Ο Γιώργος Σεφέρης απαγγέλλει στίχους του... - Της Γιόλας Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου*
Τι πιο απολαυστικό, στ’ αλήθεια, από το ν’ ακούει κάποιος αγαπημένους στίχους, απαγγελμένους από τον ίδιο τον δημιουργό τους! Πιστεύω απόλυτα πως και ο πιο ταλαντούχος ηθοποιός – χωρίς να υποτιμώ διόλου την δύναμη της ερμηνείας του – δεν μπορεί να απαγγείλει ένα ποιητικό έργο με τον τρόπο που το απαγγέλλει ο ίδιος ο ποιητής που το συνέθεσε. Γιατί μέσα στον κάθε στίχο υπάρχουν οι παλμοί της καρδιάς του ποιητή, τα χρώματα της σκέψης του, τα αρώματα της ψυχής του… Και, τελικά, μόνον η φωνή του ίδιου του ποιητή διαθέτει τη μαγική δύναμη να καταγράφει αυτούς τους παλμούς, να ζωγραφίζει αυτά τα χρώματα, και να σκορπίζει αυτά τ’ αρώματα…
Κάποιες φορές τα λόγια περιττεύουν… Ας απολαύσουμε τον «μέγιστο» ποιητή μας Γιώργο Σεφέρη να απαγγέλλει τρία πασίγνωστα κι αγαπημένα ποιήματα: «Ελένη», «Ο δικός μας ήλιος» και«Τελευταίος σταθμός».
Στην «Ελένη», προτάσσεται απόσπασμα από την ομώνυμη ευριπίδεια τραγωδία, η οποία και ενέπνευσε τον Γιώργο Σεφέρη. Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να υπενθυμίσω πως ο Ευριπίδης έχει διαφοροποιήσει σημαντικά τον γνωστό από άλλες αρχαίες πηγές μύθο για την Ελένη (δηλαδή: στον πρόλογο, η ίδια η Ελένη μάς διαβεβαιώνει ότι δεν πήγε ποτέ στην Τροία, γιατί ο Ερμής – σύμφωνα με την διαταγή του Δία – την οδήγησε στην Αίγυπτο, στην αυλή του βασιλιά Πρωτέα· ο δε Πάρις, χωρίς να το γνωρίζει, πήρε μαζί του στην Τροία – αντί για την Ελένη – ένα είδωλό της, το οποίο είχε φιλοτεχνήσει η Ήρα· γύρω λοιπόν απ’ αυτό το ἔμπνουν εἴδωλον πολέμησαν και σκοτώθηκαν τόσοι άνθρωποι!).
Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1971, ο Γιώργος Σεφέρης, ο κορυφαίος αυτός Έλληνας Ποιητής, ο οποίος είχε ανοίξει νέους ορίζοντες στην Νεοελληνική Λογοτεχνία, έκλεισε για πάντα τα μάτια του, βυθίζοντας στο πένθος όλους εκείνους που τον αγάπησαν, και αφήνοντας ένα τεράστιο και κυριολεκτικά δυσαναπλήρωτο κενό στην Νεοελληνική Λογοτεχνία.
40 ολόκληρα χρόνια συμπληρώθηκαν, λοιπόν, πριν από λίγες μέρες (στις 20 Σεπτεμβρίου), από τον θάνατό του. Ως απότιση ελάχιστου φόρου τιμής στην μνήμη του, ας θυμηθούμε κι ας σιγοτραγουδήσουμε δύο τραγούδια, που όλοι έχουμε λατρέψει… «Κράτησα τη ζωή μου» και «Άρνηση» («Στο περιγιάλι το κρυφό»)… Τους κυριολεκτικά συγκλονιστικούς αυτούς στίχους, που ανήκουν στον Γιώργο Σεφέρη, μελοποίησε ο «μεγάλος» μας Μίκης Θεοδωράκης, και ερμήνευσε με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο η Μαρία Φαραντούρη.
Μια μαγική, ονειρική, συναρπαστική σύζευξη Ποίησης, Μουσικής και Ερμηνείας…
* Η κυρία Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου είναι επ. καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και ποιήτρια.
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
