Έλληνες επιστήμονες στην ουρά για την Αυστραλία

Πριν από 50 χρόνια ερχόμασταν ανειδίκευτοι εργάτες οι περισσότεροι στην Αυστραλία.
Σήμερα θέλουν να μας έρθουν γιατροί, αρχιτέκτονες, μηχανικοί, ψυχολόγοι. Στις δύο ημερίδες που οργανώθηκαν από την αυστραλιανή κυβέρνηση στην Αθήνα υποβλήθηκαν 15.000 αιτήσεις συμμετοχής, όπως γράφει το «Έθνος) από όπου και το ρεπορτάζ (Γιάννης Φώσκολος και φωτογραφίες Γρηγόρης Χρυσοχοΐδης).
Ένα έργο παλιό σε σύγχρονη εκδοχή. Πριν από μισό αιώνα ήταν οι ανειδίκευτοι εργάτες που έκαναν ουρές στα λιμάνια της Ελλάδας για να επιβιβαστούν σε πλοία και να ταξιδέψουν 30 και πλέον μέρες πριν φτάσουν στη γη της επαγγελίας...

Σήμερα οι νέοι μετανάστες είναι κυρίως επιστήμονες. Γιατροί του ΕΣΥ ή ιδιώτες κάθε ειδικότητας (από ΩΡΛ και πνευμονολόγοι μέχρι ουρολόγοι), φτασμένοι καρδιοχειρουργοί ή νέοι ειδικευόμενοι, στελέχη πολυεθνικών, αρχιτέκτονες, μηχανικοί, νοσηλευτές, ψυχολόγοι.
Εργαζόμενοι στο Δημόσιο με μονιμότητα, που χάνουν τον λογαριασμό με το ενιαίο μισθολόγιο και νιώθουν την επέλαση της εφεδρείας, ελεύθεροι επαγγελματίες χωρίς... πελατεία, μισθωτοί σε μεγάλες ή μικρές επιχειρήσεις, άνεργοι.

Στις αίθουσες του «Χίλτον», όπου πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο η διημερίδα του αυστραλιανού Υπουργείου Μετανάστευσης και Υπηκοότητας, η προσέλευση νέων επιστημόνων ήταν εντυπωσιακή.

«Υπήρξε τεράστιο ενδιαφέρον» λένε στελέχη του αυστραλιανού υπουργείου, διευκρινίζοντας πως οι αιτήσεις από όλη την Ελλάδα για τις πέντε ενημερωτικές συνεδρίες της διημερίδας έφτασαν τις 15.000! Από αυτούς μόνο 1.250, περίπου, έλαβαν την πολυπόθητη πρόσκληση.
«Το 2013 τελειώνει η ειδικότητά μου και θα βρεθώ πάλι στην αναζήτηση εργασίας. Έχω δύο παιδιά. Έχασα 50 ευρώ από τις εφημερίες και άλλα 150 από τον μισθό μου με τις μέχρι τώρα περικοπές. Και δεν έχω πληρώσει ακόμη έκτακτες εισφορές και λοιπούς φόρους».

Ο Ηλίας είναι 36 χρόνων, καρδιολόγος σε δημόσιο νοσοκομείο. «Έχω ακούσει καλά λόγια για την Αυστραλία, για τις συνθήκες διαβίωσης και τα μισθολογικά. Δεν περιμένω να μου στρώσουν κόκκινα χαλιά. Αλλά από το να κάτσω εδώ…»
Δίπλα του, στα πολυτελή σαλόνια του ξενοδοχείου κάθονται επαγγελματίες από όλη την Ελλάδα, από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Κρήτη, που ήρθαν στην Αθήνα ειδικά για την εκδήλωση. Ανταλλάσσουν πληροφορίες για τη μακρινή χώρα, μοιράζονται τις αγωνίες τους. Άνθρωποι θυμωμένοι με την κατάσταση στην Ελλάδα. Νέοι απογοητευμένοι. Οικογενειάρχες σχεδόν απελπισμένοι.

«Δεν θέλουμε να γίνουμε πλούσιοι. Απλώς, μια καλύτερη ποιότητα ζωής, ασφάλεια και αξιοκρατία ψάχνουμε» θα πει η Φωτεινή, γενική γιατρός από το Κέντρο Υγείας Βόλου. Ο άντρας της είναι πολιτικός μηχανικός και φαίνονται αποφασισμένοι να φύγουν. «Δεν υπάρχουν σημάδια βελτίωσης στην Ελλάδα. Τι κι αν η Αυστραλία είναι μακριά; Όπου γης και πατρίς».

«Ψάχνω κάπου να ολοκληρώσω την ειδικότητά μου. Είμαι απογοητευμένος πλήρως από τα όσα γίνονται στην Ελλάδα» λέει ο 30χρονος γιατρός, Κωνσταντίνος Λουκοβίτης.

