"Το αστέρι της ελπίδας" - Της Όλγας Δουλγερίδου-Μαρκεζίνη
Η ελπίδα μου λαμποκοπά στον ουρανό
ανάμεσα στ αστέρια
επειδή όταν πέθανε
κατέβηκαν αυτά και την έκλεψαν.
Δεν ήθελαν να σβήσει και να χαθεί
στα σκοτάδια τ’ απείρου
θέλοντας έτσι να με κρατήσουν ζωντανή!
Μαργαριταρένια η λάμψη της ελπίδας μου
και ευωδιαστή
σαν τις πνοές των λουλουδιών
τ’ αυγουστιάτικα βράδια!
Σαν τις γλυκές αυγές
με τα κελαιδίσματα των πουλιών
που σε ξυπνούν
στο μικρό πανέμορφο χωριό μου!
Γαλήνιες λίμνες η ελπίδα μου
με τις ψαρόβαρκες δεμένες
στα λιμανάκια να με περιμένουν
βαρκάρης τους να γίνω.
Πότε στην Κερκίνη
ανάμεσα στα νούφαρα
να ταξιδεύω με ερωδιούς παρέα
και πότε στην Δοϊράνη που στερεύει ,
νερό και γόνους να ρίξω να ξαναγεννηθεί!
Στα δυό λιμάνια τους μαζεύονται
όλες οι πίκρες και τα δάκρυά μου
τον χειμώνα και παγώνουν.
Πάνω τους μ’ αέρινο φόρεμα
που κυματίζει απ’ τις ριπές του βοριά
πατινάζ κάνω τις τέσσερις εποχές
για να κρατήσω μόνο την Άνοιξη!
OΛΓΑ ΔΟΥΛΓΕΡΙΔΟΥ- ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
