Λίγη «τροφή» στο φιλοθεάμον κοινό - Του Τάσου Τέλλογλου
H επιμονή του πρωθυπουργού να πάει με ονόματα «φοροφυγάδων» στη Θεσσαλονίκη μπορεί να είναι επικοινωνιακά ωφέλιμη, δεν έχει ωστόσο την παραμικρή σχέση με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής: Ουδείς φοροφυγάς πλήρωσε ποτέ φόρο επειδή τον «κρέμασαν στα μανταλάκια». Αρκεί κανείς να δει τις εφορίες, στις οποίες οι φορολογούμενοι που χρωστούν ληξιπρόθεσμες πληρωμές και «δεν συμμορφώνονται», για να καταλάβει ότι ο «πόλεμος με τους φορολογούμενους» δεν καταλήγει πάντα υπέρ του κράτους.
Οι ΔΟΥ που έχουν χαμηλά ποσοστά συμμόρφωσης είναι κατά κανόνα, με εξαίρεση της ΔΟΥ Πλοίων, αυτές με το χαμηλότερο ποσοστό συλλογής εσόδων. Διότι για δύο λόγους «δεν συμμορφώνονται» οι φορολογούμενοι: Ή δεν έχουν ή δεν θέλουν να πληρώσουν (υπάρχουν και πολλοί παρά πολλοί τέτοιοι). Αυτή η τελευταία κατηγορία δεν αποφασίζει να πληρώσει επειδή θα γίνει ρεζίλι αλλά επειδή το δικαστικό τμήμα της εφορίας θα βρει στοιχεία να κατασχέσει αφού ανοίξει λογαριασμούς και θα στριμώξει μεθοδικά τον κακοπληρωτή. Η διαδικασία της είσπραξης των φόρων είναι μία βαθειά παιδευτική διαδικασία όχι μόνο για εκείνον που ελέγχει αλλά και για αυτόν που ελέγχεται και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, που ένας σωστός ελεγκτής μπορεί με ένα απλό τηλεφώνημα να φέρει πολύ περισσότερα στο κράτος από ο,τι ένας πρωθυπουργός κραδαίνοντας έναν κατάλογο.
Σε ο,τι αφορά του επώνυμους φοροφυγάδες, επί έναν ολόκληρο χρόνο διέρρεαν τα ονόματα του τραπεζίτη που παρουσίαζε το σκάφος ως επαγγελματικό, του εφοπλιστή που αγόραζε ακίνητα με ναυτιλιακό συνάλλαγμα και τα νοίκιαζε και εκείνων που δεν είχαν πληρώσει τα σκάφη τους. Όσοι πλήρωσαν –δεν είναι πολλοί-πλήρωσαν μετά από συστηματική δουλειά των εφοριών και σωστή νομική τεκμηρίωση των νομικών που χρησιμοποίησε το υπουργείο Οικονομικών –το οποίο κατά κανόνα χάνει στα διοικητικά δικαστήρια. Όλα τα άλλα είναι πολιτική μάλλον κακή και ανέξοδη.
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
