«Σ’ αγαπώ»... Στον κινηματογράφο, στην ποίηση, στο τραγούδι... - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*

Ποιος από μας δεν έχει απολαύσει την αλησμόνητη ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα «Η κάλπικη λίρα» (πλήρης τίτλος: «Ιστορία μιας κάλπικης λίρας»)!

Η περίφημη αυτή ταινία (παραγωγής 1955), που υπήρξε μία από τις πιο εμπορικές παραγωγές στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, είναι η πρώτη «σπονδυλωτή» κινηματογραφική ταινία, καθώς πραγματεύεται 4 ξεχωριστές, σύντομες ιστορίες, με κοινό στοιχείο μια κάλπικη λίρα, η οποία μεταφέρεται από την μία ιστορία στην άλλη. Η «Κάλπικη λίρα» αποτελεί ηθογραφία της αθηναϊκής κοινωνίας του ’50, αξίζει δε να σημειωθεί ότι χαρακτηρίστηκε ως μία από τις 1000 καλύτερες ταινίες του παγκοσμίου κινηματογράφου…

Πιστεύω πως μία από τις πιο συναρπαστικές σκηνές αυτής της ταινίας είναι η σκηνή του «Σ’ αγαπώ»· του μεγάλου εκείνου «Σ’ αγαπώ», που ψιθύρισε η πλούσια Αλίκη (Έλλη Λαμπέτη) στον φτωχό ζωγράφο, τον Παύλο (Δημήτρη Χορν)…

Στο ολόφωτο στερέωμα της ελληνικής Ποίησης, το πιο γνωστό και – ίσως – το πιο αγαπημένο απ’ όλους μας «Σ’ αγαπώ» είναι αυτό που μας πρόσφερε η Μυρτιώτισσα, μία από τις πιο τρυφερές γυναικείες ποιητικές φωνές, η «Δυναμική, σύγχρονη Σαπφώ» όπως έχει χαρακτηρισθεί…

Σ’ αγαπώ, δεν μπορώ
τίποτ’ άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο απλό
πιο μεγάλο!

Μπρος στα πόδια σου εδώ
με λαχτάρα σκορπώ
τον πολύφυλλο ανθό
της ζωής μου.

Τα δυο χέρια μου, να!
στα προσφέρω δετά
για να γείρεις γλυκά
το κεφάλι.

Κι η καρδιά μου σκιρτά
κι όλη ζήλια ζητά
να σου γίνει ως αυτά
προσκεφάλι.

Ω μελίσσι μου, πιες
απ’ αυτόν τις γλυκές,
τις αγνές ευωδιές
της ψυχής μου!

Σ’ αγαπώ, τι μπορώ
Ακριβέ να σου πω
πιο βαθύ, πιο απλό
πιο μεγάλο;

Το υπέροχο «Σ’ αγαπώ» της Μυρτιώτισσας το μελοποίησε – όπως είναι γνωστό – ο Μάνος Χατζιδάκις. Το εκπληκτικό αυτό τραγούδι συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο «Ο Μεγάλος Ερωτικός» και το ερμηνεύει η Φλέρυ Νταντωνάκη. Για τον «Μεγάλο Ερωτικό» ο Μάνος Χατζιδάκις έχει χαρακτηριστικά πει: «… Το έργο παραμένει ένα εξαίσιο μάθημα “περί Έρωτος” γι’ αυτούς που έχουν από τη φύση τους την απαραίτητη ευαισθησία και προετοιμασία. Για τους αληθινά νέους…».

Μέσα στην απέραντη θάλασσα της μουσικής, αναμφίβολα ξεχωρίζει το «Θα σ’ αγαπώ» του Γιώργου Χατζηνάσιου. Τους στίχους αυτού του τραγουδιού, που ερμήνευσε μοναδικά η Δήμητρα Γαλάνη, έγραψε ο Γιάννης Καλαμίτσης. Μουσική, στίχοι, ερμηνεία: μια σύζευξη ονείρου! Ένα άκουσμα, που κατακλύζει την ψυχή από τρυφερότητα και συγκίνηση, και που σε οδηγεί, μ’ έναν τρόπο τόσο απλό, στην μαγεία της πιο ιερής υπόσχεσης: «Θα σ’ αγαπώ»…

Ώσπου η γη να μη γυρίζει πια,

ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά,

ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί,

ώσπου κι ο χρόνος πια να ξεχαστεί,

θα σ’ αγαπώ.

Ώσπου στα μάτια σου να δω φωτιές,

ώσπου κι εσύ σαν κεραυνός να καις,

ώσπου να πάψει η ανατολή,

θα σ’ αγαπώ και πάλι πιο πολύ,

θα σ’ αγαπώ.

Θα σ’ αγαπώ όσο κανείς δεν αγαπάει,

θα σ’ αγαπώ,

με μιαν αγάπη που ο νους σου δεν χωράει,

θα σ’ αγαπώ.

Πέρα από κει που φτάνει η αντοχή

θα σ’ αγαπώ και πάλι πιο πολύ,

μέχρι το θάνατο και πιο μακριά,

μέχρι να πεις «πεθαίνω τώρα πια»

θα σ’ αγαπώ…

* Η κυρία Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου είναι επ. καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και ποιήτρια