25 Απριλίου 1986 - Τσέρνομπιλ: Ώρα μηδέν! - της Χριστιάννας Λούπα
Η Άνια ζει στην πόλη Γκομέλ της Λευκορωσίας. Είναι μόλις 18 χρονών κι εφοδιασμένη με το Πιστοποιητικό 000358. Δεν πρόκειται ούτε για πιστοποιητικό γεννήσεως, ούτε γλωσσομάθειας, ούτε διακρίσεως σε κάποιο άθλημα ή μάθημα. Είναι ένα χαρτί που κανένα άλλο παιδί δε θα ζήλευε, ένα μακάβριο πιστοποιητικό που επιβεβαιώνει ότι το νεαρό κορίτσι είναι θύμα του πυρηνικού ατυχήματος του Τσέρνομπιλ, παρ’ όλο που τότε δεν είχε καν γεννηθεί.
Όταν άλλα παιδιά της ηλικίας της έτρεχαν κι έπαιζαν χαρούμενα, εκείνη – όπως χιλιάδες άλλα άτυχα πλάσματα της ευρύτερης περιοχής του Τσέρνομπιλ – ήταν αναγκασμένη να βρίσκεται στο κρεβάτι κάποιου νοσοκομείου και να κάνει χημειοθεραπεία και ακτινοβολίες. Ήταν τεσσάρων χρονών όταν οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο και σίγουρα η μικρούλα Άνια με το αγγελικό προσωπάκι, δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει και να φανταστεί πόσο διαφορετική θα ήταν στο εξής η ζωή της. Το Πιστοποιητικό 000358, που της χορήγησε η ιατρική επιτροπή, της δίνει το δικαίωμα δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε επιλεγμένα ιδρύματα.
Όμως η Άνια δεν είναι μόνο ένας αριθμός… Είναι ένα παιδί, ανάμεσα σε πολλά άλλα, που κάποιοι εγκληματίες το καταδίκασαν σε αργό θάνατο, κλέβοντάς του το δικαίωμα στη χαρά και τη ζωή. Όταν τα μεσάνυχτα της 25ης Απριλίου 1986, τεχνικοί του απαρχαιωμένου πυρηνικού σταθμού «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν» στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας αποπειράθηκαν να κάνουν ένα πείραμα για να ελέγξουν τα συστήματα ασφαλείας, σίγουρα δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι λίγη ώρα αργότερα αλυσιδωτές αντιδράσεις στον μοιραίο αντιδραστήρα νούμερο 4 θα προκαλούσαν διαδοχικές εκρήξεις, απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες θανατηφόρας ραδιενέργειας. Κανείς άλλωστε δεν μπορούσε να φανταστεί τη στιγμή εκείνη, ότι η ιστορία της ανθρωπότητας στο εξής θα χωριζόταν σε προ και μετά Τσέρνομπιλ εποχή.
Πράγματι, οι αριθμοί που έδωσε στη δημοσιότητα η ουκρανική κυβέρνηση 14 χρόνια μετά το τραγικό ατύχημα - όταν επί τέλους αποφάσισε να κλείσει το επικίνδυνο εργοστάσιο - είναι ανατριχιαστικοί: εκτός από τους 56 τεχνικούς του σταθμού, που σκοτώθηκαν άμεσα – ο ένας μάλιστα εξαερώθηκε – τους 47 εργάτες και πυροσβέστες και τα 9 παιδιά, περίπου 15.000 άνθρωποι πέθαναν και 50.000 έμειναν ανάπηροι κατά τον καθαρισμό του εργοστασίου μετά την έκρηξη. Υπολογίζεται πως ένας στους δεκαέξι Ουκρανούς, περίπου 3.500.000 άνθρωποι δηλαδή, πάσχουν από ασθένειες που προκλήθηκαν από το ραδιενεργό σύννεφο που κάλυψε την περιοχή – ανάμεσά τους 1.600.000 παιδιά.
