκληρωμένη παιδιατρική φροντίδα σε όλα τα παιδιά που έχουν εγγραφεί στο πρόγραμμά της καθώς και στα παιδιά που έχουν ανάγκη νοσηλείας. Τα υποσιτισμένα παιδιά λαμβάνουν εντατική επισιτιστική και ιατρική φροντίδα μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάστασή τους, ενώ αργότερα παρακολουθούνται στενά από Κινητές Ιατρικές Μονάδες. Όσο διάστημα ένα παιδί λαμβάνει επισιτιστική φροντίδα, η οικογένειά του δέχεται και αυτή μία βοήθεια σε τρόφιμα προκειμένου να καλύψει τις επισιτιστικές της ανάγκες.

Το Σουδάν και ο Νίγηρας αποτελούν δύο μόνο από τις πάμπολλες περιοχές του πλανήτη, όπου ο υποσιτισμός οδηγεί τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού στο θάνατο. Περιοχές γνωστές σε πολλούς από μας από τα ντοκυμαντέρ του BBC, που ενίοτε παρακολουθούμε βολεμένοι στους καναπέδες μας. Όχι, μη γεμίζετε τύψεις. Η αλήθεια είναι πως δεν φταίμε εμείς, αφού ελάχιστα είναι αυτά που μπορούμε να κάνουμε.

Οι επιστήμονες πάντως έχουν καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: Ο παγκόσμιος υποσιτισμός, που απειλεί ως και πεντακόσια εκατομμύρια παιδιά, θα μπορούσε να εξαλειφθεί με το κόστος μίας και μόνο ημέρας σύγχρονου πολέμου.

Χριστιάννα Λούπα

(Φωτογραφία: Kevin Carter)