Δημήτρης Τσοβόλας: To Μνημόνιο ήταν προαποφασισμένο από την κυβέρνηση

Συνέντευξη στο Λάμπρο Καλαρρύτη

Το Μνημόνιο αποτελεί καταστροφή για τη χώρα, θα οδηγήσει σε ύφεση την οικονομία και σε αύξηση, αντί για μείωση, του δημόσιου χρέους, δηλώνει ο Δημήτρης Τσοβόλας μιλώντας στα «Επίκαιρα», απευθύνοντας, παράλληλα, μομφή στην κυβέρνηση ότι η επιλογή «ήταν προσχεδιασμένη, για να ελέγξουν και οικονομικά οι ΗΠΑ την ΕΕ και το ευρώ». Ο κ. Τσοβόλας εκτιμά ότι «έρχονται μεγάλες κοινωνικές αναταραχές» και περίοδος πολιτικής αστάθειας, ενώ ασκεί σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση για την τροπολογία, σύμφωνα με την οποία όλα τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις θα διατίθενται για τη μείωση του χρέους.

Καταρχάς, να σας ρωτήσω, επειδή έχετε χρηματίσει υπουργός Οικονομικών, αν το Μνημόνιο «βγαίνει», αν θα οδηγήσει σε μείωση του ελλείμματος και του χρέους.

Το Μνημόνιο αποτελεί καταστροφή για την πραγματική οικονομία και την κοινωνία. Θα οδηγήσει σε βαθιά ύφεση και, κατά συνέπεια, σε αύξηση, αντί για μείωση, του δημόσιου χρέους, σε σημαντική αύξηση της ανεργίας, σε σημαντική μείωση του Κοινωνικού Κράτους και σε εξαθλίωση των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Απ’ ό,τι φαίνεται πάμε για επιμήκυνση του συνολικού χρέους. Αρκεί ή βλέπετε «κούρεμα» στην πορεία; Επίσης, πέραν του αν η αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη ή όχι, θα έπρεπε να την επιδιώξουμε; Ποιες επιπτώσεις θα υπάρξουν;

Η επιμήκυνση και μόνο απλά μεταθέτει και δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα, θα αυξήσει το δημόσιο χρέος, θα επιμηκύνει την απαράδεκτη κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας, αφού θα επιμηκύνει για δεκαετίες τον έλεγχο της οικονομίας και της κοινωνίας από τους δανειστές. Η επιμήκυνση, σε συνδυασμό με την πώληση των ΔΕΚΟ –ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λπ.– και της δημόσιας ακίνητης και κινητής περιουσίας, που περιλαμβάνεται στο επικαιροποιημένο Μνημόνιο, εξυπηρετεί μόνο τους δανειστές (αεριτζήδες), αφού προβλέπεται και νομοθετικά ότι το τίμημα θα διατίθεται αποκλειστικά και μόνο για την πληρωμή του δημόσιου χρέους. Είναι, βέβαια, τραγικό το ότι αυτή η κυβέρνηση τόλμησε και κατέθεσε αιφνιδίως τροπολογία στη Βουλή, με την οποία προβλέπεται αυτή η ρύθμιση, κάτι που δεν υπάρχει σε καμία χώρα. Αυτό αποκαλύπτει με σαφήνεια ότι η κυβέρνηση αυτή λειτουργεί ως «υπάλληλος» των κατακτητών-δανειστών και όχι ως υπηρέτης της Ελλάδος και του ελληνικού λαού.

Συμμερίζεστε την άποψη ορισμένων νομικών ότι το Μνημόνιο είναι παράνομο, διότι έπρεπε να έχει ψηφιστεί από αυξημένη πλειοψηφία στη Βουλή; Ότι τίθεται θέμα νομιμότητας, άρα και πολιτικών ευθυνών;

Ασφαλώς συμμερίζομαι αυτή τη νομική άποψη. Οι ευθύνες των αρμοδίων είναι μεγάλες όχι μόνο για τη διαδικασία, αλλά κυρίως για το απαράδεκτο και βλαπτικό για τη χώρα, την οικονομία και την κοινωνία περιεχόμενο του Μνημονίου.

Ο κ. Παπανδρέου λέει ότι δεν υπήρχε άλλη λύση, πηγαίναμε για χρεοκοπία. Παρεμπιπτόντως, πώς αποτιμάτε την όλη πορεία και στάση του μέχρι τώρα στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ;

Σε βέβαιη χρεοκοπία οδηγεί η πολιτική του Μνημονίου, η οποία έχει αυξήσει το δημόσιο χρέος, οδήγησε σε κλείσιμο χιλιάδες επιχειρήσεις όλων των οικονομικών μεγεθών και αποδιαλύει ό,τι απέμεινε από την πραγματική οικονομία. Παράλληλα, έπαυσε το υπουργείο Οικονομικών να πληρώνει τις υποχρεώσεις του Δημοσίου απέναντι στους προμηθευτές του, στους εργολάβους δημοσίων έργων, να αποδίδει ΦΠΑ κ.ά.

