Το τριαντάφυλλο της Αυστραλίας - Του Γεωργίου Τσιμπερλένιου
Την στιγμή που το αεροπλάνο απογειώνονταν γλιστρώντας με μια καλλιτεχνική, γεμάτη αρμονία στροφή προς εκείνες τις θάλασσες της Ιάβας και ακόμη πιο πέρα από αυτές, θέλησα να αφήσω πίσω μου την οργή για αυτά που δεν κατάφερα, ίσως για αυτά που μου επέβαλαν.
Για να αφήσεις την πατρίδα δύο λόγους πρέπει να χεις. Η να ερωτευθείς, ή να απογοητευθείς. Δεν υπάρχουν άλλοι.
Την είχα αφήσει από έρωτα και την ξανά άφησα απογοητευμένος διότι δεν μπορούσα να απολαύσω το απέραντο βαθύ μπλε του Αιγαίου, την κάθε θεσπέσια άκρη της που σε κάνει να δακρύζεις απο την ομορφιά, την ιστορία, την γνώση, όλα αυτά που συνθέτουν το μπλε κυματισμό της γαλήνης και της ελευθερίας.
Η εργασία μου κατέρρευσε, τα χαμόγελα φύγαν. Το σπίτι άρχισε να ξεφλουδίζει και μύριζε απουσία ανθρώπων ζωντανών. Οι παιδικές φωνές φύγαν, τα σχολειά κλείναν, τα ρολά κατέβαιναν, τα τραπεζάκια άδειαζαν, οι δρόμοι ερήμωναν.
Σε ποιά Ελλάδα συνέβησαν αυτά; Στην δική μας; Στο καμάρι μας;
Ακούς μακριά την Βοή από το Σύνταγμα καθώς το ταρακούνημα των Ισπανών την προκάλεσε. Θα κοιμόμαστε.. και θα κοιμόμαστε για χρόνια, όπως και τόσα άλλα κοιμόμασταν διδαχόμενοι ότι η απληστία, η εξυπνάδα μας, η πονηριά, είναι ένα τολμηρό παιχνίδι κράτους – πολίτη.
Το κρυφτό το παίζαμε παιδιά, έγινα ενήλικας και ακόμη το παιχνίδι αυτό υπάρχει στα σοκάκια της Αθήνας, της εφορίας, της διαφυγής από την πραγματικότητα.
Ο φιλότιμος Έλληνας γεμάτος από παλμούς ελεύθερης καρδιάς, εργατικός, ατίθασος όπως του Αιγαίου τα κύματα, είναι υπόδουλος των ίδιων του των επιλογών.
Αντιδρά σαν μικρό παιδί, την στιγμή που δεν μπορεί να αυτοκρίνει τις επιλογές του. Ποια γενιά μου φταίει; ποια αποφάσισε για μένα χωρίς εμένα; τι μου έδωσαν;
Τα όρια της ηθικής, του εν βρασμού ψυχής και της Βοής που έρχεται απο το Σύνταγμα είναι το θεμέλιο της άλλης Ελλάδας; είναι η σελίδα που αλλάζει, ή το υπνωτικό που μας κοιμίζει όλο και πιο πολύ;
Ίδρωσα στο χώμα ενός μικρού χωριού φτιάχνοντας το αυθαίρετο, για το όνειρο της στέγης που μου αφαίρεσαν. Έκλεψα ρεύμα γιατί δεν διακανόνιζε το χρέος η ΔΕΗ. Έκλεψα την εφορία διότι με θεωρούσε ύποπτο ενώ ήμουν τίμιος. Πήγα στα δικαστήρια για να αθωωθώ με το φιλότιμο του “άλλου” Έλληνα . Αυτού, που ως δικαστής με καρδιά έπρεπε κανονικά να πιλοτάρει την Ελλάδα αφήνοντας πίσω αυτούς που μας έκαναν να κοιμόμαστε.