Εξ άλλου τα περιστατικά διαφόρων μορφών καρκίνου στην περιοχή είναι δεκαπλάσια από το μέσο εθνικό ποσοστό, ενώ υπολογίζεται ότι χιλιάδες παιδιά που έχουν εκτεθεί στη ραδιενέργεια θα προσβληθούν από καρκίνο του θυρεοειδούς στα επόμενα χρόνια, αφού εκλύθηκαν τεράστιες ποσότητες ραδιενεργών ισοτόπων ιωδίου 131, το οποίο επηρεάζει ιδιαίτερα τον θυρεοειδή αδένα των παιδιών που αναπτύσσονται. Ακόμα οι ανωμαλίες των οστών και των μυών αυξήθηκαν κατά 70%, ενώ οι ασθένειες του νευρικού συστήματος κατά 45%.
Ας σημειωθεί δε ότι η ραδιενέργεια που εκλύθηκε στο Τσέρνομπιλ ήταν τουλάχιστον 200 φορές περισσότερη από εκείνη που είχε εκλυθεί στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι μαζί και ότι η περιοχή της πρώην ΕΣΣΔ που μολύνθηκε είχε έκταση 160.000 χιλιόμετρα, στην οποία ζούσαν 17.223.700 άνθρωποι!
Το πιο εξοργιστικό απ’ όλα όμως είναι ότι η μυστικοπαθής και ασυνείδητη σοβιετική κυβέρνηση τήρησε εγκληματική σιωπή για το γεγονός. Τρεις ολόκληρες μέρες πέρασαν και καμία χώρα δεν είχε ενημερωθεί για να λάβει τα μέτρα της! Πολύτιμος χρόνος είχε χαθεί. Κάθε λεπτό που περνούσε ισοδυναμούσε με ένα θάνατο. Εντελώς τυχαία όταν το ραδιενεργό νέφος έφτασε στη Σουηδία, μετά τρεις μέρες, και έγινε αντιληπτό από τα μηχανήματα του Πανεπιστημίου της Ουψάλας, σήμανε συναγερμός σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το κακό όμως είχε γίνει και ήταν πια μη αναστρέψιμο. Τρία ραδιενεργά σύννεφα κάλυπταν λίγο λίγο ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο, μολύνοντας την ατμόσφαιρα και την τροφική αλυσίδα: έδαφος, νερό, φυτά, ζώα, τρόφιμα. Ωρισμένα ραδιενεργά στοιχεία εξ άλλου, όπως το καίσιο, θα κάνουν χιλιάδες χρόνια να εξαφανιστούν από το έδαφος της Γης. Ραδιενεργή βροχή άρχισε να πέφτει κατά τόπους. Στη χώρα μας η μόλυνση έφτασε στις 2 Μαίου.
Πολλοί χαρακτήρισαν το ατύχημα του Τσέρνομπιλ σαν την Πομπηία της Σοβιετικής Ένωσης. Οι υπεύθυνοι για το ατύχημα δεν έζησαν για να πληρώσουν, οι αρτηριοσκληρωμένοι ιθύνοντες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης όμως, που με την ολιγωρία τους καθυστέρησαν να ενημερώσουν, δεν έπρεπε να τιμωρηθούν παραδειγματικά για το έγκλημά τους κατά της ανθρωπότητας; Γιατί ο πλανήτης αυτός όσο ζει θα είναι μολυσμένος και γιατί, ας μην ξεχνάμε, χιλιάδες από τα θύματα του Τσέρνομπιλ δεν έχουν γεννηθεί ακόμα.
