Παρατεταμένη εφηβεία - του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Πολλά µπορούν να µας προσάψουν. Κανείς όµως δεν µπορεί να µας κατηγορήσει για αστάθεια στην ευρωπαϊκή πορεία µας.
Οπως το 1827, το 1897, το 1922, το 1974, έτσι και το 2011 η Ελλάς έχει εναποθέσει ακόµη µία φορά τις ελπίδες για τη σωτηρία της στον κηδεµόνα της. «Η Ευρώπη δεν θα µας αφήσει να πέσουµε τελείως έξω». Ετσι εµείς δεν χρειάζεται να χάσουµε τον ύπνο µας. Οι πρώην «σύµµα χοι» – πείτε τους πάτρωνες ή ό,τι άλλο θέλετε – εδώ και τριάντα χρόνια έγιναν εταίροι µας, εµείς όµως µπορούµε να συνεχίσουµε να τους αντιµετωπίζουµε σαν κηδεµόνες. Τριάντα χρόνια µετά την ένταξή µας στην Ευρώπη το ρήγµα που µας χωρίζει από αυτή είναι πιο ενεργό παρά ποτέ. Μας φροντίζουν, θυµώνουν αν ξοδέψουµε το χαρτζιλίκι µας σε τσίχλες, µας µαλώνουν...
∆εν πάθαµε όµως και τίποτε. Τι είναι ένα µάλωµα µπροστά στους ήρωες που κρατούν τα στενά στις Θερµοπύλες των ∆ΕΚΟ, µπροστά στην πολιτιστική επανάσταση των διοδίων, µπροστά στο ανυπότακτο φρόνηµα των γιατρών του ΙΚΑ, µπροστά στο έργο τέχνης που λέγεται ∆ηµόσια ∆ιοίκηση, µπροστά στις εµπνεύσεις των πολιτικών που ψηφίζουν δέκα νόµους µαζί και οκτώ τροπολογίες εκεί όπου ο Ευρωπαίος ψηφίζει έναν και από την τσιγγουνιά του τον εφαρµόζει κιόλας.
Και όποιος τολµήσει να πει πως υπάρχει και κάτι που λέγεται αξιοπρέπεια, ας θυµηθεί ο ανιστόρητος ότι για εµάς η κηδεµονία είναι κεκτηµένο δικαίωµα. Μας το κληροδότησαν οι πρόγονοι και όπως δεν θα δεχθούµε να εκποιήσουµε ούτε τετραγωνικό από τα εθνικά ντουβάρια – καλύτερα να σαπίσουν, παρά να τα αγγίξουν οι αλλόφυλοι – έτσι δεν θα εκχωρήσουµε ούτε ρανίδα από το φρόνηµα του παιδισµού µας.
Μόνο που τώρα η Ευρώπη έχει πρόβληµα µε τον γάµο της, µε τη συµβίωση που της φαίνεται χωρίς νόηµα πια. Η φουκαριάρα γέρασε προτού προλάβει να απολαύσει τα αγαθά της ωριµότητας. ∆εν έχει πια δύναµη να συνεχίσει να κηδεµονεύει το συνδικαλιστικό κίνηµα των ορφανών της Ιστορίας.
Εµείς µπορούµε να συνεχίσουµε να υπερασπίζουµε τις αξίες µας.
Μπορούµε να συνεχίσουµε να µεταφράζουµε στα ελληνικά τη «συνολική λύση», ως «δική τους» λύση που θα λύσει τα «δικά µας» προβλήµατα. Μπορούµε να συνεχίσουµε να παίζουµε το παιχνίδι της γραφικής και πονεµένης εξαίρεσης, αφού το παιδί µόνο κατ’ εξαίρεση ευθύνεται για τα προβλήµατα των γονιών του.
Τι είναι ένα µάλωµα µπροστά στους ήρωες που κρατούν τα στενά στις Θερµοπύλες των ΔΕΚΟ
TA NEA
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
