Πότε τέλειωσε ιστορικά ο Ελληνισμός - του Χρήστου Γιανναρά - Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Hμερομηνία δημοσίευσης: 19-07-09
Tου Χρήστου Γιανναρά
Πότε τελειώνει ιστορικά ένας λαός που σημάδεψε με την παρουσία του την πορεία της ανθρωπότητας; Προφανώς, όταν πάψει να παράγει ή να συντηρεί καινοτόμο ιδιαιτερότητα. Οταν χάσει ακόμα και την επίγνωση της κάποτε προσφοράς του, όταν εκπέσει σε ρητορικές μόνο καυχήσεις για κατορθώματα που δεν μπορεί πια να κατανοήσει τη σημασία τους.
Αν είναι αυτό το κριτήριο του ιστορικού τέλους, πότε τέλειωσε ιστορικά ο Ελληνισμός;
Στο σχολείο μαθαίναμε τη δόλια απάντηση της δυτικής ιστοριογραφίας που είχε υιοθετήσει και ο Κοραής: Ο Ελληνισμός τέλειωσε το 529, όταν ο Ιουστινιανός έκλεισε και τυπικά τα τελευταία απομεινάρια φιλοσοφικών σχολών της Αθήνας.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η απροκατάληπτη έρευνα άρχισε να κατεδαφίζει τη μεθοδική κατασυκοφάντηση του ψευδωνύμως, για χλεύη, λεγόμενου «Βυζαντίου»: να καταδείχνει τα ιλιγγιώδη επιτεύγματα πολιτισμού, με ακραιφνή ελληνική ιδιαιτερότητα, που το χαρακτηρίζουν και σημαδεύουν την ανθρώπινη Ιστορία. Τότε μεταθέσαμε το τέλος του Ελληνισμού στην άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, το 1453.
Η λεγόμενη «Γενιά του ’30» μας έδειξε ότι ακόμα και κάτω από τον ζυγό των Τούρκων οι Ελληνες, φτωχοί, αγράμματοι, σκλάβοι, συνέχισαν να παράγουν ιδιαιτερότητα πολιτισμού, Τέχνη και θεσμούς με τους ίδιους άξονες αναφοράς και τις ίδιες ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων που χαρακτήριζαν ανέκαθεν την ελληνικότητα. Και τότε μεταθέσαμε το ιστορικό τέλος του Ελληνισμού στο 1833, όταν Βαυαροί και Κοραϊκοί συγκρότησαν το νεωτερικό ελλαδικό κρατίδιο, προγραμματικά αποκομμένο από την οργανική ιστορική του συνέχεια, με πολιτιστικές επιδόσεις μόνο στη μίμηση των δυτικών προτύπων και την ελληνική ταυτότητα μεταποιημένη σε φολκ λορ και ιδεολόγημα.
Αποδίδεται στον ηπειρώτη πατριάρχη Αθηναγόρα η εκτίμηση ότι ο Ελληνισμός τέλειωσε με τη Μικρασιατική Καταστροφή, το 1922: Μπορεί το ελλαδικό κρατίδιο των Αθηνών να ήταν καταγωγικά αφελληνισμένο, να κατανοούσε τον Ελληνισμό με τους όρους του νεωτερικού εθνικισμού, δηλαδή να τον καταδίκαζε να είναι βαλκανική επαρχία. Ομως, υπήρχε παράλληλα η πληθυσμική πραγματικότητα εκατομμυρίων Ελλήνων της Μικρασίας, του Πόντου, της Ανατολικής Θράκης, της Ανατολικής Ρωμηλίας, Ελληνισμός με συνείδηση κοσμοπολίτικης αρχοντιάς και ταυτότητα πολιτισμού, όχι κρατικής εθνότητας.
Με ποια κριτήρια πιστοποιούμε τη συνέχεια ή την ασυνέχεια (το ιστορικό τέλος) της ελληνικής ιδιαιτερότητας; Οχι βέβαια με τη συντήρηση και παγίωση των ίδιων πάντα σχημάτων του βίου και της έκφρασης. Η συνέχεια της ταυτότητας (δημιουργικής ετερότητας) ενός λαού γίνεται φανερή στη διατήρηση των ίδιων προτεραιοτήτων, της ίδιας ιεράρχησης αναγκών, της ίδιας αξιολόγησης ποιοτήτων.
