Die Zeit: Τι θα κοστίσει στην Γερμανία το ελληνικό χρέος

Άρθρο γνώμης της εφημερίδας υπολογίζει τις συνέπειες τυχόν αναδιάρθρωσης.

Βερολίνο

Αρθρο γνώμης του Mark Schieritz δημοσιεύει η γερμανική εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit με τίτλο «Ακριβά θα είναι πάντα» και υπότιτλο «Αναδιάρθρωση ή διάσωση – τι θα μπορούσε να κοστίσει η ελληνική δυσπραγία στη Γερμανία».

Το δημοσίευμα αναφέρεται σε στοιχεία του Ινστιτούτου Μακροοικονομίας και Έρευνας πραγματικής οικονομίας στο Ντίσελντορφ, σύμφωνα με τα οποία μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα κόστιζε στη Γερμανία περί τα 40,6 δισ. ευρώ.

Το άρθρο έχει ως εξής:

«Ο έλληνας υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου θέλει να ξέρει: Ενας ειδικός σε θέματα τρομοκρατίας είναι πλέον επικεφαλής φοροεισπράκτορας, ενώ με το Google Earth οι Αρχές ερευνούν για παράνομες πισίνες και βίλες.

Ο χρόνος λιγοστεύει. Αυτή την εβδομάδα μια διεθνής ομάδα ελεγκτών ερευνά τα λογιστικά βιβλία της κυβέρνησης και οι χρηματαγορές έχουν αποφανθεί προ πολλού. Δεν πιστεύουν πλέον ότι οι Ελληνες θα τα καταφέρουν να ελέγξουν το δημόσιο χρέος τους μέχρι το 2012. Τότε η χώρα θα πρέπει και πάλι να δανειστεί μόνη της χρήματα στην αγορά κεφαλαίων. Αν δεν το κατορθώσει αυτό, υπάρχουν δύο δυνατότητες: Ή η Αθήνα θα κηρύξει πτώχευση ή η ΕΕ θα επιβάλει νέο πρόγραμμα. Αντικρουόμενες είναι οι απόψεις για το ποια από τις δύο θα συνέφερε περισσότερο.

Το ζήτημα αυτό διχάζει και τη γερμανική κυβέρνηση. Κυρίως το FDP πιέζει να κλείσουν το ταχύτερο δυνατόν οι κρουνοί χρηματοδότησης της Ελλάδας. Όσο περισσότερος χρόνος περνά – φοβούνται ορισμένοι Φιλελεύθεροι – τόσο μεγαλύτερος θα είναι στο τέλος ο λογαριασμός. Κι αν δεν μπορέσει τώρα να περάσει μια αναδιάρθρωση χρέους, η συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών θα είναι και στο μέλλον δύσκολη. Μέχρι τώρα έχουν εμβαστεί στην Ελλάδα από τη Γερμανία 8,4 δισ. ευρώ.

Οταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα το 2013, θα έχουν δοθεί 22,4 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τον μέχρι τώρα προγραμματισμό, μόνο κατά το επόμενο και μεθεπόμενο έτος οι Ελληνες πρέπει να δανειστούν από ιδιώτες επενδυτές 64,6 δισ. ευρώ. Αν η ΕΕ αναλάβει να καλύψει και αυτό το ποσό, η Γερμανία θα επιβαρυνόταν επιπλέον με 18,5 δισ. ευρώ.

Ας σημειωθεί βέβαια ότι πρόκειται για δάνεια. Η ελληνική κυβέρνηση έχει υποσχεθεί ότι θα τα αποπληρώσει. Το ερώτημα είναι πόσα από αυτά. Ο Παπακωνσταντίνου ρώτησε ήδη μια φορά αν θα ήταν δυνατό να μειωθεί το επιτόκιο.
Αλλά και μια αναδιάρθρωση του χρέους δεν γίνεται χωρίς κόστος.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις των οίκων αξιολόγησης, θα πρέπει να διαγραφεί τουλάχιστον το 50% του χρέους, για να μπορέσει να ορθοποδήσει η Ελλάδα. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Ινστιτούτου Μακροοικονομίας και Ερευνας πραγματικής οικονομίας στο Ντίσελντορφ, μια τέτοια εξέλιξη θα επιβάρυνε τις γερμανικές τράπεζες με 25 δισ. ευρώ.