Δυστυχώς δεν έχω στην παρούσα φάση πολύ χρόνο για εκτεταμένα σχόλια σχετικά με τα 23 χρόνια από το ατύχημα στο Τσερνομπίλ.. Τα πυρηνικά ατυχήματα είναι μοναδικά, σε σχέση με άλλες καταστροφές, ως προς το πρόδρομα φαινόμενα αλλά και τις μακροχρόνιες συνέπειες στο περιβάλλον και στο γενετικό υλικό των ανθρώπων. Πάντως, για μη ειδικός έχετε κάνει μια πολύ περιεκτική, ουσιαστική και κοινωνικά ευαίσθητη ανάλυση του ατυχήματος. Απ'ότι φαίνεται, όμως, το τραυματικό αυτό πάθημα δεν έχει γίνει μάθημα για την ανθρωπότητα, αφού πολλές χώρες στο πλαίσιο της καταπολέμησης του φαινομένου του θερμοκηπίου αλλά και της μείωσης της εξάρτησης από άλλες χώρες προτάσσουν την πυρηνική ενέργεια ως μια λύση για το περιβαλλοντικό πρόβλημα. Δεν είμαι ειδικός στις φυσικές παραμέτρους της πυρηνικής ενέργειας, για να γνωρίζω εάν πράγματι η πυρηνική ενέργεια είναι καθαρή και αν θα μειώσει τις συνέπειες του θερμοκυπίου. Είμαι σίγουρος όμως ότι δεν μπορούμε να την κατατάξουμε στις ήπιες μορφές ενέργειας λόγω του κόστους των εγκαταστάσεων και, πιο σημαντικά, λόγω των καταστροφικών συνεπειών σε περίπτωση ατυχήματος. Τέλος, δεν πιστεύω ότι θα μειωθεί η εξάρτηση των χωρών, αφού λίγες χώρες διαθέτουν τεχνογνωσία και τεχνολογία για πυρηνικούς σταθμούς, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν νέες μορφές τεχνολογικής εξάρτησης των κρατών που δεν διαθέτουν τις συμβατικές πηγές ενέργειας (πετρέλαιο κτλ.).
Νι.Πετρόπουλος
Κοινωνιολόγος
Φοβάμαι ότι ο μόνος που αχολήθηκε και εξακολουθεί να αχολείται με το θέμα, είναι ο καθηγητής κύριος Σίμος Σιμόπουλος, διευθυντής του τομέα Πυρηνικής Τεχνολογίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και η ερευνητική ομάδα του.
Παραθέτω ένα κατατοπιστικό άρθρο του Χρίστου Μανωλα, που δημοσιεύθηκε στα "ΝΕΑ" της 1ης Απριλίου 2006:
Tσερνόμπιλ: ο εφιάλτης ζει και στην Eλλάδα
20 χρόνια μετά η ραδιενέργεια δηλώνει παρούσα στη χώρα μας
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΩΛΑΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 1 Απριλίου 2006
H «σκιά» του δυστυχήματος στο Τσερνόμπιλ πέφτει ακόμα - είκοσι χρόνια μετά - πάνω από την Ελλάδα όπως δείχνουν οι μετρήσεις των επιστημόνων. Τα ραδιενεργά στοιχεία - και ιδιαίτερα του καισίου - στο έδαφος, στα υπόγεια νερά, στο χώμα, στα φυτά, στα ζώα παραμένουν, σε ορισμένες περιοχές της χώρας, στα ίδια επίπεδα με εκείνα του 1986.
Από το Καρπενήσι έως την Καρδίτσα, την Κατερίνη, το Κιλκίς και από τη Θεσσαλονίκη έως τη Χαλκιδική και τη Φλώρινα οι συγκεντρώσεις του - ραδιενεργού - καισίου φτάνουν ακόμα τα 65 Κιλομπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο εδάφους, όταν το όριο επικινδυνότητας, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν ξεπερνά τα 5 Κιλομπεκερέλ.