Το πέρασμα από την «κοινωνία της χρείας» στην «πολιτική κοινωνία» (από την ατομοκεντρική χρησιμοθηρία στο κοινό «άθλημα αληθείας») είναι σταθερό γνώρισμα ελληνικότητας. Τόπος και τρόπος του αθλήματος στην Αρχαία Ελλάδα ήταν η αυτόνομη πόλις - κράτος, πραγμάτωση και φανέρωση του τρόπου η «εκκλησία του δήμου». Τόπος και τρόπος του αθλήματος στον εκχριστιανισμένο Ελληνισμό (Βυζάντιο και Τουρκοκρατία) ήταν η αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα - ενορία και φανέρωση του τρόπου η «εκκλησία των πιστών».
Ο στόχος στον οποίο απέβλεπε η πόλις (ο τρόπος του όντως αληθούς) αποτυπώνεται στη λογική αρμονία των αρχιτεκτονικών μελών του Παρθενώνα, στην αφαιρετική υποδήλωση του καθολικού λόγου της ουσίας (όχι του εφήμερου ατόμου) που σαρκώνει το άγαλμα, στην τραγωδική δραματουργία της θεατρικής εκφραστικής. Αντίστοιχα, ο στόχος της ευχαριστιακής κοινότητας αποτυπώνεται στο αρχιτεκτονικό (στατικής) ρίσκο της διαδοχής θόλων, ημιθολίων, σφαιρικών τριγώνων που λογοποιεί την ύλη, παραπέμπει στην «κένωση» - σάρκωση του Λόγου ως τρόπο τής όντως υπάρξεως. Aποτυπώνεται στη «διάβαση επί το πρωτότυπον» που κατορθώνει (με την ίδια αφαιρετική επιδίωξη του αγάλματος) η βυζαντινή Εικόνα ή στην «αποκαλυπτική» δραματουργία (με πιστότητα στο αρχαίο σκηνικό υπόδειγμα) της εκκλησιαστικής Ευχαριστίας.
Σήμερα δεν καταλαβαίνουμε τίποτα από τις προτεραιότητες αναγκών και στόχων που εξασφάλιζαν τη συνέχεια του τρόπου της ελληνικότητας, δεν μπορέσαμε να διασώσουμε στο ελλαδικό κρατίδιο αυτόν τον τρόπο ούτε ως μνήμη, θησαύρισμα παιδείας. Μας είναι αδύνατο να κατανοήσουμε (δεν έχουμε προσλαμβάνουσες παραστάσεις), πώς μπορεί μια συλλογικότητα να οργανώθηκε κάποτε με προτεραιότητα ανάγκης την υπαρκτική γνησιότητα και όχι τη χρησιμότητα. Ερμηνεύουμε την Αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, την Τουρκοκρατία με τα κριτήρια και τα δόγματα του Ιστορικού Υλισμού ή με τις προ-πολιτικές ατομοκεντρικές αξιώσεις του Διαφωτισμού – μιλάμε για την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία σαν το προανάκρουσμα «αυτοθεσμιζόμενης» κολλεκτίβας ή «κομμούνας».
Ο Ελληνισμός τέλειωσε ιστορικά με αργό και βασανιστικό (ταπεινωτικό) ψυχορράγημα που ξεκίνησε το 1833 και συνεχίζεται, άγνωστο για πόσο ακόμη. Παλεύουμε να πιθηκίσουμε με συνέπεια τα «φώτα» της Εσπερίας, την παραχάραξη του αθλήματος της σχέσης σε μονοτροπία της χρήσης. Και ούτε αυτό δεν καταφέρνουμε, ο μεταπρατισμός μάς καθηλώνει σε τριτοκοσμικά επίπεδα υπανάπτυξης, διαφθοράς, οργανωτικής διάλυσης, απαιδευσίας, βαναυσότητας στην καθημερινή συμπεριφορά.
Αν συνεχίζουμε κωμικά να καυχώμαστε για την Αρχαία Ελλάδα, είναι επειδή μάς μάθανε ότι στο δικό της κληροδότημα βασίστηκε, και αυτό αξιοποίησε ο καταναλωτικός πολιτισμός της Δύσης, που εμείς αποκλειστικά θαυμάζουμε και είναι το ίνδαλμά μας. Ωσάν να ήταν ποτέ δυνατό η ταύτιση του «αληθεύειν» με το «κοινωνείν» να γεννήσει τον ατομοκεντρισμό του cogito ή της αισθησιοκρατίας, η μεταφυσική στόχευση της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας να παραγάγει το όνειδος της σημερινής εμπορευματοποιημένης κομματοκρατίας.
