Ο Κορινθιακός κόλπος υπό την προστασία της Greenpeace - της Χριστιάννας Λούπα

Η ιστορία της Greenpeace είναι στενά συνδεδεμένη με τον Κορινθιακό από την εμφάνιση της Οργάνωσης στη χώρα μας. Η πρώτη δυναμική ενέργεια της Greenpeace στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1991, που σηματοδότησε και το άνοιγμα του ελληνικού γραφείου, ήταν ένα τεράστιο πανό στη γέφυρα του Ισθμού, που έγραφε "Όχι άλλο πετρέλαιο στη θάλασσα". Η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος ήταν μία από τις διεθνείς εκστρατείες της Greenpeace αλλά και το προφανές ξεκίνημα της δράσης της Oργάνωσης στην Ελλάδα.

Από τον Ιούνιο του 2006 η οικολογική Οργάνωση αγωνίζεται για τη δημιουργία Θαλάσσιου Καταφυγίου στον Κορινθιακό με στόχο να αναδειχθεί η ομορφιά και η ιδιαιτερότητα του, να λυθούν τα προβλήματα που τον καταστρέφουν, να αποκτήσει ξανά πλούσια ζωή και να έχει το βιώσιμο μέλλον που του αρμόζει. Η Greenpeace έχει συνεργαστεί με επιστήμονες από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το Πανεπιστήμιο Πατρών για να τεκμηριωθεί η ανάγκη δημιουργίας θαλάσσιου καταφυγίου και να εξακριβωθεί η εξέλιξη της εξάπλωσης κόκκινης λάσπης στο βυθό του Κορινθιακού, ενώ στηλιτεύει την κατασκευή σταθμών λιθάνθρακα στην περιοχή, που θα δημιουργήσουν ένα απέραντο θαλάσσιο νεκροταφείο.

Η ΕΕ βρίσκεται στη διαδικασία υιοθέτησης ενός νέου νόμου (Ευρωπαϊκή Οδηγία), που θα έχει στόχο να επιτύχει μια καλή περιβαλλοντική κατάσταση σε όλες τις ευρωπαϊκές θάλασσες μέχρι το 2021. Η Greenpeace ζητά από το ΥΠΕΧΩΔΕ να αναγνωρίσει ότι τα θαλάσσια καταφύγια αποτελούν ένα ουσιαστικό βήμα για υγιείς θάλασσες και θα πρέπει να περιληφθούν στην Ευρωπαϊκή Οδηγία.

Ο βυθός του Κορινθιακού κόλπου άλλωστε, είναι ένας πραγματικός θησαυρός που θυμίζει τροπικές θάλασσες, ιδιαίτερα με τις ποσειδώνιες (posidonia), τις κοινώς γνωστές «φυκιάδες», που είναι απόγονοι της αυστραλιανής ποσειδώνιας, παλαιοενδημικό είδος, που κατάφερε να επιβιώσει στις περιβαλλοντικές συνθήκες της Μεσογείου γενικότερα. Επίσης οι σπόγγοι αποτελούν ένα υπέροχο θέαμα του υποβρύχιου κόσμου, καθώς είναι προσκολλημένοι σε βράχους και σχηματίζουν ένα εντυπωσιακό πολύχρωμο χαλί.

Επιβάλλεται να σημειωθεί εδώ πάντως, ότι ο Κορινθιακός είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στις συνέπειες της ρύπανσης εξαιτίας της αργής ανανέωσης των υδάτων του. Από το 1970 στον κόλπο των Αντικύρων σε απόσταση δύο χιλιομέτρων εκχύονται στερεά απόβλητα από τη διαδικασία παραγωγής αλουμινίου από το εργοστάσιο «Αλουμίνιον της Ελλάδος Α.Ε.». Πρόκειται, για τη λεγόμενη «κόκκινη λάσπη», η οποία, σύμφωνα με στοιχεία του πανεπιστημίου Πατρών, το 1990 κάλυπτε 300 km2 στον πυθμένα του κόλπου, έκταση που αντιστοιχούσε στο 12% της συνολικής επιφάνειας. Ευτυχώς σήμερα το εργοστάσιο έχει κατασκευάσει δύο μονάδες επεξεργασίας λυμάτων και η κόκκινη λάσπη έχει περιοριστεί στο 65%, απαιτείται όμως και η κατασκευή τρίτης μονάδας, ενώ η εταιρεία δεσμεύτηκε ότι μέχρι το 2011 θα έχει τερματιστεί η απόρριψη των αποβλήτων στη θάλασσα.

Το συμπέρασμα είναι ένα: Τα μάτια μας ορθάνοιχτα! Επώνυμοι κι ανώνυμοι, συλλογικά και ατομικά, όλοι μπορούμε να βάλουμε το λιθαράκι μας στην προστασία του Κορινθιακού. Του Κόλπου που δίνει ζωή στην περιοχή εδώ και χιλιάδες χρόνια. Του το οφείλουμε, γιατί χωρίς αυτόν η Κορινθία θα ήταν νεκρή.