Αγαπημένε μου Πιτσιρίκο, χάρηκα με το γράμμα σου.

Είχα αρχίσει να φοβάμαι ότι με τα sms , τα smiles και τα emoticons είχε εξαντληθεί ο πλούτος της καρδιάς σου και η έκφραση μέσα από τον όμορφο γραπτό λόγο, της πιο γλυκιάς γλώσσας του κόσμου, που εδώ στη ξενιτιά  κοντεύω να ξεχάσω.

Αντιλαμβάνομαι πως είναι θλιβερό που κόπηκαν οι βόλτες στο κέντρο. Θυμήσου όμως, ότι έτσι μειώνεται και ο ερεθισμός (και εθισμός) της άμετρης κατανάλωσης. Από homo sapiens κινδυνεύαμε να εξελιχθούμε σε homo consumiensis και μόνο.

Φυσικά και βρίσκω απαίσιο να σου κλέβουν το κινητό οι ζητιάνοι. Μήπως όμως δεν είναι μόνο οι ζητιάνοι, αλλά και απλοί απελπισμένοι οικογενειάρχες που αναζητούν με αυτό τον τρόπο μια έστω πρόσκαιρη λύση στο πρόβλημα αναζήτησης του «επιούσιου» άρτου; Και μήπως ονομάζουμε «ζητιάνους» όσους δεν φορούν Prada και Armani;  Ασε που εδώ που τα λέμε προκαλείς και εσύ με το κινητό τελευταίου τύπου, που να κάνει τα πάντα, μέχρι και την μπουγάδα σου εξ αποστάσεως. Ομολόγησε, πιτσιρίκο, το έχεις και σύ λίγο παρακάνεις με το κινητό σου, που λές και αντικατέστησε τον βιολογικά απερχόμενο …σκωληκοειδή και φαντάζει …οργανική προέκταση του χεριού σου…..ως Handy!

Φαντάζομαι βέβαια όλο αυτόν τον συρφετό των ανθρώπων που αναφέρεις να είναι αρκετά ενοχλητικός, ιδιαίτερα όταν θέλεις να απολαύσεις τον καφέ σου. ΄Όμως ίσως σου διέφυγε στην καθημερινή τριβή και τύρβη, ότι είναι και αυτοί άνθρωποι, θεού εικόνες, που ίσως δεν είναι τόσο εκλεπτυσμένοι να κρύβουν την κατάντια τους, όπως οι «ρακένδυτοι πλούσιοι» στα σκαλιά της εκκλησιάς, οι μεγαλέμποροι που σε κλέβουν «κυριλέ» ανεβάζοντας ύπουλα τις τιμές και μειώνοντας την ποσότητα, οι «καλλιτέχνες» μας που είναι in επειδή ρουφάνε την κοκαϊνη στα σκάφη αναψυχής ή πριν βγουν στο παλκοσένικο, όπου θα πάς να τους λουλουδώσεις, οι «καθώς πρέπει» κυρίες των …απανταχού του ανεμολογίου πλουσίων προαστίων που περιμένουν να φύγει ο κερασφόρος σύζυγος για να επιδοθούν στο σπόρ «Καίτη, ποιος θα μου πάρει τώρα το Bulgari βραχιολάκι» , έχοντας ήδη σταμπάρει το «τεκνό» - γκόμενο της συμφοράς, που τους γνώρισε πάντα μια «καλή φίλη από το κομμωτήριο», ως μαστροπός πολυτελείας….

Οσο για το κυνηγητό, αυτό είναι παντού καθημερινότητα. Αλλά μόνο στην Αθήνα μας, παραδέξου το, δεν κυνηγάνε τους πραγματικούς κλέφτες: αυτούς τους αφήνουν να νομοθετούν και να κυβερνούν. Κυνηγάνε όμως τον μισθοσυντήρητο πατέρα, που δεν βγαίνει να πληρώσει τη δόση στην εφορία, το συνταξιούχο που δεν έχει να πληρώσει τα φάρμακά του και τόσους άλλους ταλαίπωρους. Κυνηγάνε στην Αθήνα, αλλά τους λάθος ανθρώπους. Και αυτό δεν είναι παιχνίδι, είναι έγκλημα. κάποιον άλλον. Δεν παίζουν κυνηγητό – κυνηγάνε τους κλέφτες.

Σίγουρα είναι ενοχλητικό να σου ζητούν λεφτά, ιδιαίτερα όταν δεν έχεις να τους δώσεις. Αλλά , πίστεψέ με, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχεις. Μήπως τα έχουν άλλοι, που θα΄πρεπε και σύ με τη σειρά σου να τους τα ζητήσεις; Διότι κάπου διάβασα, με τα λιγοστά πια ελληνικά μου, από δημόσια χείλη ότι «λεφτά υπάρχουν». Εύχομαι να μη με κοροϊδεύεις. Και να μην αυτοκοροϊδεύεσαι, πιτσιρίκο μου. Και αντί να σε σταματούν εσένα στα δέκα μέτρα, όπως λές, καιρός να ξεσηκωθείς και να τους στήσεις εσύ…στα «δέκα μέτρα».

