Οκτώ «μικροί αρχηγοί» θέλουν τον θρόνο του... ηγεμόνα!

Τα κεφάλαια της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην επαναλαμβάνονται σαν φάρσα, σίγουρα όμως ξαναγράφονται μέσα σε συνθήκες φράξιας και μυστικών διαβουλεύσεων σε πλουσιοπάροχα τραπέζια, από τα οποία αναδίδεται η μυρωδιά της συνωμοσίας. Κατά διαβολική σύμπτωση, ο Νοέμβριος είναι ο «γεννήτωρ» μήνας κάθε παρασκηνιακής πρωτοβουλίας που οδηγεί σε σοβαρές εσωκομματικές αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ. Στις 22 Νοεμβρίου του 1995 είχε πραγματοποιηθεί ο περίφημος δείπνος των τεσσάρων (Κ. Σημίτης, Θ. Πάγκαλος, Π. Αυγερινός, Β. Παπανδρέου), στον οποίο εκπονήθηκε το σχέδιο για την εκπαραθύρωση του Ανδρέα Παπανδρέου. Νοέμβριος του 2003 ήταν όταν ο Γιώργος Παπανδρέου άρχισε να επιστρέφει στην εσωτερική καθημερινότητα, έχοντας συμφωνήσει με τον Κώστα Σημίτη να λάβει το δαχτυλίδι, Νοέμβριο του 2007 επικράτησε του Ευ. Βενιζέλου στη μάχη για την προεδρία. Εξίσου μυστηριώδη πράγματα εκτυλίσσονται και αυτές τις ημέρες, με τη διαφορά ότι ο δείπνος των τεσσάρων τον Νοέμβρη του 1995 δεν επαναλήφθηκε στο Χαλάνδρι, αλλά στα Καλύβια Αττικής, με διαφορετικό μενού και άλλη σύνθεση (Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος, Ραγκούσης, Μόσιαλος). Ενα πρόσωπο έμεινε σταθερό στη θέση του από το 1995 έως σήμερα. Ο Θ. Πάγκαλος, ο οποίος προ ημερών έδωσε και τον τόνο για την προετοιμασία της επόμενης ημέρας, αναφέροντας ότι αυτή τη στιγμή στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν οκτώ εν δυνάμει αρχηγοί για τη θέση του Γ. Παπανδρέου.

Ο βιαστικός κληρονόμος

Ευάγγελος Βενιζέλος: Κάποτε είχε πει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έχει όσες ευκαιρίες θέλει, αρκεί να μη χρειαστεί πολλές. Η βιασύνη του να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το 2007 έδωσε νέα ευκαιρία στον Γιώργο Παπανδρέου και στέρησε μία από τον ίδιο. Στο ΠΑΣΟΚ εκτιμούν ότι είναι «καταδικασμένος» πλέον να ακολουθήσει τη μοίρα του Γιώργου Παπανδρέου, μήπως και του κληροδοτήσει τις δυνάμεις του κόμματος, που ελέγχει ακόμα. Στους «παπανδρεϊκούς» κύκλους αναγνωρίζεται ως πράξη ευθύνης η απόφασή του να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών.

Το πρωτοπαλίκαρο των ΜΜΕ

Ανδρέας Λοβέρδος: Το πάλαι ποτέ πρωτοπαλίκαρο του Ευάγγελου Βενιζέλου, από το πρώτο κιόλας υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τον Οκτώβριο του 2009, είχε αρχίσει να προειδοποιεί τους άλλους «δελφίνους» να μην ακολουθήσουν προσωπικές στρατηγικές. Η τακτική της προπαγάνδας του καθρέφτη (καταλογίζεις προληπτικά στους άλλους αυτά που ο ίδιος σχεδιάζεις να κάνεις), την οποία ακολούθησε έχοντας πάντα την αμέριστη επικοινωνιακή κάλυψη των ισχυρών μέσων μαζικής ενημέρωσης, με το πέρασμα του χρόνου τον έβαλε στην πρώτη γραμμή των υποψήφιων διαδόχων του Γιώργου Παπανδρέου.

Η βασίλισσα της φωτοτυπίας

Αννα Διαμαντοπούλου: Στον δείπνο του Θ. Πάγκαλου στα Καλύβια, δεν ξέρουμε εάν «αναπαράστησε» τον ρόλο της Βάσω Παπανδρέου, με την οποία έχει κοινό στοιχείο αναφοράς το πέρασμα από την Κομισιόν, αλλά σίγουρα κινείται ηγετικά στο αβέβαιο εσωκομματικό σκηνικό, σε συνεννόηση με τον Α. Λοβέρδο και το Γ. Ραγκούση. Διατηρεί ισχυρό δίκτυο υποστηρικτών, κυρίως εκτός Κ.Ο., ενώ επιχειρεί να διευρύνει την απήχησή της και εκτός ΠΑΣΟΚ, προβάλλοντας ως επιτυχία υπερκομματικής συνεννόησης το νομοσχέδιο για την Παιδεία. Ωστόσο δεν πάει καλά στις δημοσκοπήσεις και τη βαραίνει το θέμα των βιβλίων στα σχολεία.