Το ιστορικό ψυχορράγημα του Ελληνισμού είναι βασανιστικό και ταπεινωτικό, γιατί συνεχίζουμε να υπάρχουμε χωρίς πια να είμαστε Ελληνες και χωρίς να μπορούμε να γίνουμε «Ευρωπαίοι». Και απομνημείωση αρχιτεκτονική του χαμένου προσώπου μας είναι η βλάσφημη αισχρουργία του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης: Αυτάρεσκη αναίδεια μιας αφελληνισμένης κοινωνίας, που χρυσοπληρώνει Αμερικανοελβετό για να φιλοτεχνήσει «μοδέρνο» νεοπλουτίστικο πορτραίτο της αμάθειας και ασχετοσύνης της.
Σε κάθε παραμικρή πτυχή του το σημερινό ελληνώνυμο κρατίδιο είναι μια ύβρις της ελληνικότητας.
Άλλα άρθρα από christiannaloupa
Σχολιάστε το άρθρο:
christiannaloupa
την
26 Ιουλίου 2009, 09:57
Κύριε Καρκανίδα καλησπέρα,
Πολύ ενδιαφέρουσες οι τοποθετήσεις σας.
Ανέβασα το κείμενό σας στο Blog.
Χαιρετισμούς από την πατρίδα,
Χριστιάννα
Πολύ ενδιαφέρουσες οι τοποθετήσεις σας.
Ανέβασα το κείμενό σας στο Blog.
Χαιρετισμούς από την πατρίδα,
Χριστιάννα
0
Παύλος Καρκανίδας
την
26 Ιουλίου 2009, 02:42
(Επανάληψη με διόρθωση δύο ορθογραφικών λαθών)
Πότε τελείωσε ιστορικά ο Ελληνισμός.
Παύλου Καρκανίδα
Ο Ελληνιστικός πολιτισμός ήκμασε για πολλούς αιώνες, αλλά ήλθε σταδιακά και η παρακμή του, όταν οι Έλληνες σταμάτησαν να παράγουν καινοτόμο πολιτισμό. Από κορυφαίοι και πρωτοπόροι πολιτισμικοί, κατάντησαν σήμερα να είναι σχεδόν ουραγοί, πιθηκίζοντες των Ευρωπαϊκών ινδαλμάτων τους.
Ενώ ο Ελληνικός πολιτισμός έφθασε στο αποκορύφωμα της ακμής του επί Περικλή, και έγινε Οικουμενικός Ελληνιστικός Πολιτισμός επί Μεγάλου Αλεξάνδρου, με τους συνεχιστές των δύο αυτών ανδρών που μετά τον θάνατό τους τούς αντικατέστησαν, άρχισε η παρακμή στην Αθήνα με τον θάνατο του πρώτου, και στον Οικουμενικό Ελληνισμό με τον θάνατο του δευτέρου. Και βέβαια και λόγω διαγκωνισμού των πόλεων κρατιδίων, για την διεκδίκηση της αρχηγίας και αντιπροσώπευσης των Ελλήνων και του Ελληνισμού. Και δυστυχώς όχι μόνο ειρηνικά και με αποδεικτικά λόγια, ή, με έργα, αλλά και με αδελφοκτόνους αυτοκαταστροφικούς πολέμους.
Στην μετέπειτα συνεχή παρακμή του Ελληνισμού συνέβαλαν και τα εξής γεγονότα.
1ον) Η εξάπλωση, αποδοχή και παραδοχή εκ των έξωθεν του Ελληνισμού, της Χριστιανικής θρησκείας, και η μετάλλαξη της Ελληνικότητας των Ελλήνων, σε Θεοκρατική.
2ον) Η κατάκτηση του Ελληνισμού και της Ελληνικής επικράτειας, από τη Ρωμαϊκή μακραίωνη Αυτοκρατορία. Ο Ελληνισμός αν και εντασσόμενος μέσα στην ξενόφερτη Αυτοκρατορία, επέζησε, αλλά μεταλλαγμένος σε Θεοκρατικό - Ρωμαίο - Βυζαντινό καθεστώς, και οι Έλληνες μετονομάσθηκαν Ρωμιοί.
3ον) Η ακολουθημένη υποδούλωση του Ελληνισμού από την Οθωμανική Αυτοκρατορία για τετρακόσια σχεδόν χρόνια. Στην μακρά αυτή περίοδο, μια σκιά του Ελληνισμού που μόλις και μετά βίας επέζησε, κι’ αυτή ήταν αλαφιασμένη, ταλαιπωρημένη, ταπεινωμένη, τσουρουφλισμένη.
