Ξεκίνησε η μακροπρόθεσμη καθοδική πορεία του ευρώ; - Του Γιώργου Καισάριου

Ήδη από τον Φεβρουάριο σας είχα πει ότι υπήρχαν λόγοι για το ευρώ να πάει πάνω (όπως και πήγε) αλλά πιο μακροπρόθεσμα βλέπω πτώση. (Διαβάστε: Ανοδική πίεση στο ευρώ αλλά χαμηλότερα κοιτάζοντας μπροστά).

Οι λόγοι για αυτό, είχα πει τότε ότι είναι, η επιδείνωση των οικονομικών δεδομένων στην Ευρώπη, γεωπολιτικές αναταραχές, ξεδιπλώματα στο dollar carry trade και παύση QE από την Fed. Αν και είναι δύσκολο να μπορεί κανείς να εκτιμήσει τόσο μακριά, θα έλεγα ότι όλα τα παραπάνω έχουν γίνει.

Μένει ανοιχτό βέβαια το αν θα υπάρξει ένα QΕ3 από τη Fed, αλλά όλες οι ενδείξεις μέχρι τώρα είναι ότι δεν θα υπάρξει, διότι μεταξύ άλλων.

Το δημοσιονομικό χρέος στην Ευρώπη έχει πλέον μετατραπεί σε μια τραπεζική κρίση

Οι πιθανότητες οι Ευρωπαίοι να επανακτήσουν και πάλι την εμπιστοσύνη των αγορών και πιο συγκεκριμένα, της ευρωπαϊκής αγοράς ομολόγων είναι πλέον πενιχρές. Οι άστοχοι σχεδιασμοί δεν έχουν ικανοποίηση την αγορά, διότι δεν αποτελούν λύσεις στα πλαίσια της αγοράς.

Η αδυναμία των Ευρωπαίων να βρουν λύση για την Ελλάδα, γεννά το ερώτημα ποιος θα είναι ο επόμενος. Οι μνηστήρες είναι πολλοί -Ιταλία, Ισπανία, Ιρλανδία (η οποία ετοιμάζεται να κάνει default σύντομα), Πορτογαλία και ακόμα και το Βέλγιο έχουν μπει στο στόχαστρο των αγορών. Το γεγονός ότι έχει αφεθεί το ελληνικό πρόβλημα να συνεχιστεί τόσο πολύ, χωρίς να μπει ένα backstop, αφήνει αμφιβολίες για το κατά πόσο θα βρεθεί μια γενικότερη λύση για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Αποτελέσματα είναι ότι το asset deflation στην Ευρώπη είναι σε πλήρη εξέλιξη και κατά έναν τρόπο, έχει γίνει αυτοτροφοδοτούμενο λόγω αυτής της ευρωπαϊκής διστακτικότητας (δηλαδή να κάνει τις απαιτούμενες διαγραφές στην Ελλάδα και να ανακεφαλαιοποίηση γρήγορα τις τράπεζες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη όπου χρειαστεί).

Η διστακτικότητα αυτή έχει χειροτερέψει τους τραπεζικούς ισολογισμούς, που με τη σειρά τους έχουν κάνει σχεδόν αδύνατη τη χρηματοδότηση της αγοράς και αυτό στη συνέχεια έχει επηρεάσει (και θα επηρεάσει πολύ περισσότερο) την ανάπτυξη στην Ευρώπη.

Το ευρώ ως αποθεματικό νόμισμα

Μέχρι και πέρυσι, πολλοί θεωρούσαν ότι το ευρώ θα μπορούσε να γίνει ένα νόμισμα συναλλαγματικών αποθεμάτων και το αντίπαλο δέος του δολαρίου. Έως και πέρυσι πολλοί θα το ήθελαν, ενώ πολλοί άλλοι το επιδίωξαν. Τους τελευταίους μήνες αυτό το ενδεχόμενο απομακρύνεται.

Είναι αδιανόητο στα μάτια της αγοράς να μπορεί το ευρώ να γίνει το αντίπαλο δέος του δολαρίου, όταν δεν μπορεί η Ευρώπη να βρει λύσεις σε ένα πρόβλημα, που στην Αμερική για παράδειγμα, αντιμετωπίστηκε χωρίς δισταγμό την δεκαετία του ΄80 (S&L scandal).