«Να φεύγαμε αύριο»

Ορισμένοι ψάχνουν εδώ και μήνες πληροφορίες για μετανάστευση. Αρκετοί είναι με τη βαλίτσα στο χέρι. «Αν μας έλεγαν ότι αύριο μπορούμε να φύγουμε, θα είχαμε ήδη ετοιμάσει βαλίτσες» μας λένε ο 40χρονος, Νίκος Δαγκωνάκης, και η 38χρονη σύζυγός του, Ιωάννα Μεφσούτ, που ήρθαν από την Κρήτη.

Κάποιοι έφεραν μαζί συγγενείς και φίλους, που περίμεναν απ' έξω με αγωνία. Άλλοι ήρθαν χωρίς να έχουν καν πρόσκληση. Έτσι, μήπως και μπουν. Ακόμη και από την επαρχία. Και όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους μεγαλόσωμους φύλακες, άρχισαν να παίρνουν τηλέφωνα σε γνωστούς τους βουλευτές...

«Υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον. Θα συναντηθώ τώρα με την παρέα μου για να τους ενημερώσω» μας λέει η 30χρονη Χριστίνα, γενική γιατρός. Δεν είναι, βέβαια, όλοι τόσο αποφασισμένοι. Κάποιοι ήρθαν απλώς για ενημέρωση. Για να έχουν μια εναλλακτική -λένε- όταν ζορίσουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
«Αγαπάω τη χώρα μου, αλλά εδώ μας έκοψαν τα φτερά» σημειώνει ο ηλεκτρολόγος μηχανικός, Δημήτρης Ταραμπίκος

ΟΥΡΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
«ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΗΣΕΙ. ΜΑΣ ΔΙΩΧΝΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ»

Παράλληλα με τη διημερίδα του αυστραλιανού Υπουργείου, σε άλλη αίθουσα του κεντρικού ξενοδοχείου οι Ελληνοαυστραλοί υπεύθυνοι μίας σχολής για μετανάστες ενημέρωναν για τα εκπαιδευτικά προγράμματα που παρέχουν στους τομείς της μηχανολογίας, των οικοδομικών σπουδών και των επιχειρήσεων. Και εκεί ουρές από νέους που θέλουν να φύγουν με μια φοιτητική βίζα για να φτιάξουν τη ζωή τους στη μακρινή Μελβούρνη.

«Είμαι περιβαλλοντολόγος. Έχω ψάξει πολύ για δουλειά, αλλά δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Το έχουμε αποφασίσει να φύγουμε με τον αρραβωνιαστικό μου. Δεν έχει πια κάτι η Ελλάδα να μας κρατήσει. Μας διώχνει κάθε μέρα. Στην Αυστραλία πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, να κάνουμε την οικογένειά μας και να ζήσουμε μια αξιοπρεπή ζωή» μας λέει η 24χρονη Χρύσα Μαρινοπούλου. «Στην Αυστραλία υπάρχει ελληνισμός και θα μας είναι οικείο το περιβάλλον. Εδώ δεν υπάρχει μέλλον. Είμαι 28 χρονών. Δεν μπορώ να παραδώσω τα όπλ» θα συμπληρώσει ο μηχανολόγος μηχανικός, Κωνσταντίνος Μπουραζάνης.

ΖΗΤΟΥΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΕΣ

Προφανώς δεν είναι τυχαίο πως γηροκομείο για Έλληνες στη Μελβούρνη, που ζητά νοσηλεύτριες οι οποίες να μιλούν ελληνικά και αγγλικά, έχει δεχτεί περίπου 1.500 βιογραφικά από Ελλάδα για διάφορες ειδικότητες... Ένα από τα στοιχεία, άλλωστε, που αναφέρθηκε στη διημερίδα είναι πως μεγάλο ποσοστό ανθρώπων στην Αυστραλία είναι πάνω από 65 χρονών. Γι' αυτό και οι νέοι πριμοδοτούνται στην αξιολόγηση της βίζας.

Αποφασισμένοι να μεταναστεύσουν δήλωσαν γιατροί και νοσηλευτές που συμμετείχαν στις ημερίδες. «Δεν υπάρχει πλέον ελπίδα εδώ» σημείωναν με απογοήτευση
Δεκάδες γιατροί κάθε ειδικότητας, νοσηλεύτριες, ψυχολόγοι, οδοντίατροι βρέθηκαν στις διημερίδες για μετανάστευση στην Αυστραλία. Τα υγειονομικά επαγγέλματα είναι, άλλωστε, στην πρώτη γραμμή της ζήτησης στη μακρινή χώρα. "Ψάχνω μια χώρα να ολοκληρώσω την ειδικότητά μου. Έχω κάνει έναν χρόνο γενική χειρουργική και θέλω να γίνω ορθοπεδικός» λέει ο Κωνσταντίνος Λουκοβίτης, 30 χρόνων, που πήγε από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα ειδικά για την εκδήλωση. Είναι νέος πατέρας, με ένα παιδάκι δύο μηνών. «Σκέφτομαι πού θα μεγαλώσω το παιδί μου, την ποιότητα της εκπαίδευσης και τους μισθούς. Είμαι απογοητευμένος από την Ελλάδα πλήρως».