Ασφαλώς υπήρχε άλλη λύση εκτός ΔΝΤ, αλλά όμως αποδεικνύεται σήμερα ότι η κυβερνητική επιλογή ήταν προσχεδιασμένη, για να ελέγξουν και οικονομικά οι ΗΠΑ –και το δολάριο– την ΕΕ και το ευρώ.

Με το πολιτικό σας αισθητήριο πώς βλέπετε να τελειώνει όλη αυτή η ιστορία για το ΠΑΣΟΚ και εν γένει για το πολιτικό σύστημα; Εκτιμάτε ότι θα επέλθουν ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό;

Σίγουρα πολύ σύντομα έρχονται μεγάλες κοινωνικές αναταραχές, γιατί οι άνεργοι, οι νέοι, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι μικρομεσαίοι δεν θα αντέξουν τα νέα σκληρά μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση με την τρόικα. Εκτιμώ, κατά συνέπεια, ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας και πολιτικών ανακατατάξεων. Κλείνει οριστικά ο μεταπολιτευτικός κύκλος και ο ελληνικός λαός θα δώσει λύση. Θα προκύψουν νέα κόμματα, ελεγχόμενα και μη από τα γνωστά παράκεντρα της εξουσίας.

Με δεδομένη πλέον την κατάσταση, τι, κατά τη γνώμη σας, χρειάζεται σε επίπεδο οικονομικής πολιτικής αλλά και πολιτικά για να βγούμε από την κρίση;

Χρειάζεται ριζική αλλαγή της οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής πολιτικής. Χρειάζεται η εφαρμογή μιας πολιτικής που θα επιδιώκει τη σταθεροποίηση της οικονομίας μέσα από ανάπτυξη, που θα φέρει απασχόληση και όχι συσσώρευση κεφαλαίου στους αεριτζήδες του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Μια οικονομική πολιτική που δεν θα βλέπει την κοινωνία ως μάζα, μέσα από δείκτες και αριθμούς. Μια οικονομική πολιτική που θα λαμβάνει υπόψη της ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει αλληλεγγύη. Υπάρχουν μόνο εθνικά συμφέροντα των κρατών-μελών της. Θα πρέπει να προωθηθεί η μεικτή οικονομία –ιδιωτικός και δημόσιος τομέας– και όχι η άκριτη ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ, για να εξασφαλιστούν και να εξοφληθούν οι δανειστές. Έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα και παρέμβαση του κράτους μέσω μεγάλης κρατικής τράπεζας, ώστε να χρηματοδοτούνται οι βιώσιμες παραγωγικές επενδύσεις και επιχειρήσεις. Χρειάζεται, επίσης, διαφάνεια στην ανάθεση των μεγάλων έργων και των προμηθειών του δημόσιου τομέα. Κυρίως, όμως, χρειάζεται πολιτιστική επανάσταση. Χρειάζεται πολιτική ξανά και όχι διαχείριση της κρίσης του αδιέξοδου καπιταλιστικού συστήματος. Επίσης, πρέπει να μπει τέλος στη διαπλοκή.

Την αντιμνημονιακή στάση Σαμαρά πώς την κρίνετε;

Υποκριτική.

Την παραπομπή Τσοχατζόπουλου πώς την είδατε; Θα αναλαμβάνατε την υπεράσπισή του;

Υποκριτική. Επιπλέον, ο περιορισμός του ελέγχου σε χρονική περίοδο και πρόσωπα εξοργίζει τους πολίτες. Πιστεύω ότι δεν θα χρειαστεί συνήγορο υπεράσπισης ο Τσοχατζόπουλος.

Γιατί αποσυρθήκατε από την ενεργό πολιτική; Σκέφτεστε, αλήθεια, επανενεργοποίησή σας;

Γιατί η διαπλοκή κομμάτων και πολιτικών προσώπων, με την οικονομική και εκδοτική ελίτ, είχε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, που ανεξάρτητοι πολιτικοί σχηματισμοί και πολιτικά πρόσωπα δεν μπορούσαν να επιβιώσουν. Επιπλέον, γιατί σε δύο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις (2000 και 2004) οι ψηφοφόροι δεν μας τίμησαν με την ψήφο τους. Παρ’ όλα αυτά, δεν έπαυσα να στηρίζω κοινωνικά κινήματα, να συμμετέχω στους αγώνες των εργαζομένων και να παρακολουθώ στενά τις πολιτικές εξελίξεις. Βεβαίως, στη ζωή και στην πολιτική δεν μπορείς να λες ποτέ «ποτέ»...

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα: 05/05/2011

Επίκαιρα

Αποστολή: Γιώργος Θαλασσινός