Το να κυκλοφορείς σαν λέτσος δεν μπορώ να το φανταστώ. ΄Ησουν πάντα cool και καλοντυμένος στην πένα, αυτό σου έγινε Δευτέρα φύση, δεν αλλάζει. Διαμόρφωσες χαρακτήρα με τα μοντελάκια και έτσι έκρινες πάντα και τους άλλους, κατά τη γνώμη μου όχι πάντα δίκαια. Ισως το μυστικό που μου κρύβεις είναι να μη θέλεις να δώσεις …στόχο στην εφορία, από την οποία τόσα χρόνια διέφευγες «λαθρα βιώσας». Πιτσιρίκο, μεταξύ μας, φιλαράκι είσαι, όλοι έτσι δεν κάναμε;

Οσο για το αυτοκίνητο που δεν έχεις. μικρό το κακό. ΄Εχει ο κολλητός σου. Και χιλιάδες αυτοκίνητα, από αυτά με τις «μηδενικές πρώτες 70 δόσεις» έχουν τα …παρκινγκ των τραπεζών και των εταιρειών leasing.. Πάρε ένα από αυτά, καημένε. Και με λίγο λάδωμα στην Τροχαία, γλυτώνεις τις κλήσεις, ξέρεις εσύ. Και αν στο γδάρουν…ε, και….τις ασφάλειες όπου θα παρουσιάσεις το …βανδαλισμό με πλαστά τιμολόγια, τι τις έχουμε. Κάνεις ότι δεν ξέρεις, πονηρούλη…

Μου λές ότι δεν έχεις σπίτι. Καλά, και το εξοχικό , πλάϊ στο κύμα, που καβαλούσε παράνομα την ακτογραμμή, τι το΄κανες; Και εκείνο που σού έγραψε ο εργολάβος θείος, από τα «μαύρα|» που είχε βγάλει στην οικοδομή, δεν στο δίνει να μένεις; Βρε τον άπληστο…Δεν πειράζει, αφού έτσι γνώρισες και σύ την ….αλληλεγγύη έστω και από την ανάποδη. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.

Ομολογώ, ότι η ανεργία σου είναι πρόβλημα, που δεν σηκώνει αστεία. Αλλά βρε τζαναμπέτη, θυμάσαι πόσες φορές μου έλεγες, πως στο Δημόσιο που εργάζεσαι πάς μόνο από Δευτέρα μέχρι Πέμπτη και μετα, λίγο απεργία, λίγο συνδικαλισμός για το «θεαθήναι», λίγο «εξωτερικές εργασίες», τράβαγες το Σαββατοκύριακο και την έκανες για Πόρτο Χέλι με το φουσκωτό; Εσύ βρε τέρας δεν μου έλεγες, πώς υπολόγιζες το επίδομα ανεργίας με το οποίο συμπλήρωνες το «πακέτο» που έπαιρνες από την δεύτερη, την αδήλωτη «δουλίτσα», στην εταιρεία που κρατούσες τα λογιστικά και …φούσκωνες τους ισολογισμούς. Ξεχασιάρη….

Δεν σε καταλαβαίνω, όμως, όταν διαμαρτύρεσαι που έχετε άστεγους. Μα δεν είναι αυτοί, που δεν θέλετε να τους βάλετε στα σπίτια σας, που κρατάτε ανοίκιαστα με την ελπίδα να βρείτε μεγαλύτερο ενοίκιο; Δεν είναι αυτοί, που ανεξέλεγκτα τους αφήνετε να εκμεταλλεύονται το ιερό δικαίωμα του ασύλου και που για λόγους σοσιαλιστικού καθωσπρεπισμού και πλέριας αριστερίστικης αγκαλιάς τους αφήνετε να ξεμπαρκάρουν στα ακρογιάλια μας, για να έχετε φτηνό εργατικό δυναμικό και λουλουδοκόριτσα με ανοιχτά…. μυαλά (και πόδια); Δεν το βρίσκω σωστό, να έχεις δυο μέτρα και δυο σταθμά. Αμάν πιά!

Με τρόμαξε αυτό που είπες για τις αυτοκτονίες. Βέβαια, τετοιες έχουμε και εμείς, καθότι καλοζωισμένοι. Αλλά αποκλείω, οι Αθηναίοι να δοκιμάσουν ομαδική αυτοκτονία. Δεν το χρειάζονται, διότι τα σαββατοκύριακα, οι αργίες , οι διακοπές στις εθνικές καρμανιόλες αρκούν για να κατεβάσουν τον πληθυσμιακό κίνδυνο στα πολιτικώς και κοινωνικώς αποδεκτά όρια. Προς τι να αυτοκτονήσεις, όταν το κράτος μεριμνά για τον θάνατό σου με άψογα υπολογισμένη στατιστική ακρίβεια σε σημείο που να είσαι ευτυχής να ακούς στο δελτίο ειδήσεων ότι «ευτυχώς αυτό το Πάσχα δεν ξεπεράστηκε ο αριθμός των 235 νεκρών του Πάσχα του προηγουμένου έτους…».

