Σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα κατά την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών

* Βλενόρροια / Γονόρροια

Προκαλείται από το μικρόβιο του γονοκόκκου, που είναι γνωστό με την ονομασία Neisseria gonorrhoeae. Η βλεννόρροια ή γονόρροια είναι μια ασθένεια που μεταδίδεται κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Ανάλογα με την επαφή (κολπική, στοματική ή πρωκτική) μπορεί να προσβάλει όργανα και ιστούς των περιοχών αυτών.

Αρκετοί ασθενείς που προσβάλλονται από τη νόσο μπορεί να μην παρουσιάσουν συμπτώματα. Οταν υπάρχουν, παρουσιάζονται περίπου 10 μέρες μετά τη μετάδοση και προσβολή από το μικρόβιο. Οι άνδρες εμφανίζουν μια πυώδη έκκριση από την ουρήθρα ή πόνο στην ούρηση. Στις γυναίκες μπορεί να εκδηλωθεί πόνος κατά τη συνουσία, πόνος ή κάψιμο κατά την ούρηση, συχνουρία, εκκρίσεις από τον κόλπο που είναι πυώδεις με δυσάρεστη οσμή και ενοχλήσεις στην περιπρωκτική περιοχή. Η προσβολή των σαλπίγγων από τα βακτήρια είναι δυνατόν να προκαλέσει στείρωση στη γυναίκα, όπως επίσης ανώμαλες απώλειες αίματος κατά την περίοδό της, πυρετό και πόνο στην κοιλιά. Οι μολύνσεις από το γονόκοκκο αντιμετωπίζονται γρήγορα με τη χορήγηση αντιβιοτικών (κεφτριαξόνη, οφλοξασίνη, λεβοφλοξασίνη). Μετά το τέλος της θεραπείας πρέπει να ξαναγίνεται έλεγχος διότι ο γονόκοκκος μπορεί να έχει ανθεκτικότητα σε ορισμένα αντιβιοτικά και να χρειάζεται προσαρμογή της θεραπείας.

* Χλαμύδια

Τα χλαμύδια είναι θεραπεύσιμο νόσημα και προκαλείται από τα βακτήρια Chlamydia trachomatis. Τα συμπτώματα εμφανίζονται 10-20 ημέρες από τη στιγμή της μόλυνσης. Μεταδίδονται μέσω κολπικής, στοματικής ή πρωκτικής συνουσίας. Καθώς η λοίμωξη είναι συχνά «ασυμπτωματική», είναι πιθανόν να έχουμε μολυνθεί και να μην το γνωρίζουμε.

Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα στις γυναίκες είναι έκκριση κολπικών υγρών, πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή, συχνουρία, δυσουρία. Στους άνδρες τα συμπτώματα (έκκριση υγρών από το πέος, συχνουρία, δυσουρία, κνησμός κατά την ούρηση) είναι πιο εμφανή και αναγνωρίζονται ευκολότερα.

Η θεραπεία των χλαμυδίων γίνεται με φάρμακα της οικογένειας των μακρολίδων, όπως είναι η αζιθρομυκίνη (μονοήμερη θεραπεία), ή με τετρακυκλίνες, όπως είναι η δοξυκυκλίνη (εβδομαδιαία θεραπεία). Αλλα φάρμακα που μπορεί να συστήσει ο θεράπων ιατρός είναι η ερυθρομυκίνη ή η οφλοξασίνη.

* Ερπης των γεννητικών οργάνων (HSV-2)

Ο HSV-2 (Herpes Simplex Virus -2) συνήθως προσβάλλει τη γεννητική περιοχή (γεννητικός έρπης). Στους άνδρες προσβάλλει την επιδερμίδα στη βάλανο του πέους, την ακροποσθία και το σώμα του πέους.

Τα κυριότερα συμπτώματα του έρπητα των γεννητικών οργάνων είναι καύσος (κάψιμο) στη γεννητική περιοχή, χαμηλή οσφυαλγία, δυσουρία, γενική κακουχία, πυρετός, διόγκωση λεμφαδένων, φυσαλίδες στα γεννητικά όργανα και επώδυνα έλκη. Τα συμπτώματα του γεννητικού έρπητα διαρκούν 2-3 εβδομάδες και περίπου το 75% των ασθενών αναπτύσσουν περιοδικές προσβολές, οι οποίες εμφανίζονται σε άτακτα χρονικά διαστήματα.

Δεν θεραπεύεται οριστικά και κάνει συχνές υποτροπές. Ωστόσο τα ιοστατικά φάρμακα που χορηγούνται έχουν καλά αποτελέσματα και οι ελπίδες για την παρασκευή εμβολίου φαίνεται ότι σε λίγο καιρό θα γίνουν πραγματικότητα. Θα πρέπει να ακολουθήσει θεραπεία όμως και ο /η ερωτικός σύντροφος για να μη «διαιωνίζεται» το πρόβλημα.

* Κονδυλώματα HPV

Τα κονδυλώματα είναι η συχνότερη σεξουαλικά μεταδιδόμενη πάθηση η οποία οφείλεται στον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV). Προσβάλλουν τα γεννητικά όργανα του άνδρα και της γυναίκας καθώς και την περιοχή του πρωκτού. Στον άνδρα πολλές φορές εμφανίζονται και εντός της ουρήθρας. Η εμφάνισή τους θυμίζει με γυμνό μάτι κουνουπίδι σε μικρογραφία. Ο χρόνος επώασης της νόσου είναι από λίγες εβδομάδες έως και 2 χρόνια. Οι πιο επικίνδυνοι ιοί που έχουν συνδεθεί με τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας είναι οι HPV-16, HPV-18, HPV-31, HPV-33 και HPV-45.

Η εξέταση για την πρόληψη αλλά και την ανακάλυψη της προσβολής του τραχήλου της μήτρας από τον ιό HPV είναι το Τεστ- Παπανικολάου. Θεραπευτικά εφαρμόζονται: η τοπική επάλειψη με φάρμακα όπως η ποδοφυλλίνη ή η 5-φθοριοουρακίλη, ο καυτηριασμός, η εξαίρεση των κονδυλωμάτων με λέιζερ ή η κρυοχειρουργική αφαίρεσή τους. Η τακτική παρακολούθηση της ασθενούς μετά τη θεραπεία είναι απαραίτητη στις περιπτώσεις που έχει γίνει συντηρητική θεραπεία.

Ελευθεροτυπία