Βεβαίως, ακόμα και σε τέτοια επίπεδα, οι τιμές αυτές δεν συγκρίνονται με τις αντίστοιχες που καταγράφηκαν τα προηγούμενα χρόνια στη Βόρεια Ρωσία και τη Βόρεια Ευρώπη. Το 1986, λίγες ημέρες ύστερα από το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ, οι επιστήμονες είχαν μετρήσει και στη χώρα μας υψηλές συγκεντρώσεις αντιμονίου, ζιρκονίου, δημητρίου και μαγγανίου - πρόκειται για πολύ επικίνδυνα στοιχεία. Ωστόσο, στις μετρήσεις που έγιναν το '96, η Ελλάδα βρέθηκε σχεδόν «καθαρή» σε όλα - με την εξαίρεση του καισίου...
Οι μεγαλύτερες ποσότητες καισίου εντοπίζονται στη Δυτική Μακεδονία και τη Βόρεια Θεσσαλία ενώ «λευκές» είναι οι Κυκλάδες, η Κρήτη, η Αττική και το μεγαλύτερο τμήμα της Πελοποννήσου. Υψηλές συγκεντρώσεις ραδιενεργών στοιχείων εντοπίστηκαν και στη θάλασσα. Οι πλέον πρόσφατες μετρήσεις έδειξαν ότι στα νερά των Δαρδανελλίων η συγκέντρωση καισίου είναι 6 φορές υψηλότερη από αυτήν του Αιγαίου, η οποία με τη σειρά της είναι 7 φορές υψηλότερη από αυτή του Ιονίου Πελάγους.
Τα στοιχεία αυτά βρίσκονται στον χάρτη του «ραδιενεργού νέφους» της Ελλάδας, που δημοσιεύουν σήμερα «TA NEA».
Οι μετρήσεις.
H ερευνητική ομάδα που τον επιμελήθηκε, με επικεφαλής τον καθηγητή κ. Σίμο Σιμόπουλο, διευθυντή του τομέα Πυρηνικής Τεχνολογίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, εδώ και είκοσι χρόνια ασχολείται συνεχώς με τις επιπτώσεις του Τσερνόμπιλ στην Ελλάδα. «Λίγες μόνο εβδομάδες μετά το δυστύχημα, ένα απόγευμα, πήρα μόνος μου το αυτοκίνητο και γύρισα όλη την Ελλάδα», θυμάται ο ίδιος. «Ανά 10 χιλιόμετρα σταματούσα. Έσκαβα λίγο και μάζευα χώμα. Το Τμήμα μας στο Πολυτεχνείο, είναι το μοναδικό στην Ευρώπη που διαθέτει τόσο μεγάλο αριθμό δειγμάτων από χώματα. Μετρήσαμε τη ραδιενέργεια σε όλο το μήκος και το πλάτος της ελληνικής επικράτειας. Συνολικά 1.246 δείγματα εδάφους από εκείνη την εποχή εξακολουθούν μέχρι σήμερα να βρίσκονται ταξινομημένα στο υπόγειο του εργαστηρίου του Τομέα Πυρηνικής Τεχνολογίας».
Οι ερευνητές συνέκριναν τις αρχικές καταγραφές με νεώτερες - έως και σήμερα άλλωστε γίνονται συνεχώς μετρήσεις. Το συμπέρασμα είναι ότι ελάχιστα έχει αλλάξει η κατάσταση τα τελευταία 20 χρόνια.
Άλλα 15 χρόνια αγωνίας. «Κανείς δεν γνωρίζει για πόσα χρόνια ακόμα θα μας βασανίζει η ραδιενέργεια. Δεν έχουμε εμπειρία. Τώρα την μαθαίνουμε. Ένα από τα άγνωστα σε μας στοιχεία είναι η χρονική διάρκεια των επιπτώσεων», λέει ο κ. Σιμόπουλος. «Τα ραδιενεργά κατάλοιπα έχουν συγκεκριμένο χρόνο ζωής», αναφέρει από τη δική του πλευρά ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών κ. Στέφανος Τσιτομενέας. «Το ραδιενεργό καίσιο - από το οποίο μολύνθηκε κυρίως η ελληνική επικράτεια, αμέσως μετά το δυστύχημα του Τσερνόμπιλ - έχει διάρκεια ζωής τα 35 έτη. Έχουν περάσει μόλις τα 20...». Σημειώνεται ότι άλλοι επιστήμονες μιλούν για διάρκεια ζωής του καισίου πάνω από 80 χρόνια.