Ενα μέρος του κόστους θα κατέληγε στους φορολογούμενους, επειδή μάλλον δεν θα μπορούσαν να αντέξουν όλες οι τράπεζες αυτές τις απώλειες και το κράτος θα έπρεπε να ενισχύσει τα κεφάλαιά τους – τη στιγμή μάλιστα κυρίως οι δημόσιες τράπεζες κατέχουν ακόμα πολλά ελληνικά κρατικά ομόλογα και δεν έχουν διαγράψει ακόμα το μεγαλύτερο τμήμα των διαθεσίμων τους. Αλλά και οι επενδύσεις σε επιχειρήσεις και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ελλάδας θα πλήττονταν, επειδή πολλές ελληνικές τράπεζες θα κατέρρεαν, αν το κράτος δεν πληρώνει πλέον μέρος των χρεών του.

Σ’ αυτά προστίθενται άλλα 4,2 δισ. ευρώ από τις μέχρι τώρα καταβληθείσες δόσεις της δανειακής βοήθειας, που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως οι απαιτήσεις των ιδιωτών πιστωτών και γι’ αυτό θα περικόπτονταν επίσης κατά 50%. Επιπλέον, πλήγμα θα δεχόταν και η ΕΚΤ, επειδή αγόρασε ελληνικά ομόλογα και δέχεται ελληνικά αξιόγραφα ως ασφάλεια, όταν οι ελληνικές τράπεζες δανείζονται από αυτήν χρήματα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Deutsche Bank, η ΕΚΤ θα είχε απώλειες ύψους 40 δισ. ευρώ.

Απ’ αυτά η Γερμανία θα επιβαρυνόταν με το 1/3 περίπου, δηλαδή με 11,4 δισ. ευρώ.

Συνολικά, πρόκειται το πολύ για 40,6 δις. ευρώ, τα οποία θα έπρεπε να επωμιστεί ο γερμανός φορολογούμενος. Εκτός εάν η αναδιάρθρωση συμπαρέσυρε και άλλα κράτη στον γκρεμό. Τότε το κόστος θα ήταν μεγαλύτερο. Γι’ αυτό η περικοπή του χρέους είναι λιγότερο δημοφιλής στους συντηρητικούς. «Με μια αναδιάρθρωση του χρέους δεν πετυχαίνουμε τον στόχο μας καλύτερα, γρηγορότερα ή με μικρότερο κόστος», δηλώνει ο ειδικός επί δημοσιονομικών θεμάτων της ΚΟ του CDU Klaus-Peter Flosbach.

Φθηνότερη θα ήταν ίσως μια συντεταγμένη αναδιάρθρωση, π. χ. με «ενέσεις» κεφαλαίων για τις ελληνικές τράπεζες. Σ’ αυτή την περίπτωση η ΕΚΤ θα έπρεπε απλώς να διαγράψει τα κρατικά της ομόλογα και οι απώλειές της θα ανέρχονταν μόνο σε 12 αντί 40 δισ. ευρώ.

Ωστόσο, και αυτός ο τρόπος είναι ριψοκίνδυνος. Εδώ θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας της ΕΕ, επειδή η Ελλάδα δεν έχει τα μέσα για να εξυγιάνει τις τράπεζες. Και στο τέλος – φοβούνται οι πολέμιοι της αναδιάρθρωσης – θα ανταμειφθούν οι λάθος άνθρωποι: Οι ξένοι πιστωτές θα πρέπει να ματώσουν, ενώ οι έλληνες πιστωτές θα σώζονταν.»

ΤΟ ΒΗΜΑ

Αποστολή: Δημήτρης Κεφαλίδης (Γερμανία)