Εξομολογήσεις αποκλεισμένων βουλευτών - «Έφυγα σαν κυνηγημένη για να μη φάω τη μούτζα της αρκούδας»

Η επόμενη μέρα του αποκλεισμού τους μέσα στο κτίριο του Κοινοβουλίου από τους «αγανακτισμένους» και έχοντας ζήσει την «εμπειρία» της φυγάδευσης μέσα από τον Εθνικό Κήπο, βρίσκει τους «αποκλεισμένους» βουλευτές, τουλάχιστον σοκαρισμένους.

Ήταν ένα βράδυ σαν όλα τα προηγούμενα. Βουλευτές (μεταξύ τους και δυο υπουργοί, οι κ.κ. Χρυσοχοΐδης και Ξυνίδης και ο πρόεδρος του Σώματος, Φίλιππος Πετσάλνικος που επέβλεπε τα σχέδια για τις εξόδους διαφυγής), εργαζόμενοι και δημοσιογράφοι μέσα στο κτίριο του Κοινοβουλίου και απέξω χιλιάδες κόσμου από το κίνημα των «Αγανακτισμένων». Αυτή τη φορά, όμως, τα πράγματα έφυγαν λίγο από τον έλεγχο.

Αφού στην αίθουσα της Ολομέλειας αντάλλαξαν κατηγορίες για το Μνημόνιο και τα νέα μέτρα που έρχονται για να βγει η χώρα από την κρίση, οι βουλευτές άρχισαν να αποχωρούν. Και τότε, οι περίπου 200 άτομα που βρίσκονταν εντός του κτιρίου, βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στην είσοδο. Στον «τομέα 55» όπως ακούστηκε να λέει από τον ασύρματο ο φρούραρχος Ι. Καραϊσκος.

Η ανησυχία για το τι επρόκειτο να συμβεί, δεδομένη. Ειδικά όταν από τον ασύρματο άκουγαν τις συνομιλίες με τα ΜΑΤ που βρίσκονταν επί της Β. Σοφίας. Ποιος ξεκίνησε το... κίνημα για να μη μπορούν να φύγουν βουλευτές, εργαζόμενοι και δημοσιογράφοι από τη Βουλή; Ένας Κρητικός, αγνώστων λοιπών στοιχείων. Και ήταν απορία αστυνομικών προς αστυνομικούς γιατί κανείς δε φρόντισε να τον προσάγει για εξακρίβωση στοιχείων.

Όταν ακούστηκε ότι «τα πράγματα χειροτερεύουν» και τις επόμενες μέρες θα κλιμακωθούν, η ανησυχία έγινε πιο έντονη και άπαντες άρχισαν να αναζητούν διεξόδους φυγής. Μόνο που ορισμένοι ανησυχούσαν λίγο περισσότερο γιατί είναι αναγνωρίσιμοι.

Κλούβες των ΜΑΤ κατάφεραν να ανοίξουν λωρίδα διαφυγής, αλλά λίγοι αποφάσισαν να αποχωρήσουν. Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ, Μάκης Βορίδης άλλαξε γνώμη και αντί να φύγει από τον Εθνικό Κήπο, επέλεγε την κύρια είσοδο. Και ήρθε αντιμέτωπος με το πλήθος που τον «στόλισε» με κάθε είδους κοσμητικά επίθετα.

«Δε μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Να μην μπορούμε να βγούμε ή να μπούμε στη Βουλή; Βρισκόμουν στη Βουλή και στα γεγονότα του Δεκέμβρη, δεν φοβήθηκα γιατί διαπίστωσαν δεν ήταν αυτή τη φορά άγρια τα πράγματα, όπως ήταν τον εκείνον τον Δεκέμβρη. Αλλά ένα είναι το γεγονός ότι δεν μπορούσες να βγεις από τη Βουλή», έλεγε σε συναδέλφους του.

Όσο περνούσε η ώρα, τα πράγματα αγρίευαν. Όπως και τα συνθήματα («να καεί, να καεί το μπ... η Βουλή» το κυριότερο). «Ήταν προφανές όταν υπάρχει συγκέντρωση έξω από τη Βουλή και η Βουλή είναι ανοιχτή ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο» είπε ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης, Κώστας Γείτονας, αφήνοντας σαφείς αιχμές για ελλιπή μέτρα ασφαλείας. «Περίμενα να ηρεμήσει η κατάσταση. Όχι δεν φοβήθηκα καθόλου. Απλώς πήγα στο εντευκτήριο και έφαγα ένα τοστ. Την ίδια ώρα άλλοι συνάδελφοί μου προσπαθούσαν να διαφύγουν μέσω του Κήπου», πρόσθεσε. Το παράδειγμά του ακολούθησαν κι άλλοι, που ανέβηκαν στο εστιατόριο για να δειπνήσουν, περιμένοντας να ηρεμήσουν τα πνεύματα.

Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ όμως Αστ. Ροντούλης, αποφάσισε ξαφνικά να βγει από τη Βουλή, χωρίς συνοδεία και να κατευθυνθεί προς το μέρος των «Αγανακτισμένων». «Τι, κλείνετε την είσοδο; Κάντε ότι καταλαβαίνετε» τους είπε. Αργότερα μιλώντας με τους δημοσιογράφους έλεγε γελώντας ότι «εγώ καθημερινά πάω στα Εξάρχεια και πίνω καφέ με τους αναρχικούς, τι να τους φοβηθώ».

«Ήταν πρωτόγνωρο το συναίσθημα που είχα, βλέποντας ότι αποκλείσθηκα μέσα στη Βουλή», εξιστορούσε από την πλευρά του ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Λ. Γρηγοράτος και συμπλήρωσε «δε θυμάμαι να ξανάγινε κάτι τέτοιο. Θεωρώ απλά ότι τέτοιες καταστάσεις δεν τιμούν τον τόπο μου». Ο Νάσος Αλευράς εξήγησε ότι «μέσα σ΄ όλο τον κόσμο που διαδήλωνε ήρεμα υπάρχουν και ακραίοι που προσπαθούν να φέρουν ακραία αγανάκτηση».

«Θα τα παρατήσω όλα. Ποτέ μου δεν είχα φανταστεί ότι θα χρειαζόταν η βοήθεια πυροσβεστών, αστυνομικών και κλεφτοφάναρων για να μπορέσω να φύγω από τη Βουλή, χωρίς να φάω τη μούντζα της αρκούδας. Έφυγα μέσα από τον Εθνικό Κήπο μέσα στο σκοτάδι, σαν κυνηγημένη, στραμπούληξα το πόδι μου, όταν πάτησα μία πέτρα». Είναι η αφήγηση της βουλευτού του ΠΑΣΟΚ, Μαρίας Θεοχάρη.

Στην πρώτη της θητεία στη Βουλή, η κα Θεοχάρη έζησε ό,τι άλλοι συνάδελφοί της, που είναι χρόνια στο... κουρμπέτι, δεν έχουν ζήσει ποτέ. Το βράδυ της Τρίτης μαζί με άλλους εννέα συναδέλφους της και μερικούς υπαλλήλους της Βουλής φυγαδεύτηκαν, κυριολεκτικά, για να μην έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με το πλήθος των «αγανακτισμένων» πολιτών που τους περίμεναν στην έξοδο της Βασιλίσσης Σοφίας. Αυτή από την οποία συνηθίζεται να εισέρχονται στο κτίριο τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου και οι αρχηγοί των κομμάτων.

«Ήταν πραγματικά μαρτύριο, περπατούσαμε μέσα στο σκοτάδι, ενώ έξω φώναζαν διάφορα συνθήματα για τους πολιτικούς και για τη Βουλή. Δεν ξέραμε που πηγαίναμε. Οι φακοί μας άνοιγαν τον δρόμο. Στραμπούληξα το πόδι μου. Οι συνάδελφοί μου βουλευτές, όπως οι κ.κ. Κουράκης και Γερανίδης και Αθ. Παπαγεωργίου μου έδιναν κουράγιο, μου έλεγαν "πες ότι κάνουμε ένα ρομαντικό νυκτερινό περίπατο στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου.

Βγήκαμε, μετά από ένα τέταρτο στην έξοδο, μπροστά από το Μέγαρο Μαξίμου. Δεν ήξερα τι να κάνω. Σταμάτησα ένα ταξί και με πήγε στο Μετρό. Ο άντρας μου στο μεταξύ, γνώριζε ότι βρισκόμουν στη Βουλή, έβλεπε τις εικόνες από την τηλεόραση και δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί μου. Ήταν μια νύχτα που θα τη θυμάμαι, πάντα».

NewsIt