Επικίνδυνο και ύπουλο το καίσιο
Το καίσιο είναι εξαιρετικά επικίνδυνο ραδιενεργό στοιχείο. Προσλαμβάνεται μέσω της τροφής - τόσο από λαχανικά όσο και από κρέατα ζώων που κατανάλωσαν ραδιενεργά χόρτα.
Όπως λένε οι επιστήμονες, τα φαινόμενα της επίδρασης της ακτινοβολίας μικρών δόσεων καισίου στον άνθρωπο χαρακτηρίζονται «στοχαστικά». Δηλαδή οι «χαμηλές» δόσεις δεν έχουν άμεσα διακριτές επιπτώσεις και αυτό ακριβώς είναι ένα από τα ύπουλα χαρακτηριστικά στοιχεία του. Όσο οι απορροφώμενες ραδιενεργές δόσεις μικραίνουν τόσο η ασάφεια για τις επιπτώσεις τους μεγαλώνει - και αντίστροφα. Πάντως το καίσιο μπορεί να προκαλέσει καρκίνο στο γαστρεντερικό σύστημα, ο οποίος μπορεί να εκδηλωθεί ακόμα και 30 χρόνια μετά την έκθεση του ανθρώπου στη ραδιενέργεια.
TI ΕΓΙΝΕ ΣΤΙΣ 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1986
Σε λίγες ημέρες το νέφος έφθασε στα Βαλκάνια
Το πρωτοσέλιδο θέμα των «ΝΕΩΝ» της Μεγάλης Τετάρτης, 30ής Απριλίου 1986, για το πυρηνικό δυστύχημα
Τα μεσάνυχτα της 25ης Απριλίου 1986, τεχνικοί του πυρηνικού σταθμού «Βλαντίμιρ Ίλιτς Λένιν», στο Τσερνόμπιλ της Ουκρανίας, αποπειράθηκαν να κάνουν ένα πείραμα για να ελέγξουν τα συστήματα ασφαλείας.
Στη 1.20 το πρωί της 26ης Απριλίου αλυσιδωτή αντίδραση στον αντιδραστήρα της τέταρτης μονάδας προκάλεσε διαδοχικές εκρήξεις, οι οποίες τίναξαν στον αέρα το κάλυμμα του αντιδραστήρα. Τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού εκλύθηκαν στην ατμόσφαιρα. Το ραδιενεργό νέφος κινήθηκε δυτικά και σε δυο μέρες έφτασε στη Γερμανία, τη Σουηδία και την Πολωνία, ενώ 4 μέρες αργότερα βρισκόταν στη Γαλλία και τη Βρετανία, φέρνοντας ραδιενεργό βροχή. Έδαφος, νερό, τρόφιμα, φυτά και ζώα μολύνθηκαν. Λίγες μέρες αργότερα ένα τρίτο σύννεφο μετέφερε τη ραδιενέργεια στα Βαλκάνια και τη Βόρειο Ελλάδα. Στη χώρα μας έκπληκτοι οι πολίτες, μόλις στις 29 Απριλίου, παρακολουθούσαν από τα - δύο εκείνη την εποχή - κανάλια της τηλεόρασης την είδηση για το πυρηνικό ατύχημα. Ήταν Μεγάλη Τετάρτη και ετοιμάζονταν για τον εορτασμό του Πάσχα. Οι εβδομάδες που ακολούθησαν ήταν εφιαλτικές. Κάποιοι κατηγορούσαν τον «Δημόκριτο» για ολιγωρία αφού «άφησε τους καταναλωτές να αγοράζουν λαχανικά για το Πάσχα παρά το γεγονός ότι μπορεί να είχαν προσβληθεί από ραδιενέργεια». Αρκετοί σταμάτησαν να τρώνε λαχανικά, ενώ η υστερία είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο που κάτοικοι της Βόρειας Ελλάδας μετανάστευσαν προσωρινά στην Αθήνα.
