|
Τα Άλλα χρώματα είναι μια συλλογή από κείμενα επίκαιρα και ταυτόχρονα διαχρονικά, που περιλαμβάνει από λυρικά αυτοβιογραφικά κομμάτια και δοκίμια για τον πολιτισμό μέχρι πολιτικές αναλύσεις και χιουμοριστικά στιγμιότυπα.
Ο Παμούκ στοχάζεται πάνω στη ζωή του: πώς έβγαλε το πρώτο του διαβατήριο, το πρώτο του ταξίδι στην Ευρώπη, το θάνατο του πατέρα του, τη φιλία με την κόρη του τη Ρουγιά, αλλά και τη ζωή του στην Ιστανμπούλ και τη νέα Υόρκη, τη συγγραφή των βιβλίων του και την πρόσφατη πολύκροτη δίκη του.
Στα Άλλα χρώματα περιλαμβάνεται επίσης το διήγημά του Κοιτάζοντας από το παράθυρο, που συνοδεύεται από δικά του ασπρόμαυρα σχέδια. Αυτή την τόσο προσωπική συλλογή του Ορχάν Παμούκ, μιας από τις πιο εξέχουσες και δημοφιλείς μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας, συμπληρώνει η Βαλίτσα του πατέρα μου, ο λόγος του στην απονομή του Νόμπελ το 2006, όπου περιγράφει με πολύ εμπνευσμένο κι ευφάνταστο τρόπο τι σημαίνει να είναι συγγραφέας.
|
|
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Ορχάν Παμούκ γεννήθηκε στην Kωνσταντινούπολη το 1952. Tελείωσε το λύκειο στη Pοβέρτιο σχολή, σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο και το 1976 αποφοίτησε από το Iνστιτούτο Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου της Kωνσταντινούπολης. Έζησε στις HΠA, όπου εργάστηκε σαν ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Aϊόβα και στο Kολούμπια της Nέας Yόρκης. Άρχισε να γράφει το 1974. To πρώτο του μυθιστόρημα, Tζεβντέτ μπέης και υιοί, βραβεύτηκε το 1979 στο διαγωνισμό μυθιστορήματος των εκδόσεων Mιλλιέτ. Tο βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1982 και την επόμενη χρονιά πήρε το βραβείο μυθιστορήματος Oρχάν Kεμάλ. Tο δεύτερο βιβλίο του, Το σπίτι της σιωπής (1982 – «Ωκεανίδα» 2008), μεταφράστηκε στα γαλλικά και το 1991 τιμήθηκε με το βραβείο Prix de la découverte Européenne. Το ιστορικό του μυθιστόρημα Το λευκό κάστρο (1985 – «Ωκεανίδα» 2005) μεγάλωσε τη φήμη του μέσα κι έξω από την Τουρκία. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα Το μαύρο βιβλίο (1990 – «Ωκεανίδα» 1997), Η καινούργια ζωή (1994 – «Ωκεανίδα» 1999), Με λένε Κόκκινο (1998 – «Ωκεανίδα» 2002), το Χιόνι (2004 – «Ωκεανίδα» 2007), που τιμήθηκε με το βραβείο Μεντισίς, ενώ οι «New York Times» το κατέταξαν στη λίστα με τα «10 καλύτερα βιβλία του 2004», το Μουσείο της αθωότητας (2008 – «Ωκεανίδα» 2009) και το Άλλα χρώματα (1999 – «Ωκεανίδα» 2010), μια συλλογή από κείμενα επίκαιρα και ταυτόχρονα διαχρονικά, που περιλαμβάνει από λυρικά αυτοβιογραφικά κομμάτια και δοκίμια για τον πολιτισμό μέχρι πολιτικές αναλύσεις και χιουμοριστικά στιγμιότυπα. Το 2005 κυκλοφόρησε στα ελληνικά το αυτοβιογραφικό του βιβλίο Ιστανμπούλ. Πόλη και αναμνήσεις. «Η μοίρα της Ιστανμπούλ είναι και δική μου μοίρα, είμαι αφοσιωμένος στην πόλη επειδή σε αυτήν οφείλω αυτό που είμαι», εξομολογείται ο Ορχάν Παμούκ σ’ αυτό το γοητευτικό βιβλίο. Το 2006 του απονεμήθηκε το Nόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του, επειδή, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας, «αναζητώντας τη μελαγχολική ψυχή της γενέτειρας πόλης του, ανακάλυψε καινούργια σύμβολα για τη σύγκρουση και τη συνύφανση των πολιτισμών». Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 50 γλώσσες.
Εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ
|
