Οι Πόντιοι Πιλάτοι, η νήψις των χειρών και τα σχολεία Βαυαρίας - Του Γιώργου Βλαχόπουλου

Τον τελευταίο καιρό σκοτεινά σύννεφα πλανώνται πάνω από τον βαυαρικό ουρανό και σκεπάζουν βαριά τα ελληνικά σχολεία της Βαυαρίας, προμηνύοντας κακά μαντάτα. Την ίδια στιγμή «ένα φάντασμα πλανιέται», έτοιμο να καταβροχθίσει τον μοναδικό θεσμό της ελληνικής Πολιτείας , που από την δεκαετία του ΄60 υπήρξε το προπύργιο μιας ελληνικής Παρουσίας και Παιδείας στην αφιλόξενη Γή της γερμανικής ορθολογιστικής πλάνης, του παραγκωνισμού, του στραγγαλίσματος των παιδιών μέσα από μια στρατευμένη  σχολική εκπαίδευση που είχε σαν στόχο την δημιουργία όχι ελεύθερων και μορφωμένων πολιτών αλλά την «κατασκευή» ειδικευμένων ή ανειδίκευτων νέων εργατών για την κάλυψη του συνταξιοδοτικού προβλήματος της γερμανικής κοινωνίας.

Τα ελληνικά σχολεία της Βαυαρίας φαίνεται αυτή τη φορά να κινδυνεύουν ουσιαστικά να σταματήσουν τη λειτουργία τους , αφού η ελληνική Κυβέρνηση δείχνει να τα έχει «ξεγραμμένα» όσο ποτέ άλλοτε, όπως άλλωστε «ξεγραμμένες» έχει τις κοινοτικές επιχειρήσεις (των οποίων προωθεί το ξεπούλημα με τις ιδιωτικοποιήσεις) ή το πάλαι ποτέ ηρωϊκό «συνδικαλιστικό κίνημα», την  «εργατιά», τους «παλαίμαχους της ζωής» των οποίων την σωτηρία είχε «μονοπωλιακά» υποσχεθεί με το «Συμβόλαιο με το Λαό» κάποιο Σεπτέμβρη.

Γνωρίζοντας την εκπεφρασμένη άποψη των φορέων των Γονέων, που τα παιδιά τους φοιτούν στα σχολεία της ελληνικής Πολιτείας στη Βαυαρία, όπως αυτή καταγράφηκε δεσμευτικά για τελευταία φορά στην Ημερίδα για την Παιδεία της Ελληνικής Κοινότητας Μονάχου το 2009 , αλλά και των εκπροσώπων των ελληνικών Κομμάτων που δραστηριοποιούνται στην Βαυαρία , πολύ φοβάμαι, και εύχομαι ειλικρινά αν κάποιος έχει τα κότσια να με διαψεύσει (θα το χαιρόμουν μάλιστα να είμαι μια αποτυχημένη Κασσάνδρα αυτή τη φορά)  ότι οι κυβερνητικοί-κομματικοί ταγοί στο Μόναχο, ακόμα και οι επιφορτισμένοι με καθήκοντα εξυπηρέτησης του Απόδημου Ελληνισμού, τηρούν «σιγήν ιχθύος» ή άλλως «ποιούν την νήσσα», κοινώς κάνουν την πάπια και αφήνουν το «λαϊκό κίνημα» με την μορφή των παρατρεχάμενων αφελών να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά , νίβοντας τα χέρια τους σαν νέοι Πόντιοι Πιλάτοι από το «έγκλημα τούτο»…..

