Πώς προφέρεται στα αγγλικά το όνομα «Ρομπόπουλος»; - Του Γιώργου Μαντέλα

Την πληροφορία μετέφερε από τις Βρυξέλλες, όπου βρέθηκε για να «καλύψει» την τελευταία Σύνοδο Κορυφής, συνάδελφος, που δεν πίστευε και ο ίδιος καλά καλά στα αυτιά του, όταν την άκουγε να εξελίσσεται μπροστά του. Αρχισυντάκτης μεγάλου ξένου ειδησεογραφικού πρακτορείου «έβαζε τις φωνές» στον αρμόδιο για τα ελληνικά θέματα δημοσιογράφο του δικτύου (σ. σ. υπάρχει πλέον και τέτοια ειδικότητα, έτσι όπως τα καταφέραμε), γιατί ανταγωνιστικό πρακτορείο είχε «ανεβάσει» λίγα λεπτά πριν δηλώσεις... Ρομπόπουλου για τη στάση που θα κρατήσει στη σημερινή κρίσιμη ψηφοφορία. «Το πιο αστείο απ’ όλα» θυμάται ο συνάδελφος «ήταν ο τρόπος που προέφερε το όνομα “Ρομπόπουλος”, αναψοκοκκινισμένος».

Και εύλογα γεννάται το ερώτημα: Τι απόδοση (για να χρησιμοποιήσουμε και μια έκφραση του συρμού) θα είχε η πρόβλεψη ενός τέτοιου περιστατικού μόλις πριν από έναν μήνα; Ούτε 1 προς 1.000. Οπότε, όποιος... στοιχημάτιζε ότι ο μέχρι πρότινος «διακριτικός», στα όρια του «αόρατου»», βουλευτής του ΠΑΣΟΚ θα προκαλούσε τέτοια αναταραχή με μια δήλωσή του στο Reuters ή στο Dow Jones, θα είχε γίνει πάμπλουτος. Και θα είχε αφήσει πίσω του το μόνιμο άγχος της κρίσης, τον φόβο της πτώχευσης και όλα τα συνακόλουθα. Το ίδιο θα συνέβαινε -εννοείται- αν στη θέση του κ. Ρομπόπουλου «στοιχημάτιζε» για τον κ. Κουρουμπλή, που χθες έδωσε συνέντευξη σε μερικά από τα κορυφαία Μέσα (έντυπα και ηλεκτρονικά) των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της... Ιαπωνίας. Σημειώστε: αμερικανικό CNN, βρετανικό BBC radio, γερμανικό ARD και ιαπωνική εφημερίδα The Asahi Shimbun. Είναι κι αυτό ένα από τα πολλά παράδοξα αυτής της πρωτόγνωρης κατάστασης που βιώνουμε τους τελευταίους 16 μήνες.

Το γεγονός ότι μέσα σε αυτό το διάστημα υπολογίζεται πως τα «ελληνικά» πρωτοσέλιδα (σ. σ. τα περισσότερα «πρώτα θέματα») στον ξένο Τύπο ξεπέρασαν τις 14.000, είναι ένα άλλο. Οπως και το ότι όχι μια, ούτε δύο, ούτε καν τρεις, αλλά τέσσερις φορές ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα σε λιγότερο από 1,5 χρόνο παρεμβαίνει για να σώσει την Ελλάδα, γιατί έτσι διασώζεται -όπως παραδέχεται- η ευρωπαϊκή, η αμερικανική και κατ’ επέκταση η παγκόσμια οικονομία, είναι ένα ακόμα εξίσου εντυπωσιακό, στα όρια του απίστευτου, γεγονός. Θα πρέπει να ψάξουν πολύ στην Ουάσιγκτον για να βρουν άλλη αντίστοιχη περίπτωση. Για να μην αναφέρουμε το πόσες φορές το ελληνικό πρόβλημα απασχόλησε ή καλύτερα μονοπώλησε την ατζέντα συνόδων κορυφής, συμβουλίων υπουργών Οικονομικών, τυπικών και άτυπων συνεδριάσεων σε Βρυξέλλες, Λουξεμβούργο, Φρανκφούρτη, διμερών ή τριμερών συναντήσεων και ούτω καθ’ εξής. Συμπέρασμα; Ολοι ασχολούνται μαζί μας. Το θέμα είναι για πόσο ακόμα.

Γιατί υπάρχει και κάτι ακόμα πιο παράδοξο. Ποιο; Οτι «κάποιοι» εκεί έξω προτίθενται να μας δώσουν κι άλλα λεφτά για να μας σώσουν ή έστω για να μας κρατήσουν διασωληνωμένους στη ζωή, αλλά εμείς το σκεφτόμαστε. Είναι αντιληπτό, όσο και σεβαστό, ότι υπάρχουν πολιτικές ευιασθησίες. Και είναι κοινά αποδεκτό ότι υπάρχουν κάποια εσκαμμένα, τα οποία πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να ξεπεράσει. Ωστόσο, οφείλει να κάνει μια προσπάθεια. Εστω και τώρα...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