Τέτοια ευφυΐα και φιλότιμο, τέτοιο πάθος και ρομαντισμός, ζεστασιά, γνήσια Ελληνική καρδιά που θα την ξεριζώσει να στην δώσει, και όμως, με έχεις ποτίσει διαφθορά. Ανικανότητα ονείρων ανάμεσα σε τόνους χαρτιά που η στρογγυλή εθνόσημη σφραγίδα στιγματίζει.
Θέλω να σώσω τον κόσμο όλο. Τους Έλληνες που τείνουν το χέρι τους για να τους τραβήξεις μακριά από τον ύπνο. Ακούμπησα την πλάτη του άνεργου φίλου μου και είπα.. θα πάρω μακριά τον γιο μου, ακόμη και την χωρισμένη την γυναίκα μου, εσένα, και να χτενιστείς πριν έρθεις, δείχνεις παρατημένος και θα δίνεις την εικόνα μιας Ελλάδας που θρηνεί.
Ακόμη και αν αυτή η Ελλάδα σε κάνει να κλαις, να δείχνεις περήφανος, θα σου στείλω μερικά δολάρια και ένα εισιτήριο.
Κοίταξε το αεροπλάνο που με πήρε μακριά με ένα δάκρυ για την τύχη μου, ένα άλλο για την Ελλάδα που πληγώνει και αγαπιέται.
Όπου και αν πήγα, από την μακρινή Παταγονία, στις ερήμους της Νεβάδα, στα βάθη της Ασίας βρίσκοντας την πρώην γυναίκα μου, στα σκοτσέζικα λιμάνια του Μαλέγκ, παντού, χτύπος καρδιάς Ελληνικός. Μια πολυκαιρισμένη εφημερίδα “Καθημερινή” έξω από το San Diego πολλά χρόνια πριν, που δεν υπήρχε internet, σκίρτησε η ψυχή μου, χυμένες λέξεις Ελληνικές, την ακούμπησα την εφημερίδα σαν να ακουμπούσα τον Αι Νικόλα στο ξωκλήσι του θυμαριού.
Τι σε ενώνει με την Ελλάδα που σε πληγώνει και τι με το αεροπλάνο που σχίζει τον ομφάλιο λώρο με αυτήν; Τι;
Δεν είναι οι Αυστραλοί ανθρωπάκια με κοντά μπεζ σορτσάκια, καγκουρό κοάλα, Αγιοβασίληδες ντυμένοι με μαγιό. Είναι μητέρα που σε προστάτευσε στους άτιμους καιρούς για να σε στείλει πίσω ξανά όταν ποτίσεις το χώμα το Ελληνικό με νέα γενιά, αυτήν, που κάνει την Ελλάδα να λάμπει ξανά.
Όλοι άνθρωποι είμαστε στο ντορβά. Μνήμη και ανάμνηση, φιλότιμο, θάρρος και ιδανικά.
Η άσπρη γραμμή που άφηνε πίσω το αεροπλάνο πάνω στον γαλανό ουρανό, φεύγοντας μακριά, θύμιζε την Ελληνική σημαία στον φίλο που με χαιρετούσε.
Αμήν.
Τσιμπερλένιος Γέωργιος
Για τον “Παλμογράφο”
19-06-2011
Άλλα άρθρα από Χριστιάννα Λούπα
Σχολιάστε το άρθρο:
συνολικά:
| προβολή:
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος.
Η Μάχη της Κρήτης είναι γνωστή σε όλους.Μετά την κατάληψη του νησιού από τους ναζί ωστόσο, άρχισαν τα αντίποινα.
Στις 2 Ιουνίου 1941, στο χωριό Κοντομαρί Χανίων, οι Γερμανοί εκτέλεσαν 23 (;) άνδρες, ως αντίποινα για τις εκτελέσεις και τη σφαγή πολλών Γερμανών αλεξιπτωτιστών, που είχαν πέσει μέσα στους θάμνους. Πτώματα Γερμανών είχαν εντοπιστεί κοντά στο χωριό. Οι Γερμανοί όρμησαν ...
Διαβάστε το άρθρο
- Δημοφιλέστερα
Αξιολογήστε αυτο το άρθρο
