Τα "γαλλικά" του Ντομινίκ - της Μαρίας Χούκλη
Πριν από δυο εβδομάδες ήταν η ρήση Ντερούζ που μας “έβγαλε από τα ρούχα μας”. Γιατί, αναρωτήθηκε το έθνος, να μάθουμε από ξένα χείλη ότι πρέπει να πουλήσουμε τα ασημικά της χώρας; Τώρα μας ενόχλησαν τα “γαλλικά” του Στρος Κάν. Ο άνθρωπος είναι το ύφος του, είχε πει ένας συμπατριώτης του διευθυντή του ΔΝΤ και προφανώς ο προαλειφόμενος για τη γαλλική προεδρία πολιτικός ξέχασε εκείνο το “noblesse oblige”. Άξιος ο μισθός του. Αλλά πάλι κοιτάζουμε το δένδρο και όχι το δάσος.
Τι μας είπε; ότι ήμασταν (είμαστε;) βυθισμένοι σε μια κατάσταση που όζει ως περίττωμα. Μάλιστα, γλώσσα λεμβούχου από τον κύριο Ντομινίκ. Ωστόσο, αν δεν κάνω λάθος, το σύνθημα “να καεί , να καεί το μπ.... η Βουλή” δεν την εκστόμισε τροϊκανός ούτε κανείς από τους ξένους επιτηρητές μας.
Τι άλλο μας είπε ο φίλος σοσιαλιστής εξ Εσπερίας; Ότι η απάτη πάει σύννεφο στην Ελλάδα και αποτελεί περίπου γονιδιακή ιδιαιτερότητα των Ελλήνων η απατεωνιά. Όμως, αν δεν κάνω λάθος, μετά το ξέσπασμα της κρίσης η εγχώρια δημόσια συζήτηση ανακυκλώνει μετ' επιτάσεως τις εξής ισοπεδωτικές “ετυμηγορίες”: όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες, οι γιατροί φάκελο-εκβιαστές οι βενζινάδες πειράζουν τις αντλίες, οι εφοριακοί λαδώνονται, οι δημοσιογράφοι είναι ρουφιάνοι, οι επιχειρηματίες λαμόγια, οι δημόσιοι υπάλληλοι κοπρίτες, οι αστυνομικοί γουρούνια-δολοφόνοι, οι δικαστές μέλη παραδικαστικών κυκλωμάτων, οι καθηγητές τεμπέληδες και πάει λέγοντας. Αν ακούσει κανείς τι λέμε για μας, προφανώς απορεί γιατί μας ενόχλησε η αλαζονική συνέντευξη του Στρος Κάν.
Λοιπόν, ας βάλλουμε τα σπαθιά στα θηκάρια κι ας σκεφτούμε καλύτερα τις μας περιμένει μετά την 25η Μαρτίου. Προς Θεού, οχι πανηγυρισμοί και εθνικές υπερηφάνειες για το αποτέλεσμα. Να σωθούμε και χαιρόμαστε μετά, μετά από πολλά χρόνια εννοείται. Γιατί ακόμη κι αν στις 25 του μηνός πετύχουμε τρία στα τρία στη Σύνοδο Κορυφής -επιμήκυνση, επιτόκιο, επαναγορά χρέους- στις 26 Μαρτίου ολα οσα περιέγραψε ο ΝΣΚ με την άκομψη λέξη “merde” θα είναι εδω: μετέωρες μεταρρυθμίσεις, κυβερνητική βαβέλ, αμήχανη αντιπολίτευση, βαθιά ύφεση, εκρηκτική ανεργία, λουκέτα, ασφυκτιούσες επιχειρήσεις, παραλυμένες τράπεζες. Η λύση είναι στα χέρια μας και όχι στα ξένα χέρια που ούτως ή άλλως είναι “πικρά, είναι σκληρά” όπως έγραψε ο μεγάλος Τσιτσάνης.
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