Είναι δύσκολο να μπορεί ένα νόμισμα να χρησιμοποιηθεί ως αποθεματικό νόμισμα χωρίς να υπάρχει μια ενιαία αγορά ομολόγων με βάθος και όγκο. Η Ευρώπη έχει κατηγορηματικά αποφασίσει ότι δεν θα δούμε αυτή την αγορά ομολόγων σύντομα. 

Αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί έχουν αρχίσει και απομακρύνονται από το ευρώ, διότι η αναποφασιστικότητα συνδέεται με ένα αδύναμο νόμισμα. Μεγάλοι θεσμικοί και hedge funds ήδη καταφεύγουν προς το δολάριο σαν ασφάλεια έναντι αυτής της διστακτικότητας της Ευρώπης.

Το ΔΝΤ έχει προειδοποιήσει ότι ελοχεύει ο κίνδυνος να δούμε μία βίαια αναστροφή των κεφαλαιακών ροών προς την Ευρώπη, αν η Ευρώπη δεν λύσει το πρόβλημα του χρέους που αντιμετωπίζει.

Το δολάριο είναι σε ζήτηση

Η Morgan Stanley πρόσφατα είπε ότι οι αναδυόμενες οικονομίες έχουν $1,5 τρισ. σε εξωτερικό χρέος που θα πρέπει να μετακυληθεί τους επόμενους 12 μήνες. Το 80% των $3,4 τρισ. σε δάνεια που έχουν συνολικά οι αναδυόμενες αγορές, έχουν χορηγηθεί από ευρωπαϊκές τράπεζες. 

Πρόσφατα σας είπα ότι οι Αμερικανοί έχουν εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή διατραπεζική αγορά. Αυτό σημαίνει ότι αν οι Ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν δυσκολία να μετακυλήσουν αυτά τα δάνεια, οι εταιρείες αυτές στις αναδυόμενες αγορές θα πρέπει να βρουν αυτές τις πιστώσεις αλλού ή θα πρέπει να αποπληρώσουν ένα μέρος των δανείων αυτών, μειώνοντας τον δανεισμό τους.

Αυτό στη συνέχεια σημαίνει ότι θα πρέπει να βρουν δολάρια όπου μπορούν να τα βρουν. Η Fed είναι έτοιμη να προσφέρει αυτή τη ρευστότητα μέσω swaps, αλλά το ερώτημα είναι κατά πόσο το επιτρέπουν αυτό οι ισολογισμοί των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Σε κάθε περίπτωση, οι τόκοι των δανείων αυτών και το κεφάλαιο θα πρέπει να αποπληρωθεί σε δολάρια. Αυτό ανεβάζει τη ζήτηση για δολάρια παγκοσμίως. 

Η ιστορία έχει δείξει ότι όλα τα carry trades (αργά ή γρήγορα) ξεδιπλώνουν. Έχει ήδη ξεδιπλώσει το yen carry trade και σήμερα είναι σε εξέλιξη το carry trade στο ελβετικό φράγκο. Αν ξεδιπλώσει τα επόμενα χρόνια και το carry trade στο δολάριο, οι πιθανότητες να δούμε το δολάριο αρκετά ισχυροποιημένο είναι μεγάλες.



Tεχνικά μιλώντας υπάρχει μια αντίσταση στο 1.27 περίπου, αλλά αν αυτό διασπαστεί, τότε ο δρόμος είναι ανοιχτός για το 1.15 περίπου.

Το πιο πιθανό όμως είναι να δούμε άλλη μια τουλάχιστον ταλάντευση προς τα πάνω (αν υποθέσουμε ότι δεν γίνει καθοδική διάσπαση του 1.27) και στη συνέχεια να δούμε το ζεύγος σε αρκετά χαμηλότερα επίπεδα.

Τέλος: Διαγραφές και ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα είναι θετικό για το ευρώ στο βαθμό που γίνει σωστά (δηλαδή όπως θα ήθελα εγώ να γίνει) και θα με κάνει να αναθεωρήσω την άποψη μου. Διστακτικότητα και αδυναμία να παρθούν αποφάσεις και να βρεθεί λύση σημαίνει όλο και χαλαρότερα επίπεδα.
george.kesarios@capital.gr

Capital.gr