Γιατι φυσικά, δεν μπορούν οι κομματικοί εκπρόσωποι του κυβερνώντος κόμματος να παραδεχτούν ανοιχτά , ότι το κόμμα τους «απεμπόλησε» την ελληνική Παιδεία (και) των ελληνοπαίδων της Βαυαρίας και εφαρμόζει στην πράξη το σχέδιο εγκατάλειψης των σχολείων μας, για λόγους (όχι μόνο) οικονομικούς αλλά – δυστυχώς- και ιδεολογικούς, αφού η ελληνική μόρφωση και εκπαίδευση δεν φαίνεται να έχει θέση στην «εποχή της παγκόσμιας διακυβέρνησης» ή «διαφέντευσης»  των πολιτών, σε μια Ευρώπη δεμένη χειροπόδαρα στο άρμα μιας αδηφάγου επεκτατικής αμερικανικής πολιτικής. ΄Αλλωστε οι διώξεις ελληνόφρονων εκπαιδευτικών στη Θράκη, η παραμέληση επεξεργασίας  των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, η αποδοχή ιστορικά παραποιημένων  σχολικών εγχειριδίων αυτή την δουλική στάση δείχνουν. Και κανένας δεν έχει το θάρρος να πει κατάματα στα ελληνόπουλα τρείς ειλικρινείς κουβέντες: Παιδιά, σας γελάσαμε!

Από πλευράς κυβερνητικών κομματικών οργάνων, που γνωρίζουν αφ ενός τον πόθο των γονέων για διατήρηση των σχολείων αλλά αντιλαμβάνονται αφ ετέρου την νέα κομματική (παρα)λογική της παραίτησης από την ελληνικότητα είναι αντιληπτό, σε πόσο δύσκολη θέση βρίσκονται…. Και φυσικά δεν τολμούν να αντιδράσουν έντιμα, όσο και να το ήθελαν, εισηγούμενοι προφανώς να «αφεθεί η εξέλιξη σαν συνέπεια των κινήσεων των φορέων των Γονέων ή τρίτων», προκειμένου «να μην ζημιωθεί το κόμμα». Εναγώνια υποκρισία ανάμεσα στις αντικρουόμενες συμπληγάδες της ελεύθερης συνείδησης ,από την μια, και της κομματικής πειθαρχίας, από την άλλη….

Όμως βέβαιο είναι ότι άλλοι «εξωγενείς» θεσμοί θα εκμεταλλευτούν των κενό και θα προτείνουν σαν λύση – είτε σαν δήθεν «Ακαδημίες» είτε σαν «Εκκλησιαστικά Ιδρύματα» - τον περιορισμό της ελληνικής σχολικής Παιδείας με την κατασκευή και λειτουργία ενός μόνο «υποδειγματικού» εκπαιδευτικού ιδρύματος με τη μορφή «οιονεί Ευρωπαϊκού Σχολείου ( π.χ. του προγραμματισμένου σχολείου στο Trudering) , όπου με εξαρχής ελιτίστικο χαρακτήρα δεν θα μπορούν να φοιτούν περισσότερο από 400 μαθητές  , με ότι αυτό κοινωνικά και πολιτικά συνεπάγεται για την ελληνική παροικία μας. Όμως αυτή την «λύση» έχουν ήδη από την περίοδο Αρσένη πολεμήσει οι έλληνες γονείς του Μονάχου και οι εκπρόσωποί τους – και ειδικά ο υπογράφων με βαρύτατο προσωπικό και επαγγελματικό κόστος- τόσο ως πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, όσο και ως Μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Γονέων Βαυαρίας , με την οποία υπήρχε αγαστή συνεργασία επι προεδρίας Δημήτρη Κουτσομητόπουλου, του και νύν επιτίμου προέδρου της.

Εν όψει της σύγκλησης και συνεδρίασης της διακρατικής Επιτροπής Παιδείας μεταξύ Ελλάδας και Βαυαρίας τον ερχόμενο Μάρτη/Απρίλη 2011 θεωρώ απαραίτητο να κινητοποιηθούν όλοι οι φορείς του Ελληνισμού στην παροικία μας και να διατρανώσουν άλλη μια φορά την πίστη τους στον θεσμό των αναβαθμισμένων ελληνικών σχολείων της Βαυαρίας , στέλνοντας στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ( Κα Διαμαντοπούλου, Κα Γεννηματά) μήνυμα ότι