Ο... σκληρός του Μαϊάμι

Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: Οι μετοχές του στο εσωκομματικό χρηματιστήριο ανέβηκαν κατακόρυφα μετά την εξάρθρωση της 17Ν, αλλά η πτώση του ξεκίνησε όταν μπήκε στο παιχνίδι της διαδοχής του Σημίτη ο Γ. Παπανδρέου. Με την ιδιότητα του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ το 2003, οπότε και αντικατέστησε τον Κώστα Λαλιώτη που τον «κάρφωσε» για τις καλές σχέσεις που είχε με τον αμερικανικό παράγοντα, προσπάθησε να αποτρέψει τον Κώστα Σημίτη από το να αποχωρήσει από την ηγεσία και αυτό είχε προκαλέσει την πρώτη ρήξη με το Γ. Παπανδρέου

Ο θαλασσοδαρμένος σερίφης

Χρήστος Παπουτσής: Η ταύτιση με τον Ακη Τσοχατζόπουλο στη μάχη που έδωσε ο τελευταίος για τη διεκδίκηση της αρχηγίας του κόμματος το 1996 και λίγα χρόνια αργότερα το δυστύχημα του «Σαμίνα» έκοψαν την ηγετική φόρα του Χρήστου Παπουτσή, για τον οποίο οι συζητήσεις ότι μπορεί «να γίνει αρχηγός» είχαν ξεκινήσει από την περίοδο που ήταν εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Κομισιόν. Εχει αποκτήσει σημαντική πρόσβαση στις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ, χάρη και στην παρουσία του Μ. Καρχιμάκη στη θέση του γραμματέα του Ε.Σ.

Ο ευθυνόφοβος «λοχαγός»

Δημήτρης Ρέππας: Η ικανότητά του να ισορροπεί στο τεντωμένο σχοινί των εσωκομματικών κρίσεων τον καθιστά πρωταγωνιστή στις αναδυόμενες συνθήκες του κόμματος. Ισως η ευελιξία του αυτή να υποδηλώνει και ευθυνοφοβία, αλλά σε κάθε περίπτωση καταφέρνει να είναι «μέσα σε όλα». Κάποτε, σε ένα τραπέζι, ο Ακης Τσοχατζόπουλος, αναπολώντας την ήττα του από τον Κώστα Σημίτη, είχε κάνει ειδική αναφορά στον Ρέππα και στην ομάδα των λοχαγών λέγοντας: «Αυτοί οι άνθρωποι εμφανίζονται από εκεί που δεν τους περιμένεις, αλλά ξέρουν με ποιον πάνε».

Ο «μάγος» των αυτογκόλ

Γιάννης Ραγκούσης: Η θεαματική άνοδος του πρώην δημάρχου της Πάρου στην ιεραρχία του κόμματος και της κυβέρνησης με τις ευλογίες του Γιώργου Παπανδρέο,υ μέσα σε δύο μόλις χρόνια, απέκτησε χαρακτήρα σκανδάλου στο ΠΑΣΟΚ. Ηταν ήδη αργά, όταν αντελήφθη τις συνέπειες των απρόσμενων μεγαλείων που του προσφέρθηκαν απλόχερα από τον αρχηγό. Εσχάτως προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από τον Γιώργο Παπανδρέου και να «αυτονομηθεί» πολιτικά, συμπορευόμενος με τους «δελφίνους» Α. Λοβέρδο και Α. Διαμαντοπούλου, ενώ με την κυβέρνηση Παπαδήμου υποβαθμίστηκε ακόμη περισσότερο, σε θέση αναπληρωτή υπουργού.

Η «αθώα περιστερά»

Πέτρος Ευθυμίου: Για βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ προβάλλει ως αουτσάιντερ στις εσωκομματικές εξελίξεις. Μέχρι στιγμής το πολιτικό και κομματικό του μητρώο είναι καθαρό, τουλάχιστον ως προς τη συμμετοχή του στα κέντρα λήψης των αποφάσεων για τη μνημονιακή πολιτική. Είναι υπέρμαχος της συλλογικής έκφρασης του ΠΑΣΟΚ, κάτι που είχε διατυπώσει και στο προηγούμενο συνέδριο για την εκλογή αρχηγού με την αναφορά του ότι δεν μπορεί το κόμμα να παγιδευτεί μεταξύ δυο υποψηφίων. Οι άσπονδοι φίλοι του, πάντως, του καταλογίζουν προνομιακές σχέσεις με μέσα ενημέρωσης.

Γιώργος Κατσίγιαννης

δημοκρατία