Ο φτωχούλης του Θεού - Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Ειλικρινά δεν ξέρω αν η περιουσία της Εκκλησίας είναι τόση όση τη φανταζόμαστε οι περισσότεροι από εμάς, ή αν περιορίζεται στα ελάχιστα που η ίδια η Εκκλησία υποστηρίζει ότι έχει. Και δεν ξέρω αν υπάρχει και κανείς που μπορεί να ισχυρισθεί μετά βεβαιότητος ότι ξέρει.
Οπως και δεν ξέρει κανείς ποια είναι η πραγματική περιουσία του ελληνικού Δημοσίου, την οποία αξιοποιώντας, υποτίθεται, θα ξελασπώσουμε και αν εκείνος ο περίφημος ορυκτός πλούτος που σέρνεται κάτω από τα πόδια μας δεν είναι σαν το χρυσοφόρο οικόπεδο που προσπαθεί να πουλήσει ο χαραμοφάης του Ψυρή στο «Εις Αθηναίος χρυσοθήρας» του Μιχαήλ Μητσάκη:
«Βουνά του Θεού θα δώσουμε, πέτρες του Θεού θα δώσουμε, λίρες στερλίνες θα πάρουμε!». Εντέλει στο διήγημα το χρυσοφόρο οικόπεδο αποδείχθηκε κάτι λιγότερο και από άνθρακας ακόμη, αυτό όμως δεν εμπόδισε την «κτηνώδη άγνοια του απομουρλαθέντος όχλου» να επεκτείνεται και να ονειρεύεται χρυσάφια μέσα στα αγκωνάρια. Και το Ελληνικό Δημόσιο δεν διαφέρει και πολύ από τον απομουρλαθέντα όχλο του Μητσάκη. Αραδιάζει αριθμούς, προσυπογράφει δισεκατομμύρια και μετά τρέχει να βρει την πραγματικότητα για να την καλύψει με οικόπεδα και περιουσιακά στοιχεία, τα οποία αγνοεί και αδυνατεί να αποτιμήσει.
Εκείνο όμως που ξέρω είναι ότι όταν ο Αρχιεπίσκοπος δηλώνει πως το Ελληνικό Δημόσιο οφείλει να συνεχίσει να πληρώνει τους μισθούς των ιερέων δεν διαφέρει και πολύ από τον οποιονδήποτε διαχειριστή των δημόσιων πραγμάτων μας που προσπαθεί να περισώσει τα τετραγωνικά της επικράτειάς του. Και επειδή η Εκκλησία δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ως ΔΕΚΟ θα πρέπει οι ταγοί της να σκεφτούν μήπως με αυτή τη νοοτροπία έχουν καταφέρει να εγγράψουν και τη δική τους ύπαρξη στο σύστημα της αναξιοπιστίας που διαπερνά το σύνολο του Δημοσίου. Οθεν και η εύλογη δυσπιστία όλων μας: μας λένε αλήθεια όταν λένε ότι δεν έχουν ή το λένε για να τη γλιτώσουν; Ποια είναι η πραγματική περιουσία της Εκκλησίας και γιατί δεν την ξέρουμε;
Και μια και μιλήσαμε για ΔΕΚΟ, εννοείται πως δεν πέρασε απαρατήρητη η απειλή του Μητροπολίτη Μεσογαίας, ο οποίος θα συσκοτίσει τους ναούς για να συμπαρασταθεί στο χαράτσι που επιβάλλεται μέσω ΔΕΗ. Για να είμαι ειλικρινής, οι προσπάθειες που έκανα να εντοπίσω τη σημασία της συμβολικής διαμαρτυρίας απέβησαν άγονες. Και η μόνη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτή του παιδιού που κρατάει σφιχτά κλεισμένο το στόμα του για να μη φάει το φαΐ του. Την προτιμώ όμως από τις διάφορες λαϊκίστικες σκέψεις του τύπου οργάνωση εράνου εκ μέρους της Εκκλησίας για να βοηθήσει τους ασθενέστερους να αποπληρώσουν το χαράτσι και άλλα παρόμοια, στα οποία θα μπορούσε κάλλιστα να συμμετάσχει και η ίδια η Εκκλησία με το υστέρημά της.
Την απάντηση όμως και σε αυτό ήρθε να μου τη δώσει η ανακοίνωση της ίδιας της Ιεράς Συνόδου που εξεδόθη μερικές ημέρες αργότερα: «Η Εκκλησία θα δώσει ό,τι της απέμεινε, όμως όταν Αυτή κρίνει χρονικά και με τον τρόπο που Αυτή γνωρίζει». Μέχρι τότε μπορείς να συνεχίσεις να φαντάζεσαι λαγούς με πετραχήλια.
Άλλα άρθρα από Τάκης Θεοδωρόπουλος
Σχολιάστε το άρθρο:
συνολικά:
| προβολή:
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος.
Η Μάχη της Κρήτης είναι γνωστή σε όλους.Μετά την κατάληψη του νησιού από τους ναζί ωστόσο, άρχισαν τα αντίποινα.
Στις 2 Ιουνίου 1941, στο χωριό Κοντομαρί Χανίων, οι Γερμανοί εκτέλεσαν 23 (;) άνδρες, ως αντίποινα για τις εκτελέσεις και τη σφαγή πολλών Γερμανών αλεξιπτωτιστών, που είχαν πέσει μέσα στους θάμνους. Πτώματα Γερμανών είχαν εντοπιστεί κοντά στο χωριό. Οι Γερμανοί όρμησαν ...
Διαβάστε το άρθρο
- Δημοφιλέστερα
Αξιολογήστε αυτο το άρθρο
