Καληνύχτα, Κεμάλ... - του Γιώργου Χουδαλάκη
ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ εναπομείναν διατηρητέο κτίριο της Columbia βαραίνει από την υγρασία, τον χρόνο και τις νότες των 180.000 τραγουδιών των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Τσιτσάνη... Οι τοίχοι αυτού του χαλάσματος ανακλούν ακόμα τις δωρικές φωνές του λαϊκού μας τραγουδιού.
Κάθε εκατοστό υμνεί μια Ελλάδα που κάνει υπομονή, λιώνουν τα νιάτα της στη βιοπάλη και ξέρει πως για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. Ομως, τα πονήματα των Ελύτη, Ρίτσου, της Ευτυχίας, του Λευτέρη, δεν προκαλούν την αναμενόμενη ακουστική κατάνυξη. Η Ελλάδα παρακολουθεί άπραγη τον μουσικό της εαυτό να καταρρέει.
Οι τωρινοί «ένοικοι» της Columbia συγκινούνται με το σιτάρ ή το τανπούρ. Τα δικά τους λόγια τραγουδιούνται κάπου στην Καμπούλ ή το Καράτσι...
ΥΓ.: Φήμες θέλουν τον Μάνο να νανουρίζει κάθε βράδυ τα παιδιά ενός κατώτερου θεού, ψιθυρίζοντας: Καληνύχτα, Κεμάλ...
Σχετικό άρθρο:
Columbia: Εικόνες αίσχους! -Από «σπίτι» του Τσιτσάνη και του Βαμβακάρη σε στέγη εκατοντάδων μεταναστών
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