4ον) Με την επανάσταση του 1821 άνοιξε το παράθυρο της ελευθερίας από τον Οθωμανικό ζυγό, που αρχικά φάνηκε πως θα ανέδυε από τα βάθη των αιώνων ξανά ο Ελληνισμός. Όμως το αιώνιο της φυλής μας σαράκι της έριδος και της διχόνοιας, βρόντηξε και πάλι από τους ηγέτες και οπλαρχηγούς της επαναστάσεως, με αποτέλεσμα η αναγέννηση του Ελληνισμού, να μην συμπορεύεται με την ελευθερία μας. Ούτω πως οι μεγάλες δυνάμεις κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι οι Έλληνες δεν είναι ικανοί να αυτό-κυβερνηθούν και με αυτό το πρόσχημα, μας απέστειλαν ως από μηχανής Θεό, Βαυαρό ηγέτη ως ανώτατο άρχοντα για να μας διαφεντεύει αυτός, όχι μόνο, αλλά και οι απόγονοί του. Έτσι εξαρχής άρχισε να κάνει την εμφάνισή της η διχόνοια. Ως συνέπεια αυτής, και μετά από περίπου 9 δεκαετίες φθάνοντας στην αποκορύφωσή της, και με παρατάξεις θα διαμελίσει τους Έλληνες σε Βασιλικούς Αντί-Βενιζελικούς, και Βενιζελικούς Αντί-Βασιλικούς, με τα γνωστά τραγικά αποτέλεσμα για το Έθνος και για τον Ελληνισμό της ταραχώδους εκείνης εποχής. Από τότε μέχρι σήμερα, ούτε ο Ελληνισμός έχει αναγεννηθεί, ούτε και έχει εξευρωπαϊστεί. Είμαστε Έλληνες μόνο κατά το όνομα, χωρίς Ελληνικότητα, χωρίς καινοτόμο πολιτισμό, χωρίς ιδιαιτερότητα. Με μία μόνο παρένθεση αναλαμπής του Έθνους και του Ελληνισμού, του έπους που ξεκίνησε την 28η Οκτωβρίου 1940, και που θύμισε σε ολόκληρο τον κόσμο τις διαχρονικές αρετές των Ελλήνων, του ήθους, του δικαίου, της ανδρείας, και του πατριωτισμού.
5ον) Και ήλθε η εκστρατεία του 1922 στη Μικρά Ασία, η παταγώδης αποτυχία της πού στοίχισε τη ζωή χιλιάδων Ελλήνων και όχι μόνο. Χάσαμε περιουσίες και εδάφη Ελληνικά. Και πάνω απ’ όλα, ξεριζώθηκε ο Ελληνισμός μαζί με εκατομμυρίων Ελλήνων, της Σμύρνης, της Κωνσταντινούπολις, του Πόντου, της Ανατολικής Ρωμυλίας, της Ανατολικής Θράκης. Δηλαδή χάθηκε τότε ο Κοσμοπολίτικος Οικουμενικός Ελληνισμός Δίχως Σύνορα.
Η καταραμένη Διχόνοια.
6ον) Τελευταίο στη σειρά, και στην ουσία πρώτο. Το πόρισμα εξ όλων των ανωτέρω, είναι το ακόλουθο. Η μεγαλύτερη όλων των κακών αιτία του αφελληνισμού μας και των εθνικών καταστροφών μας, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ ΣΑΡΑΚΙ ΤΗΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ. Εάν την νικήσουμε, την σκοτώσουμε και την απαλείψουμε, τότε, και μόνο τότε, ο Ελληνισμός και η Ελληνικότητά μας, θα αναγεννηθούν. Τότε, και τότε μόνο, οι φίλοι μας θα μας σέβονται, και οι εχθροί μας θα μας φοβούνται.
Κάνω μια πρόταση – επίκληση - προς όλους τους Έλληνες, πολιτικούς και πολίτες.
