Βαριόμοιρη χώρα - Του Ηλία Σιαμέλα
«Αυτή η χώρα έχασε τον έλληνα Θεό της,
κι ένα βατράχι έχει τώρα
για αρχηγό της…»
Περπάτησα μέσα στη νύχτα της πατρίδας μου
Συνάντησα ανθρώπινα ομοιώματα και κάστρα γκρεμισμένα
Εικόνες απ’ αγάλματα νεκρά και χείλη αραχνιασμένα
Οι συλλαβές μου τσάκισαν, ν’ αρθρώσουν λόγο δε μπορούνε
Χαλύβδινοι δικτάτορες, μα να κι ο ίσκιος του Τσολάκογλου,
σαν ούρλιαζαν μες το λαιμό μου…
Πατριώτες μου, σας φώναξα στριγκά, κοφτά, μέσα στη νύχτα
Πατριώτες μου που κείτεστε χλωμοί κι απελπισμένοι…
Και οι ζητιάνοι όπως το λες, στ’ αστεία πήραν τη φωνή μου,
Και οι παστές σαρδέλες του κουτιού, το mega και η tv και
η Διάπλαση των Παίδων…
Αχχχ, πατρίδα μου χρυσή, πόσο θ’ αντέξεις μες τη χιονοστιβάδα
Λύκοι ουρλιάζουν γύρω σου, ληστές και μολεμένοι
Παντού σκορπιοί και ψευτοκάναλα και μούλοι γαυριασμένοι
Και να ο πρωθυπουργίσκος σου, τρανός μέσα στο βάλτο,
Τι με κοάσματα αρχινά του «σωτηρίου» Μνημόνιου το τροπάριο
Σαπρόφυτο των αγορών και μισθοφόρος τοκογλύφων,
Ακλόνητος κι απτόητος και σοϊλής σκουπιδοκαπετάνιος βέρος
Κι όσοι υπουργοί και νούμερα, βαθιά λαρύγγια και προδότες
Σαν ύπουλα όσα γίνονται, αληθινή ελπίδα δεν υπάρχει
Σκιάχτρα γυαλίζουν γύρω μας, γλοιώδη βατράχια ένα κι ένα
Και τουρκογλείφτες μπέηδες, ράβουν «καινούργιο» Εικοσιένα
Ναι! Από παντού αδέρφια μου είμαστε κυκλωμένοι
Χαμαιτυπείο η χώρα μας, πολιτικό πορνείο ομπυασμένο
Του καναλάρχη η προστυχιά, και η μυρωδιά της πόρνης
Και μετανάστες και ληστές και στίφη ιαγουάρων μέσα.
Ελλειπτική κι απόξερη, ω, νύχτα μου, άθυρη και κακούργα
Μες τη μιζέρια και στη θλίψη σου εκεί θες να βουλιάξω;
Μα να, ο ίδιος ο σκοπός του τραγουδιού, μου λέει να αλλάξω
Να δώσω τέλος στα δεσμά, να κάψω τη σιωπή μου
Σε δόξες ηρώων να σταθώ, να βάψω μ’ «Αέρα» την οργή μου!
12 Μαρτίου 2011
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
