Ποιος κυβερνάει τελικά την a la carte Ευρώπη; - Του Βαγγέλη Γεωργίου
Τότε, το 2001, δύο πράγματα θυμάμαι: την σκόνη που γέμιζε η οθόνη της τηλεόρασης από την πτώση των πύργων στο Μανχάταν και τις πρώτες παρακολουθήσεις στο Πανεπιστήμιο(τώρα για το τελευταίο κάποιοι θα γελάνε..). Εντός, λοιπόν, της εξεταστέας ύλης ήταν και κάποιες, πρόσφατες τότε, δηλώσεις του τότε Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Φίσερ:
«..Έχουμε ανάγκη δημιουργίας μιας εμπροσθοφυλακής που θα περιλαμβάνει κράτη-μέλη πιστά στα ιδανικά της Ενωμένης Ευρώπης που θα μπορούν να προωθήσουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Κανένα σχέδιο για την Ευρώπη δεν θα επιτευχθεί χωρίς τη στενή συνεργασία Γαλλίας Γερμανίας». Οι πονηροί Βρετανοί τότε, λόγω ισχύος, μιλούσαν για Ευρώπη a la carte, δηλαδή ένα ευρωπαϊκό σχήμα που θα έδινε ελευθερίες κινήσεων στα κράτη-μέλη χωρίς ενιαίο νόμισμα και «αηδίες». Τότε να θυμίσω ότι η Ελλάδα κατά το άρθρο 122 της Συνθήκης περί Ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε την ιδιότητα «κράτους μέλους με παρέκκλιση» αφού μας λείπανε τα «μόρια» για να μπούμε στο ευρωπαϊκό «πανεπιστήμιο».
Τελικά η Ελλαδίτσα μας πέρασε τις εξετάσεις αλλά έπειτα από 11 χρόνια «φοίτησης» οι Γαλλογερμανοί δαγκώσανε το κάτω χείλος τους και θυμήθηκαν εκείνες τις πολύ ωραίες ιδέες περί Ευρώπης «δύο ταχυτήτων» του Φίσερ. Όσοι μπορούνε καλώς οι άλλοι πίσω! Ο Ευρωπαϊκός δαρβινισμός σκεπάζει την Ευρώπη.
Η διακύβευση όμως εδώ είναι αυτή η Ευρώπη των «δύο ταχυτήτων» θα λειτουργεί εντός ή εκτός των Συνθηκών; Δηλαδή από τη μία είμαστε σύμφωνοι ότι η Ελλάδα μας ήταν κακό κορίτσι και έθεσε σε κίνδυνο τη συνοχή με την καουμπόικη οικονομική πολιτική της. Από την άλλη όμως ο καουμποϊσμός κάποιων εταίρων μας στην κανταφική Λιβύη δεν αποτελεί αποσταθεροποιητικό παράγοντα εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας; Μήπως οι ευρωπαίοι ηγέτες απαιτούν μια a la carte πειθαρχία με τζίφρα; Ζυγίζει περισσότερο το δημοσιονομικό φάουλ του Έλληνα ή το αιματηρό ντεμπούτο της σαρκοζικής Γαλλίας στις αφρικανικές ερήμους το καλοκαίρι του 2011;
Η Ευρώπη δεν είναι άναρχη, αλλά δεν έχει και ιεραρχία. Δεν έχει μια δύναμη αρκετά ισχυρή να την καθοδηγεί αλλά έχει δύο δυνάμεις που χρειάζεται όμως η μία την άλλη. Και κει που ηρεμήσαμε αρχίζει η συζήτηση: Που σταματάει η Ενωμένη Ευρώπη και που αρχίζει να είναι διαιρεμένη;
Ωστόσο η ισχύς έχει και το τίμημά της: Ο Σαρκοζί περνάει περισσότερες ώρες με τη Μέρκελ παρά με τη Μπρούνι. (η συνέχεια στην ενότητα Σεξ.)
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