Οι “καταδικασθέντες 6” και η εκτέλεσή τους στο Γουδί, ήταν οι “αποδιοπομπαίοι τράγοι” προς ικανοποίηση του λαϊκού αισθήματος με τη καταδίκη των “ενόχων” της Μικρασιατικής καταστροφής. Με την εκτέλεση των “ενόχων” με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, η Διχόνοια δεν εξαλείφθηκε, αντιθέτως επεκτάθηκε. Αντί λοιπόν να στήσουν τους “6” στο εκτελεστικό απόσπασμα, έπρεπε στη θέση τους να στήσουν ένα ομοίωμα εικονικό της Διχόνοιας προς εκτέλεση. Διότι αυτή ήταν η πραγματική αιτία της Μικρασιατικής καταστροφής, όχι μόνο, αλλά και όλων των εθνικών του Ελληνισμού καταστροφών. Η διχόνοια δεν είναι μόνο αιτία του αφελληνισμού μας, είναι και κακός μοχλός της εξάπλωσης της διαφθοράς, και της παρανομίας, είναι και ανατρεπτικός μοχλός κατά της Δημοκρατίας. Νωπά είναι τα πολιτικά δεδομένα της δεκαετίας του 60, και η σκευωρία του άλλοθι των συνταγματαρχών για την κατάργηση της Δημοκρατίας.
Καλό είναι να έχουμε επετείους των κατορθωμάτων μας, όπως της 25ης Μαρτίου, της 28ης Οκτωβρίου, και της 24ης Ιουλίου. Παράλληλα όμως πρέπει να έχουμε επετείους και για τα ελαττώματά μας και τα καταστροφικά λάθη πού εξαιτίας του κακού εαυτού μας διαπράξαμε. Πρέπει λοιπόν να συστήσουμε και μια επέτειο των ελαττωμάτων μας. Την επέτειο του πιο ευρέως καταστροφικού ελαττώματός μας, αυτό της ΔΙ-ΧΟ-ΝΟΙ-ΑΣ, με παράδειγμα προς αποφυγήν, και στόχο την εξάλειψή της.
Προτείνω λοιπόν κάθε χρόνο στην επέτειο εκτελέσεως των 6, να στήνουμε σε κάποιο κατάλληλο υπαίθριο χώρο, ένα ομοίωμα εικονικό της Διχόνοιας, και παρουσία πλήθους κόσμου, οι πολιτικοί αρχηγοί θα σκοπεύουν τη διχόνοια για να την σκοτώσουν. Θα έχουν ο καθένας τρείς προσπάθειες. Όποιου η σφαίρα βρει το κέντρο του στόχου, το εικονικό ομοίωμα της διχόνοιας θα έχει σκοτωθεί και θα πέφτει κατά γης. Εάν ουδείς εκ των διαγωνιζομένων δεν στοχεύσει το κέντρο, και πάλι θα ανακοινώνεται η σειρά της βαθμολογίας τους, ανάλογα με το ποιος θα έχει τις πλησιέστερες βολές προς το κέντρο.
Είμαι της γνώμης ότι αυτή η απλή, λιτή, τυπική και εικονική, αλλά και ουσιαστική διαδικασία, χωρίς πομπές και πολυτέλειες, θα συμβάλει στην εξάλειψη της Διχόνοιας με διασκεδαστικό, αγωνιστικό, και αποτελεσματικό τρόπο. Εκτός των άλλων, με τη συμμετοχή όλων των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων της Βουλής στο αγώνισμα αυτό, θα αναπτυχθεί μια ατμόσφαιρα φιλίας και ομόνοιας μεταξύ τους, και μια πολιτισμένη και δημοκρατική αντίληψη και πρακτική στη πολιτική και κοινωνική ζωή.
“ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΟΥΜΕ !! ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΙ ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ”…
«Εάν οι Έλληνες ήσαν ενωμένοι σε ένα κράτος, θα είχαν κατακτήσει όλον τον κόσμο-Βίσμαρκ» -( πρωθυπουργός της Γερμανίας, 1815-98 )
pakar@bigpond.net.au ************ 25 Ιουλίου 2009
Πότε τελείωσε ιστορικά ο Ελληνισμός.
Παύλου Καρκανίδα
Ο Ελληνιστικός πολιτισμός ήκμασε για πολλούς αιώνες, αλλά ήλθε σταδιακά και η παρακμή του, όταν οι Έλληνες σταμάτησαν να παράγουν καινοτόμο πολιτισμό. Από κορυφαίοι και πρωτοπόροι πολιτισμικοί, κατάντησαν σήμερα να είναι σχεδόν ουραγοί, πιθηκίζοντες των Ευρωπαϊκών ινδαλμάτων τους.