Να χαίρεσαι που οι φίλοι μας δεν τρέχουν πιά. Με ένα κλίκ στο facebook και νάτοι κοντά σου. ΄Αλλωστε 10 sms την ημέρα σε γλυτώνουν από το κέρασμα σε μπύρες και καλαμαράκια στην ακρογιαλιά. Δεν λέω, παλιά ήταν αλλιώς. Η παρέα, η θάλασσα, η κιθαρίτσα, το τραγούδι…. Αλλά δόξα των θεώ, έχουμε το you tube, προχωρήσαμε Πιτσιρίκο, καιρός να εκμοντερνισθείς και εσύ, αδιόρθωτε ευρωπαίε του Νότου (και του Νόστου).

Εντάξει, δε λέω, εγώ εδώ μπουζούκια και ελληνοβαρελάδικα δεν έχω. Και κοντεύω να ξεχάσω και την ελληνική τσιφτετελομουσική made in Turkey, και δουλεύω ασταμάτητα, οκτάωρο και υπερωρίες άμα λάχει. Και το τσιγάρο από τον συνάδελφο τράκα, δεν γίνεται. Με χρεώνει 10 σεντ! Αλλά , αν δεν δουλέψω , ποιος θα με ταϊσει, πως θα’ρθω διακοπές Ελλάδα, για λίγο Ηλιο και Θάλασσα,  να μου τα πάρετε διπλά και τρίδιπλα (πανάθεμά με, δεν πήγαινα 6άστερο στη Μαγιόρκα, αντί να έρθω στο σαλέ…στα ΄Ανω Ζαρουχλέϊκα να κάνω …spa και να φάω την ολλανδική ντοματοσαλάτα σε τιμές μαύρου χαβιαριού και σερβίρισμα από γκαρσόνι με νυχάκι «πενθέ»;)

Και φυσικά θα μπορούσα να σου στείλω μερικά από τα αποταμιευμένα μου για τις διακοπές σου, αν δεν είχες τη δυνατότητα καημενούλη μου να ξεσκίσεις την «Visa» κάρτα σου και να πάρεις «Διακοποδάνειο»!!! (Δεν φαντάζεσαι πόσο δύσκολο ήταν να δώσω στον Βολφγκανγκ να καταλάβει γιατί , αφού δεν έχετε λεφτά, παίρνετε δάνειο για διακοπές και δεν απλώνετε τα πόδια μεχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα… Με έβγαλε τρελή. Ασε, που δεν μπορούσα να το μεταφράσω σε καμιά ευρωπαϊκή γλώσσα, ούτε βασκικά να ήταν…)

Λοιπόν γλυκέ μου Πιτσιρίκο, τώρα πρέπει να σταματήσω την όμορφη επικοινωνία μας. Νομίζω ότι σου απάντησα σε όλα τα σημεία, ξέρω , είσαι και τελειομανής. Τώρα ξέρεις, πρέπει να κάνω την φορολογική μου δήλωση, να πληρώσω τους λογαριασμούς μου μέσω Internet εμπρόθεσμα, να ετοιμαστώ για την επίσκεψή μου στην γριά γειτόνισσα, που δεν έχει κανέναν και την περιθάλπω εγώ. Βλέπεις, η κόρη της πήρε κάποιο δικό μας (την …καμάκωσε στη Ρόδο κάποιο καλοκαίρι) και αυτοί βρίσκονται κάθε τρείς και λίγο διακοπές στην pub που άνοιξε ο Ανέστης (έτσι τον λένε) στο Φαληράκι…

Θα σου γράψω όμως σύντομα, για το πότε θα έρθω. Εσύ φρόντισε, οι κυβερνήτες μας να αλλάξουν μυαλά. ΄Η να αλλάξετε κυβερνήτες. Ξέρω ότι θα τα καταφέρεις. Είσαστε καταφερτζήδες εσείς οι συμπατριώτες: αφού ακόμα κι εμένα καταφέρατε να με στείλετε στην μετανάστευση. Όχι το 1963. Πέρυσι.

Σε φιλώ

Μαρία

Υ.Γ. Τώρα ούτε εσύ μπορείς να πεις ότι δεν σου γράφω. Έχω και μάρτυρες.

Σχετικό άρθρο:

Γράμμα στη Μαρία - Του Πιτσιρίκου

* Ο κ. Γ.Βλαχόπουλος είναι δικηγόρος στο Μόναχο, μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Κοινότητας Μονάχου, του ΔΣ της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας και Σύμβουλος του Προέδρου ΣΑΕ

www.vlachopoulos.info