Επιστροφή στην χαμένη κοινωνία μας - του Γιώργου Περπινιά

Δεν επικοινωνούμε πια, δεν αποτελούμε ενιαίο ιστό της ίδιας κοινωνίας. Μας χώρισαν κομματικά και ποδοσφαιρικά. Θα κάνω μία προσπάθεια έναρξης διαλόγου με όποιον επιθυμεί, για να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας κάποια γεγονότα, που ζούμε αρκετό καιρό τώρα στον ευλογημένο τούτο τόπο της φαιδράς πορτοκαλέας. Πιστεύω αυτόν τον προβληματισμό θα τον έχουν πολλοί και ίσως με την συμβολή όλων μπορέσουμε να βρούμε άκρη. Θα είναι ας πούμε ένα είδος δημόσιας συζήτησης κι όποιος συμμερίζεται τους προβληματισμούς μου, ας τους μοιρασθεί με τους δικούς του με σχόλια, η ας λύσουμε όσες απορίες μπορεί ο καθ’ ένας, αν δεν έχει καταλάβει όσα στραβά κι ανάποδα συμβαίνουν στην εποχή των μνημονίων. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει την συμμετοχή περισσοτέρων του ενός, αντίθετα όσο περισσότεροι τόσο καλύτερα. Καιρός είναι να ξεφύγουμε από τον χώρο της σιωπής κι αποδοχής των γεγονότων που επηρεάζουν δυσμενώς την ζωή μας. Ο τρόπος που λειτουργεί ο πρωθυπουργός μας και η κυβέρνησή του, μια μας κάνουν υπερήφανους και μια μας γκρεμίζουν στα τάρταρα της απογοήτευσης. Γίνεται δε τόσο συχνά τελευταία και τόσο γρήγορα, που δεν προλαβαίνω να παρακολουθήσω και ν’ αναλύσω στο μυαλό μου τις εξελίξεις. Έρχομαι τώρα στην ουσία και στην απαρίθμηση όσων μπορώ να θυμηθώ και να δώσω τον χρόνο σ’ όποιον διαβάσει αυτό το κείμενο να σκευθεί. Αρχίσαμε τις μεταβολές με την ταχύτητα που αλλάζουν μπαλιές δύο παίκτες του τένις, μετά περάσαμε στην ταχύτητα του πινγκ πονγκ. Από εκεί που είχαμε λεφτά στην αρχή, μετά χάθηκαν σε χρόνο ταχυδακτυλουργού. Αμέσως πιάσανε δουλειά χωρίς χρονοτριβή. Περικοπές μισθών, επιδομάτων, συντάξεων, ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, εξεταστικές κι ένα σωρό άλλα επώδυνα μέτρα και είπα μπράβο τολμούν, το λέει η ψυχή τους. Απαλά στην αρχή ο δημόσιος τομέας, σκληρά ο ιδιωτικός. Η πρώτη απορία μου. Ποιος ήταν προβληματικός από τους δύο για να υπάρχει διαφορά σκληρότητος; Οι αντιδράσεις χαλαρές, ίσως μας έχει επηρεάσει το σλόγκαν του Λαζόπουλου «χαλαρά». Όταν φτάσαμε στους μεγάλους οφειλέτες του δημοσίου και στους φοροφυγάδες, τους αφήσαμε για του χρόνου με τα τεκμήρια. Στους συνταξιούχους τα πήραμε αστραπή. Πρώτα την κοπάνησαν οι φορτηγατζήδες. Τι πήραν και σταμάτησαν τον αγώνα τους; κανείς δεν μας λέει. Δεν πιστεύω πως έφυγαν με άδεια χέρια. Ήταν πολύ σκληροί για