Ενώ ο Ελληνικός πολιτισμός έφθασε στο αποκορύφωμα της ακμής του επί Περικλή, και έγινε Οικουμενικός Ελληνιστικός Πολιτισμός επί Μεγάλου Αλεξάνδρου, με τους συνεχιστές των δύο αυτών ανδρών που μετά τον θάνατό τους τούς αντικατέστησαν, άρχισε η παρακμή στην Αθήνα με τον θάνατο του πρώτου, και στον Οικουμενικό Ελληνισμό με τον θάνατο του δευτέρου. Και βέβαια και λόγω διαγκωνισμού των πόλεων κρατιδίων, για την διεκδίκηση της αρχηγίας και αντιπροσώπευσης των Ελλήνων και του Ελληνισμού. Και δυστυχώς όχι μόνο ειρηνικά και με αποδεικτικά λόγια, ή, με έργα, αλλά και με αδελφοκτόνους αυτοκαταστροφικούς πολέμους.
Στην μετέπειτα συνεχή παρακμή του Ελληνισμού συνέβαλαν και τα εξής γεγονότα.
1ον) Η εξάπλωση, αποδοχή και παραδοχή εκ των έξωθεν του Ελληνισμού, της Χριστιανικής θρησκείας, και η μετάλλαξη της Ελληνικότητας των Ελλήνων, σε Θεοκρατική.
2ον) Η κατάκτηση του Ελληνισμού και της Ελληνικής επικράτειας, από τη Ρωμαϊκή μακραίωνη Αυτοκρατορία. Ο Ελληνισμός αν και εντασσόμενος μέσα στην ξενόφερτη Αυτοκρατορία, επέζησε, αλλά μεταλλαγμένος σε Θεοκρατικό - Ρωμαίο - Βυζαντινό καθεστώς, και οι Έλληνες μετονομάσθηκαν Ρωμιοί.
3ον) Η ακολουθημένη υποδούλωση του Ελληνισμού από την Οθωμανική Αυτοκρατορία για τετρακόσια σχεδόν χρόνια. Στην μακρά αυτή περίοδο, μια σκιά του Ελληνισμού που μόλις και μετά βίας επέζησε, κι’ αυτή ήταν αλαφιασμένη, ταλαιπωρημένη, ταπεινωμένη, τσουρουφλισμένη.
4ον) Με την επανάσταση του 1821 άνοιξε το παράθυρο της ελευθερίας από τον Οθωμανικό ζυγό, που αρχικά φάνηκε πως θα ανέδυε από τα βάθη των αιώνων ξανά ο Ελληνισμός. Όμως το αιώνιο της φυλής μας σαράκι της έριδος και της διχόνοιας, βρόντηξε και πάλι από τους ηγέτες και οπλαρχηγούς της επαναστάσεως, με αποτέλεσμα η αναγέννηση του Ελληνισμού, να μην συμπορεύεται με την ελευθερία μας. Ούτω πως οι μεγάλες δυνάμεις κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι οι Έλληνες δεν είναι ικανοί να αυτό-κυβερνηθούν και με αυτό το πρόσχημα, μας απέστειλαν ως από μηχανής Θεό, Βαυαρό ηγέτη ως ανώτατο άρχοντα για να μας διαφεντεύει αυτός, όχι μόνο, αλλά και οι απόγονοί του. Έτσι εξαρχής άρχισε να κάνει την εμφάνισή της η διχόνοια. Ως συνέπεια αυτής, και μετά από περίπου 9 δεκαετίες φθάνοντας στην αποκορύφωσή της, και με παρατάξεις θα διαμελίσει τους Έλληνες σε Βασιλικούς Αντί-Βενιζελικούς, και Βενιζελικούς Αντί-Βασιλικούς, με τα γνωστά τραγικά αποτέλεσμα για το Έθνος και για τον Ελληνισμό της ταραχώδους εκείνης εποχής. Από τότε μέχρι σήμερα, ούτε ο Ελληνισμός έχει αναγεννηθεί, ούτε και έχει εξευρωπαϊστεί. Είμαστε Έλληνες μόνο κατά το όνομα, χωρίς Ελληνικότητα, χωρίς καινοτόμο πολιτισμό, χωρίς ιδιαιτερότητα. Με μία μόνο παρένθεση αναλαμπής του Έθνους και του Ελληνισμού, του έπους που ξεκίνησε την 28η Οκτωβρίου 1940, και που θύμισε σε ολόκληρο τον κόσμο τις διαχρονικές αρετές των Ελλήνων, του ήθους, του δικαίου, της ανδρείας, και του πατριωτισμού.