1.Τα ελληνικά σχολεία της Βαυαρίας , προσφέροντας την δυνατότητα διατήρησης γλώσσας και ελληνοπρεπούς παιδείας, λειτουργούν όχι μόνο ως εκπαιδευτήρια αλλά και ως φορείς και εκπρόσωποι ελληνικού πολιτισμού και στάσης ζωής και είναι απαραίτητα για την έκφραση και διεκδίκηση ελληνικών συμφερόντων στη Βαυαρία

2.Από τα σχολεία αυτά αποφοίτησαν επιστήμονες , παιδιά εργατών μεταναστών, που σήμερα χαίρουν απόλυτης εκτίμησης στον γερμανικό και ελληνικό χώρο, σαν γιατροί, μηχανικοί, φυσικοί, χημικοί, προγραμματιστές ,νομικοί , πρωτεύοντας στην επαγγελματική τους ζωή και δίνοντας ελληνική μαρτυρία, κάνοντάς μας υπερήφανους.

3.Τα ελληνικά σχολεία στη Βαυαρία , ιδιαίτερα, όπου αξιοποιούν στο έπακρο το νομικό καθεστώς της φιλοξενούσας χώρας, συγχρηματοδοτούμενα κατά 80%, είναι ένας από τους τρείς πυλώνες Ελληνικής Παρουσίας στο Εξωτερικό, μαζί με την Κοινότητα και την Εκκλησία, που κρατούν συμπαγή της ελληνική Παροικία και έτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε άμεση ή έμμεση επίθεση κατά της μητέρας πατρίδας, που τελευταία διώκεται κατά πασιφανή άδικο τρόπο.

4.Τα ελληνικά σχολεία, των οποίων το αίτημα για αναβάθμιση ποιοτική παραμένει συνεχής στόχος και επιδίωξη, είναι σε θέση να παρέχουν τα γνωστικά εφόδια, που χρειάζονται τα ελληνόπουλα ώστε να είναι ανταγωνιστικά στην αγορά εργασίας στην Γερμανία, την Ελλάδα και την Ευρώπη.

5.Η «ύπουλη» και «μουλωχτή» κατάργηση των ελληνικών μας σχολείων, τώρα που δίνεται η ευκαιρία για πραγματική αναβάθμισή τους, όπως το έχει ζητήσει η Ελληνική Κοινότητα Μονάχου, συνοψίζοντας τις θέσεις όλων των εμπλεκομένων φορέων, δεν είναι απλά «εθνική μειοδοσία» αλλά «έγκλημα καταξίωσης» και «εσχάτη προδοσία» και όσοι υπηρετούν αυτή την λογική στο βωμό της κομματικής (αν-) αξιοπρέπειας είναι δοσίλογοι και κατακριτέοι.

Αν μας ενδιαφέρει , τα ελληνόπουλα να μορφωθούν χωρίς να αφομοιωθούν, να αποκτήσουν τα εφόδια ενός ευρωπαίου πολίτη χωρίς να θυσιάσουν την γλώσσα, την ελληνικότητα και την ελληνική πρόσληψη του κόσμου , ο δρόμος είναι μόνο η διατήρηση και αναβαθμισμένη λειτουργία των αμιγών ελληνικών σχολείων (εμπλουτισμένων με γερμανικά εκπαιδευτικά προγράμματα κατά τουλάχιστον 40% των διδακτικών ωρών).

Ο αγώνας των ελλήνων Γονέων πρέπει να αναζωπυρωθεί και συνεχιστεί. Είναι χρέος μας, απέναντι  στους μετανάστες πρώτης γενιάς, είναι ευθύνη μας απέναντι στα παιδιά μας.  Ο Δούρειος ΄Ιππος της απεμπόλησης των εκπαιδευτικών δικαιωμάτων δια της «μουλωχτής» ανάληψης των σχολείων μας από άλλους «θεσμούς» δεν πρέπει να περάσει.

Γιώργος Δημ. Βλαχόπουλος

Μέλος Επιτροπής Παιδείας  και ΔΣ /ΕΚΜ

Μέλος Επιτροπής Παιδείας και ΔΣ/ΟΕΚ Γερμανίας

τ.Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Μονάχου