"Τελώνες και Φαρισαίοι" στην υπόδουλη Ελλάδα - του Χρήστου Πασαλάρη

ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ του Τριωδίου, αφιερωμένη στη σοφή παραβολή του Ιησού περί «Τελώνη και Φαρισαίου». Ο Τελώνης ήταν ένας φουκαράς με χίλιες δύο αμαρτίες που τις παραδέχθηκε και γι’ αυτό εξιλεώθηκε. Δεν έγινε όμως συμβολικό πρόσωπο της καθημερινής ζωής. Κανένας δεν λέει σήμερα σε κάποιον σεμνό και ταπεινό: «Μπράβο σου ωρέ, Τελώνη!». Φασκελώνουν όμως οι πάντες τους αλαζόνες του πλούτου, τους φιγουρατζήδες της δημόσιας ζωής και τους υποκριτές πασών των εξουσιών κραυγάζοντας: «Αίσχος, Φαρισαίοι!»...

ΜΕ «ΤΕΛΩΝΕΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ» έχει να κάνει η δόλια πατρίδα στα μεταπολεμικά χρόνια: Με σεμνούς σαν τον Πλαστήρα, τον Σοφούλη, τον Παπαληγούρα, τον Στεφανόπουλο, τον ήδη μακαρίτη Εβερτ, με όλα τα επώνυμα φτωχαδάκια των 4 εξουσιών που έμειναν στο περιθώριο. Αλλά και με κραυγαλέους «Φαρισαίους» (όπως εκείνοι οι Ιουδαίοι της εποχής του Χριστού που συσσώρευαν αμαρτωλό πλούτο, χρύσωναν αρχιερείς και έλεγαν στον Ιεχωβά: «Είδες, Υψιστε, τι εντάξει παιδιά είμαστε;»), δηλαδή με τους πρωτομάστορες της σημερινής διεφθαρμένης δημόσιας ζωής.

ΟΙ «ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ» της μεταπολεμικής Ελλάδας είναι εκείνοι που επισκίασαν σπουδαίους ηγέτες όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ρεζίλεψαν την πατρίδα με βρόμικα σκάνδαλα, βουτήχτηκαν οι ίδιοι στη χλιδή, έφαγαν το καταπέτασμα, έγιναν από «θυρωροί» μεγάλοι και τρανοί... ακόμη και πρωθυπουργοί...

ΚΑΙ για να έχουν συνένοχό τους τον λαό, τον έσπρωξαν στην τεμπελιά και στο ζορμπαλίκι, ανοίγοντας τις πόρτες σε 2.000.000 ξένους εισβολείς. Και για να έχουν συνένοχή τους την «κοινοβουλευτική πλειοψηφία» μετέτρεψαν τη Βουλή στον πιο πλούσιο «ναό της Δημοκρατίας». Μια πλειοψηφία υπεύθυνη σήμερα για την υποταγή της χώρας στη χούντα της τρόικας και για την καταδίκη της να πληρώνει τόκους εφ’ όρου ζωής...

ΤΗΝ ΞΕΝΗ κατοχή (τη ρωμαϊκή) πολεμούσε ο Χριστός όταν σοφίσθηκε τη σοφή παραβολή του Τελώνη και Φαρισαίου. Κάποια «τρόικα» κυβερνούσε και τότε την πατρίδα του, με συνεργάτες τους Φαρισαίους της Ιουδαίας. Δεν κατάφερε να φέρει την ανατροπή. Το τότε Σύστημα τον κυνήγησε, τον σταύρωσε (όπως και όλους τους μετέπειτα κοινωνικούς επαναστάτες). Σώθηκαν, όμως, τα κηρύγματά του. Ξεφύτρωσαν κάποιοι ανατρεπτικοί ηγέτες (όπως παρ’ ημίν ο Χριστόδουλος), αλλά «σταυρώθηκαν» κι αυτοί... Τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από... μετά θάνατον «στεφανωμένους» επαναστάτες. Που... «ευτυχώς» για το Σύστημα αποδημούν εγκαίρως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...

ΠΟΥ ΘΕΛΩ να καταλήξω; Οτι το Τριώδιο ανοίγει με πένθιμες μελωδίες; Κάθε άλλο. Είπαμε πολλές φορές ότι η πατρίδα ζει περίοδο «δημιουργικής καταστροφής». Σε κάτι τέτοιες περιόδους κάποιο άξιο τέκνο της ξεπετάγεται από το... πουθενά. Μπορεί να είναι νεαρός πολιτικός. Μπορεί να είναι σοφός αξιωματικός, έντιμος επιχειρηματίας, άτεγκτος δικαστής, προοδευτικός ιερωμένος, ονομαστός καλλιτέχνης. Μπορεί να είναι... διαβολεμένη γυναίκα. Μπορεί να είναι ο άνθρωπος-ΛΑΘΟΣ. Δηλαδή, άνθρωπος της εμπιστοσύνης του Συστήματος που... «τρελάθηκε» και του βάζει μπουρλότο...

ΜΠΟΡΕΙ και τίποτε από όλα αυτά. Η πορεία της πατρίδα είναι γραμμένη με συμφορές όπως η Αλωση της Πόλης ή η Μικρασιατική Καταστροφή. Με θριάμβους όπως το «1821», το «1912-13» και το «1940-45». Αλλά και με μεγάλες δημοκρατικές επαναστάσεις όπως του 1843, του 1862, του 1909 και του 1922. Ησυχία δεν έχει αυτός ο λαός. Από τότε που κατασκεύασε τον Δούρειο Ιππο για να κατακτήσει την Τροία έως τότε που είπε το ΟΧΙ στον Αξονα η ζωή του είναι μια σκέτη περιπέτεια.

ΑΣ ΤΟ ΧΩΝΕΨΟΥΝ οι σημερινοί κατακτητές. Ναι μεν έχουν να κάνουν με «Φαρισαίους» (αν και όχι τόσο σίγουρους, εδώ που τα λέμε). Αλλά και με σεμνούς και ταπεινούς «Τελώνες». Που, «ουαί και αλίμονο» αν σηκώσουν κεφάλι!..

Real.gr