5ον) Και ήλθε η εκστρατεία του 1922 στη Μικρά Ασία, η παταγώδης αποτυχία της πού στοίχισε τη ζωή χιλιάδων Ελλήνων και όχι μόνο. Χάσαμε περιουσίες και εδάφη Ελληνικά. Και πάνω απ’ όλα, ξεριζώθηκε ο Ελληνισμός μαζί με εκατομμυρίων Ελλήνων, της Σμύρνης, της Κωνσταντινούπολις, του Πόντου, της Ανατολικής Ρωμυλίας, της Ανατολικής Θράκης. Δηλαδή χάθηκε τότε ο Κοσμοπολίτικος Οικουμενικός Ελληνισμός Δίχως Σύνορα.
Η καταραμένη Διχόνοια.
6ον) Τελευταίο στη σειρά, και στην ουσία πρώτο. Το πόρισμα εξ όλων των ανωτέρω, είναι το ακόλουθο. Η μεγαλύτερη όλων των κακών αιτία του αφελληνισμού μας και των εθνικών καταστροφών μας, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ ΣΑΡΑΚΙ ΤΗΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ. Εάν την νικήσουμε, την σκοτώσουμε και την απαλείψουμε, τότε, και μόνο τότε, ο Ελληνισμός και η Ελληνικότητά μας, θα αναγεννηθούν. Τότε, και τότε μόνο, οι φίλοι μας θα μας σέβονται, και οι εχθροί μας θα μας φοβούνται.
Κάνω μια πρόταση – επίκληση - προς όλους τους Έλληνες, πολιτικούς και πολίτες.
Οι “καταδικασθέντες 6” και η εκτέλεσή τους στο Γουδί, ήταν οι “αποδιοπομπαίοι τράγοι” προς ικανοποίηση του λαϊκού αισθήματος με τη καταδίκη των “ενόχων” της Μικρασιατικής καταστροφής. Με την εκτέλεση των “ενόχων” με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, η Διχόνοια δεν εξαλείφθηκε, αντιθέτως επεκτάθηκε. Αντί λοιπόν να στήσουν τους “6” στο εκτελεστικό απόσπασμα, έπρεπε στη θέση τους να στήσουν ένα ομοίωμα εικονικό της Διχόνοιας προς εκτέλεση. Διότι αυτή ήταν η πραγματική αιτία της Μικρασιατικής καταστροφής, όχι μόνο, αλλά και όλων των εθνικών του Ελληνισμού καταστροφών. Η διχόνοια δεν είναι μόνο αιτία του αφελληνισμού μας, είναι και κακός μοχλός της εξάπλωσης της διαφθοράς, και της παρανομίας, είναι και ανατρεπτικός μοχλός κατά της Δημοκρατίας. Νωπά είναι τα πολιτικά δεδομένα της δεκαετίας του 60, και η σκευωρία του άλλοθι των συνταγματαρχών για την κατάργηση της Δημοκρατίας.
Καλό είναι να έχουμε επετείους των κατορθωμάτων μας, όπως της 25ης Μαρτίου, της 28ης Οκτωβρίου, και της 24ης Ιουλίου. Παράλληλα όμως πρέπει να έχουμε επετείους και για τα ελαττώματά μας και τα καταστροφικά λάθη πού εξαιτίας του κακού εαυτού μας διαπράξαμε. Πρέπει λοιπόν να συστήσουμε και μια επέτειο των ελαττωμάτων μας. Την επέτειο του πιο ευρέως καταστροφικού ελαττώματός μας, αυτό της ΔΙ-ΧΟ-ΝΟΙ-ΑΣ, με παράδειγμα προς αποφυγήν, και στόχο την εξάλειψή της.
Προτείνω λοιπόν κάθε χρόνο στην επέτειο εκτελέσεως των 6, να στήνουμε σε κάποιο κατάλληλο υπαίθριο χώρο, ένα ομοίωμα εικονικό της Διχόνοιας, και παρουσία πλήθους κόσμου, οι πολιτικοί αρχηγοί θα σκοπεύουν τη διχόνοια για να την σκοτώσουν. Θα έχουν ο καθένας τρείς προσπάθειες. Όποιου η σφαίρα βρει το κέντρο του στόχου, το εικονικό ομοίωμα της διχόνοιας θα έχει σκοτωθεί και θα πέφτει κατά γης. Εάν ουδείς εκ των διαγωνιζομένων δεν στοχεύσει το κέντρο, και πάλι θα ανακοινώνεται η σειρά της βαθμολογίας τους, ανάλογα με το ποιος θα έχει τις πλησιέστερες βολές προς το κέντρο.