«ΤΟ ΨΑΧΝΩ 2 ΜΗΝΕΣ»

Αποφασισμένη να φύγει είναι και η 30χρονη, Χάιντι Χαλού, νοσηλεύτρια σε δημόσιο νοσοκομείο. «Το ψάχνω εδώ και δύο μήνες και είμαι αποφασισμένη. Φαίνεται πως έχουν μεγάλη ανάγκη από νοσοκόμες». Το ίδιο και η 45χρονη συνάδελφός της, Μαρία Λιόση, προϊστάμενη νοσηλεύτρια στο Ιπποκράτειο. «Αν υπήρχε μια προοπτική δεν θα έφευγα. Αλλά πιστεύω πως δεν υπάρχει πλέον ελπίδα και θέλω κάτι καλύτερο για μένα και τα παιδιά μου. Ζω σε μια χώρα που απλώς θα μου ρουφάει το αίμα μέχρι να πάρω σύνταξη».

Στη διημερίδα συμμετείχαν αξιωματούχοι της Ύπατης Αρμοστείας της Αυστραλίας στο Λονδίνο και εκπρόσωποι από τρεις Πολιτείες, τη Βικτώρια (Μελβούρνη), τη Νότια Αυστραλία (Αδελαΐδα) και τη Δυτική Αυστραλία (Περθ). Στο Περθ, για παράδειγμα, όπου χτίζεται ένα μεγάλο νοσοκομείο, έχουν ανάγκη από πολλούς γιατρούς και νοσηλευτές. Όπως είπαν στους συμμετέχοντες, ένα μέσο σπίτι κοστίζει σε αυτές τις περιοχές από 230.000 έως 450.000 ευρώ. Ο μισθός μίας νοσηλεύτριας ξεπερνά τα 50.000 ευρώ τον χρόνο, ενώ ενός πρωτοδιοριζόμενου γιατρού επιμελητή τα 80.000 ευρώ τον χρόνο.

«Ένας νεαρός επιμελητής θα παίρνει στην Αυστραλία περίπου 5.000 ευρώ τον μήνα καθαρά, υπολογίζοντας και τους φόρους. Με αυτά τα λεφτά μπορείς να ζεις καλά εκεί. Δεν μπορείς, όμως, να ξεπληρώνεις ταυτόχρονα δάνεια και χρέη εδώ ή να μαζεύεις λεφτά για να γυρίσεις κάποτε πλούσιος» θα πει ο 35χρονος χειρουργός, Γιάννης Τσακίρης. Στον κύκλο του, μας λέει, πάρα πολύς κόσμος ενδιαφέρεται να φύγει.
Ο Νίκος, από την άλλη, που είναι 46 χρόνων, καρδιοχειρουργός, το σκέφτεται πολύ, καθώς η διαδικασία για τη βίζα και την αναγνώριση πτυχίων και ειδικότητας δεν είναι εύκολη.

«Αφού σε δεχτούν σε κάποια κλινική, πρέπει να παραμείνεις για μερικούς μήνες υπό επίβλεψη και μετά δίνεις εξετάσεις για να πιστοποιήσεις την ειδικότητα». Αρκετοί δείχνουν αποθαρρημένοι και μιλούν για γραφειοκρατικές και δαιδαλώδεις διαδικασίες, που απαιτούν πολύ χρόνο και ουκ ολίγο χρήμα.

«ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΙΑ 10ΕΤΙΑ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ»

Μηχανικοί όλων των ειδικοτήτων ήταν, μάλλον, η δεύτερη πολυπληθέστερη επαγγελματική ομάδα στην ενημερωτική διημερίδα, ενώ δεν έλειψαν και οι υδραυλικοί, οι χτίστες κ.λπ. «Η Ελλάδα μάς κόβει τα φτερά. Δεν μπορώ να κάτσω να δουλεύω για ένα μισθό της πλάκας και να περιμένω μία 10ετία να βγούμε από την κρίση» λέει ο Δημήτρης Ταραμπίκος, ηλεκτρολόγος μηχανικός.

«Η Αυστραλία είναι μια χώρα υποδομές. Εδώ κάνουμε βήματα προς τα πίσω συνεχώς. Δεν φαίνεται να θέλει κανείς να αλλάξει τίποτα» συμπληρώνει ο ίδιος. «Στην Ελλάδα έχουμε διαρθρωτικά προβλήματα που δεν φαίνεται να λύνονται. Συνεπώς, δεν έχεις προοπτική να βελτιώσεις τη θέση εργασίας σου, να ικανοποιήσεις φιλοδοξίες και να ανελιχτείς", συμπληρώνει και ο 33χρονος, Σεραφείμ Χατζής, πολιτικός μηχανικός. Δεν ξέρει ακόμη αν θα φύγει, μας λέει. Θα κριθεί από τις εξελίξεις στο άμεσο μέλλον. «Εγώ όμως έχω δουλειά. Αν δεν είχα, θα το σκεφτόμουν πολύ πιο άμεσα. Στην Ελλάδα δεν βλέπω προοπτική».

Νέος Κόσμος