ΔΥΣΟΙΩΝΕΣ ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
«Από τώρα θα αρχίσουν οι επιπτώσεις»
H Ευρωπαϊκή Εταιρεία Καρκίνου του Θυρεοειδούς εκτιμά ότι χιλιάδες παιδιά που έχουν εκτεθεί στη ραδιενέργεια θα αναπτύξουν καρκίνο του θυρεοειδούς στα επόμενα 30 χρόνια
«Είναι σίγουρο ότι το δυστύχημα του Τσερνόμπιλ προκάλεσε χιλιάδες θανάτους», αναφέρει ο καθηγητής κ. Σιμόπουλος. «Στην Ελλάδα, έως τώρα τουλάχιστον υπήρξαμε πιο τυχεροί. Το είδος της ραδιενέργειας που έφτασε στην Ελλάδα αποτελεί την αιτία εκδήλωσης ραγδαία εξελισσόμενου καρκίνου στο γαστρεντερικό σύστημα. Κάτοικοι της Ρωσίας και της Ουκρανίας πέθαναν από λευχαιμία και θυρεοειδή, που εκδηλώνεται μέσα σε διάστημα ελαχίστων ετών από την έκθεση σε ραδιενέργεια. Για να εκδηλωθεί καρκίνος στο γαστρεντερικό σύστημα από ραδιενέργεια, όμως, χρειάζονται περίπου 20 χρόνια. Εάν επαληθευτούν αυτές οι δυσοίωνες θεωρίες, κάτι για το οποίο δεν είμαι σίγουρος, από τώρα και μετά θα αρχίσουμε να μετράμε θύματα από το Τσερνόμπιλ».
Τα θύματα. Ευρωπαϊκές ιατρικές επιθεωρήσεις, διαφορετικές μεταξύ τους, έχουν αναφέρει στο παρελθόν πάντως ότι ο αριθμός των θυμάτων του Τσερνόμπιλ στην Ελλάδα ίσως να φτάνει τους 1.500. Τόσες ήταν μέσα στη δεκαετία 1986 - 1996 οι καταγεγραμμένες ανεξήγητες περιπτώσεις καρκίνου - που δεν δικαιολογούνταν από το «ιστορικό» του ασθενή. Σ' αυτά θα πρέπει να προστεθούν και οι 2.500 τεχνητές διακοπές κύησης που έγιναν στην Ελλάδα κατά το διάστημα αμέσως μετά την καταστροφή, για προληπτικούς λόγους, σύμφωνα με τη Διεθνή Επιθεώρηση Μολυσματικών Ασθενειών (1986-87).
Όλοι οι επιστήμονες συμφωνούν πάντως ότι λόγω της συγκάλυψης των πραγματικών στοιχείων από τις αρχές της τότε Σοβιετικής Ένωσης, κανείς ποτέ δεν θα μάθει τις πραγματικές διαστάσεις της καταστροφής. Όμως ακόμα και οι πιο συντηρητικές εκτιμήσεις είναι τρομακτικές. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ουκρανικού υπουργείου Υγείας, περίπου 33.000 άνθρωποι έχουν χάσει μέχρι τώρα τη ζωή τους εξαιτίας των συνεπειών του Τσερνόμπιλ και 400.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Στις περιοχές που μολύνθηκαν ζούσαν 17.223.700 άνθρωποι. H καταστροφή του Τσερνόμπιλ έχει επιφέρει μία μαζική αύξηση των καρκίνων, κυρίως του θυρεοειδούς, στις χώρες που επλήγησαν περισσότερο.