να πούμε πως έκαναν πίσω. Μάλλον ήταν η αρχή των έντεχνων υποχωρήσεων της κυβέρνησης. Με τους μεγαλογιατρούς του Κολωνακίου ντόρος στην αρχή, σιωπή μετά. Επικοινωνιακή πολιτική για τις μάζες. Με τους δικηγόρους έκαναν πίσω. Τους φαρμακοποιούς τους έβαλαν στις Ελληνικός καλένδες. Με τις προβληματικές και υπερχρεωμένες ΔΕΚΟ κάνουνε διάλογο. Ψηφίσανε τον νόμο για τις συγκοινωνίες, τον αγνοούν οι εργαζόμενοι, σφυρίζει αδιάφορα η κυβέρνηση, παιδεύεται ο κόσμος, δεν τρέχει τίποτα. Τόλμησε να κάνει δηλώσεις η τρόικα, βγήκε μετά τα μεσάνυχτα ο κ. Πεταλωτής τους κατακεραύνωσε. Εκεί ένοιωσα λίγο υπερήφανος. Κάνει δηλώσεις η κ. Μέρκελ μου πέφτουν τα μούτρα, αμέσως της απαντά με σκληρό λόγο ο πρωθυπουργός, ανεβαίνει το ηθικό μου. Τότε θυμηθήκαμε και τις πολεμικές αποζημιώσεις. Τρέμε Γερμανία. Εν τω μεταξύ όλο και μας παρουσιάζουν νέα χρέη, νέα μνημόνια, άρα νέα μέτρα. Γυρίζει η ρουλέτα και όπου κάτσει η μπίλια. Ακολουθεί η απεργία των γιατρών. Άλλος χαμός, με τον κόσμο να περιφέρεται σαν τρελός να βρεί γιατρούς και φάρμακα και βρίσκει λίστες με ονόματα υπαρκτών και ανυπάρκτων. Να ψάχνεις γιατρό στο Περιστέρι, να μην βρίσκεις, και να μαθαίνεις ποιος είναι στα Χανιά και ποιος στην Αλεξανδρούπολη. Σ’ αυτό το σημείο περάσαμε με μικρές ταχύτητες τις αλλαγές, γιατί άρχισαν τα δύσκολα. Κάπου εκεί μας βγήκαν οι μετανάστες που ήρθαν από την Κρήτη. Εδώ η κυβέρνηση μεγαλούργησε. Τους πάνε από δω, τους πάνε από κει, με το σεις και με το σας. Μας λένε για λύσεις αναίμακτες ευγένειες κλπ. Πολιτισμένα πράγματα. Όταν είναι για μας τους ιθαγενείς, τα ΜΑΤ θα επιβάλουν την τάξη και τον νόμο, δεν έχει αναίμακτα. Όχι παίζουμε. Και τα νοσοκομεία διαθέτουν κρεβάτια και οι γιατροί στην διάθεσή τους και οι αλληλέγγυοι από κοντά, έχοντας το γενικό πρόσταγμα. Να τους πάνε στα νοσοκομεία αλλά να συμβουλεύουν αυτοί τους γιατρούς τι αγωγή θα τους δώσουν και όχι τροφή. Εδώ κάπου άρχισα να τρελαίνομαι. Αν δεν αφήνουν τους γιατρούς να κάνουν την δουλειά τους γιατί τους πάνε στα νοσοκομεία; Γιατί δεν τους φροντίζουν αυτοί; Μέχρι θανάτου δεν μας είπαν; Τρείς υπουργοί πήγαν στο μέγαρο «Υπατεία» να τους κουβεντιάσουν. Μάλιστα τρείς. Με τους γιατρούς του ΙΚΑ άφησαν μόνον του τον υπουργό υγείας κι αυτός από την τηλεόραση. Στην Κερατέα που γίνεται ο χαμός τόσον καιρό, δεν πάει κανείς. Εκεί είναι τα ΜΑΤ. Είπαμε για τους ιθαγενείς υπάρχει ο νόμος. Στο τέλος θριαμβολόγησαν και οι δύο πλευρές. Οι μετανάστες μας