Είμαι της γνώμης ότι αυτή η απλή, λιτή, τυπική και εικονική, αλλά και ουσιαστική διαδικασία, χωρίς πομπές και πολυτέλειες, θα συμβάλει στην εξάλειψη της Διχόνοιας με διασκεδαστικό, αγωνιστικό, και αποτελεσματικό τρόπο. Εκτός των άλλων, με τη συμμετοχή όλων των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων της Βουλής στο αγώνισμα αυτό, θα αναπτυχθεί μια ατμόσφαιρα φιλίας και ομόνοιας μεταξύ τους, και μια πολιτισμένη και δημοκρατική αντίληψη και πρακτική στη πολιτική και κοινωνική ζωή.
“ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΟΥΜΕ !! ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΙ ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ”…
«Εάν οι Έλληνες ήσαν ενωμένοι σε ένα κράτος, θα είχαν κατακτήσει όλον τον κόσμο-Βίσμαρκ» -( πρωθυπουργός της Γερμανίας, 1815-98 )
pakar@bigpond.net.au ************ 25 Ιουλίου 2009
0
christiannaloupa
την
21 Ιουλίου 2009, 09:21
Πάρα πολύ σωστά!
Τα λόγια του Τσώρτσιλ σχετικά με τον ηρωισμό των Ελλήνων είναι ήδη γνωστά, αλλά και του ίδιου του Χίτλερ ακόμα!
Επίσης ο τσολιάς είχε γίνει εξώφυλλο του ΤΙΜΕ.
Γράφει χαρακτηριστικά ο Γάλλος Αντρέ Ζιντ σε επιστολή του προς τον Κ. Θ. Δημαρά της 31ης Δεκεμβρίου 1940, εξυμνώντας τον ελληνικό λαό: «… Αντιπροσωπεύετε για μας τον θρίαμβο της παλικαρίσιας αρετής, της πραγματικής αξίας, εκείνης των ολιγαρίθμων. Και τι ευγνωμοσύνη αισθανόμαστε για σας, γιατί ξαναδώσατε σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα εμπιστοσύνη, θαυμασμό, αγάπη και ελπίδα στον άνθρωπο.»
Τα λόγια του Τσώρτσιλ σχετικά με τον ηρωισμό των Ελλήνων είναι ήδη γνωστά, αλλά και του ίδιου του Χίτλερ ακόμα!
Επίσης ο τσολιάς είχε γίνει εξώφυλλο του ΤΙΜΕ.
Γράφει χαρακτηριστικά ο Γάλλος Αντρέ Ζιντ σε επιστολή του προς τον Κ. Θ. Δημαρά της 31ης Δεκεμβρίου 1940, εξυμνώντας τον ελληνικό λαό: «… Αντιπροσωπεύετε για μας τον θρίαμβο της παλικαρίσιας αρετής, της πραγματικής αξίας, εκείνης των ολιγαρίθμων. Και τι ευγνωμοσύνη αισθανόμαστε για σας, γιατί ξαναδώσατε σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα εμπιστοσύνη, θαυμασμό, αγάπη και ελπίδα στον άνθρωπο.»
0
gerasimos moschonas
την
21 Ιουλίου 2009, 07:10
το 1940 ο Ελληνισμός και ο σεβασμός που είχε η Ελλάδα ήταν παγκόσμιο φαινόμενο.
0
συνολικά:
4
| προβολή:
1 - 4
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος.
Η Μάχη της Κρήτης είναι γνωστή σε όλους.Μετά την κατάληψη του νησιού από τους ναζί ωστόσο, άρχισαν τα αντίποινα.
Στις 2 Ιουνίου 1941, στο χωριό Κοντομαρί Χανίων, οι Γερμανοί εκτέλεσαν 23 (;) άνδρες, ως αντίποινα για τις εκτελέσεις και τη σφαγή πολλών Γερμανών αλεξιπτωτιστών, που είχαν πέσει μέσα στους θάμνους. Πτώματα Γερμανών είχαν εντοπιστεί κοντά στο χωριό. Οι Γερμανοί όρμησαν ...
Διαβάστε το άρθρο
- Δημοφιλέστερα
Αξιολογήστε αυτο το άρθρο