Τα παιδιά. Στη Λευκορωσία, το ποσοστό προσβολής από καρκίνο του θυρεοειδούς εκατονταπλασιάστηκε μέσα σε δέκα χρόνια. Δύο εκατομμύρια παιδιά στην Ουκρανία - το ένα έκτο του παιδικού πληθυσμού - και 500.000 στη Λευκορωσία και στη Ρωσία εξακολουθούν να ζουν σε περιοχές αυξημένης ραδιενέργειας. H Ευρωπαϊκή Εταιρεία Καρκίνου του Θυρεοειδούς εκτιμά ότι χιλιάδες παιδιά που έχουν εκτεθεί στη ραδιενέργεια θα αναπτύξουν καρκίνο του θυρεοειδούς στα επόμενα 30 χρόνια. Στη Λευκορωσία, οι ανωμαλίες των οστών και των μυών έχουν αυξηθεί κατά 62%, οι διαταραχές του νευρικού συστήματος και των αισθητηρίων οργάνων κατά 43%, και του πεπτικού συστήματος κατά 23%.
Ο Όλυμπος έσωσε την Ήπειρο!
Στα μεγάλα δάση της ανατολικής πλευράς του Ολύμπου Γάλλοι ερευνητές είχαν μετρήσει το 2002 τις συγκεντρώσεις καισίου. Τα ευρήματα ήταν εξαιρετικά ανησυχητικά: Βρέθηκαν υψηλές συγκεντρώσεις στα ανώτερα στρώματα του εδάφους, σε βακτήρια του δάσους, στη μικροπανίδα και στη μικροχλωρίδα. Το ίδιο παρατηρήθηκε σε είδη φρούτων, όπως τα άγρια βατόμουρα και οι άγριες φράουλες που βρίσκονται σε αφθονία στην περιοχή. Το συμπέρασμα ήταν «η μόλυνση μειώνεται αργά ή παρέμεινε σταθερή ιδίως στα πολυετή είδη χλωρίδας».
Ο κ. Σιμόπουλος διευκρινίζει ότι ο Όλυμπος έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην κατανομή της ραδιενέργειας. «Το 1986, από το Τσερνόμπιλ, ξεκίνησαν τρία διαδοχικά ραδιενεργά νέφη. Το ένα κατευθύνθηκε προς τη Σκανδιναβία, το δεύτερο προς την Κεντρική Ευρώπη και το τρίτο προς τα Βαλκάνια και την Ελλάδα. Το τελευταίο κυμάνθηκε σε ύψος χαμηλότερο του Ολύμπου και έτσι το βουνό λειτούργησε ως «φυσικό σύνορο». H Ήπειρος εμφανίζεται στους χάρτες "καθαρή" από ραδιενέργεια. Αντίθετα η Θεσσαλία, η Κεντρική Μακεδονία και τμήμα της Στερεάς Ελλάδας παρουσιάζουν υψηλές συγκεντρώσεις».
To Φίχτι είναι ένα μικρό χωριό στον Νομό Αργολίδας. Λίγες μόνο ημέρες αφού το ραδιενεργό νέφος ήρθε στην Ελλάδα, μια τοπική βροχή ξέσπασε πάνω από το χωριό και στην περιοχή περιμετρικά του. Τα ραδιενεργά στοιχεία έπεσαν στο έδαφος. Αυτό το μικρό χωριό παρουσίασε - και εξακολουθεί να παρουσιάζει έως σήμερα - υψηλές τιμές καισίου.
Δείτε το ιστορικό του δυστυχήματος στο Τσερνόμπιλ από τη μελέτη του ΕΜΠ στο http://www.tanea.gr/ptr.pdf
Έγινε ποτέ μία σοβαρή, ενδελεχής έρευνα βάθους δημοσιογραφική ή άλλη;
Δημοσιεύτηκε ποτέ ένα βιβλίο πάνω στο θέμα αυτό;
Δεν υπάρχουν ευθύνες και ποιές είναι αυτές;
Σταύρος Π. Παπαμαρινόπουλος
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