έκαναν το σήμα της νίκης με τα δάκτυλα κι έσπευσαν να τηλεφωνήσουν στα πέρατα της οικουμένης, «ελάτε στην Ελλάδα να βρείτε το δίκιο σας». Γίναμε πολίτες δευτέρας κατηγορίας στον τόπο μας. Εδώ θέλω τον διάλογο. Γιατί δεν μιλάμε, δεν διεκδικούμε, δεν ελέγχουμε. Βάλαμε το κεφάλι κάτω και περιμένουμε τα χειρότερα; Γυρίζει ο κ. Νταβούτογλου την Θράκη κάνει δηλώσεις «το Καστελόριζο δεν είναι Αιγαίο, είναι Μεσόγειος» μάλιστα κύριε, μιά κουκίδα στον χάρτη είναι, την βάζουμε όπου θέλουμε. Και το Αιγαίο που είναι κύριε υπουργέ, στην Κασπία; Εμείς τις γνωστές δηλώσεις μας περί της Ελληνικής φιλοξενίας και μπλά μπλά. Σαν να προσπαθούν να κλείνουν ένα ένα τα προβλήματα, να περνά ο καιρός να κρατάνε την καρέκλα τους όσο περισσότερο μπορούν και όπου μας βγάλει. Λέτε να είναι σωστή αυτή η σκέψη; Λέτε να υπάρχει τέτοια υστεροβουλία; Βοήθεια πατριώτες, δεν θέλω να το πιστέψω. Αν γυρίσω στην αρχή θα πρέπει να θυμηθώ πως ο πρωθυπουργός μας είπε ψέματα πως υπάρχουν λεφτά. Άρα δεν πρέπει να τον πιστεύω. Ο πρόεδρος της τράπεζας της Ελλάδος μας είπε πως τον είχε ενημερώσει προ των εκλογών. Τώρα το επανέλαβε κι ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ κ. Ντομινίκ Στρος Καν. Μήπως το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να γίνει πρωθυπουργός; η μήπως υπερεκτιμούσε τις δυνατότητές του; Μήπως τον χάιδευαν οι μεγάλοι της Ευρώπης για να πάρουν τις υπογραφές του στους όρους τους, να εξασφαλίσουν τα λεφτά τους και μετά να τον εγκαταλείψουν στην μοίρα του; κάπου εκεί καταλήγουν οι σκέψεις μου κι εδώ θέλω τις σκέψεις άλλων. Το βλέπουν έτσι η αλλιώς. Μιλήστε, απαντήστε, σκευθείτε, γράψτε, μην ακούτε τα παπαγαλάκια της τηλεόρασης. Να γίνουμε ενεργοί και σκεπτόμενοι πολίτες γιατί όσο δεν μιλάμε μας θεωρούν χαϊβάνια και ανάλογα μας φέρονται. Η διερεύνηση των σκανδάλων και τα ματώματα αποτελούν παρελθόν. Όλα κουκουλώθηκαν συναινετικά και συμψηφιστικά. Όλος ο πολιτικός μας κόσμος πρέπει να γίνει παρελθόν. Πρέπει να βρούμε άλλους ικανούς, μόνοι μας. Όχι νέα σελίδα όπως μας λένε αυτοί, σελίδες μπορούν να προσθέσουν όσες θέλουν στο βιβλίο. Νέα αρχή λέω εγώ. Πρέπει να γυρίσουμε στο καλό παρελθόν μας για νέα αρχή. Όποιος νομίζει ότι αυτή η κυβέρνηση, η άλλη από τους σημερινούς δοκιμασμένους πολιτικούς μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο, ας μου απαντήσει. Εγώ δεν το πιστεύω. Έδωσαν εξετάσεις. Απέτυχαν. Ας τους απορρίψουμε.

Γιώργος Κ. Περπινιάς

Αθήναι 14/3/11